Nagrodzona Złotymi Lwami na Festiwalu w Gdyni historia wychowanego na wsi artysty walczącego z homofobią w swojej społeczności 5

Daniel (Dawid Ogrodnik) jest artystą, mieszka na wsi, angażuje się w problemy wiejskiej wspólnoty, a także działalność kościoła katolickiego. Mieszka z babcią (Maria Maj), spotyka się z chłopakiem z sąsiedztwa (Oskar Rybaczek), jest lubiany i poważany. Wszystko zmienia się, gdy jego młoda przyjaciółka (Agata Łabno) popełnia samobójstwo po licznych homofobicznych atakach, a Daniel chce odbyć w jej intencji drogę krzyżową.

Wszystkie nasze strachy to historia oparta na faktach, a tytułowe „strachy” przewijają się w twórczości artysty wielokrotnie. Pojawiają się w jednej z pierwszych jego prac, której celem była integracja społeczności lokalnej, „Multimedialne strachy na dziki i ptaki” (2011). Punktem wyjściowym była tutaj próba rozwiązania problemu plagi dzików, które niszczyły tereny w pobliżu wsi Kurówko. Inna praca, „Strachy” z lat 2018-2019, to rzeźba nawiązująca do motywu wiejskich strachów ustawianych na polach, które miały odstraszać dzikie zwierzęta. Obydwie te prace są wspomniane w filmie. Dodatkowo tytuł odnosi się do wystawy „Daniel Rycharski. Strachy” zorganizowanej w 2019 roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, kuratorowanej przez Szymona Maliborskiego.

Nie była to pierwsza styczność artysty z tą instytucją - praca „Ogród zimowy w Kurówku” (2013) prezentowana była podczas wystawy „Co widać. Polska sztuka dzisiaj” w 2014 roku, której kuratorami byli Sebastian Cichocki i Łukasz Ronduda - jeden z reżyserów (obok Łukasza Gutta) oraz scenarzystów (razem z Michałem Oleszczykiem i Katarzyną Sarnowską) Wszystkich naszych strachów. Praca pod tytułem „Krzyż” (2017), o której również jest mowa w filmie, znajduje się w zbiorach MSN.

Głównym celem filmu, podobnie jak twórczości samego Rycharskiego, jest zwrócenie uwagi na sytuację osób LGBT w Polsce, a w szczególności na ich zmagania w mniejszych miejscowościach i wsiach. W rolę Daniela wcielił się Dawid Ogrodnik, świetny aktor, który jest w stanie zagrać pewnie wszystko - natomiast nie do końca pasował mi jego wybór do tej roli. Film został nagrodzony Złotym Lwem podczas 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni - czy faktycznie był to najlepszy film, pozostaje kwestią dyskusyjną, natomiast jeżeli pomoże komuś dostrzec problem homofobii - zdecydowanie był to słuszny werdykt.