Filmy film czarno-biały

Pan Tomasz – emerytowany adwokat, kawaler – mieszka warszawskiej kamienicy. Jest koneserem sztuki i miłośnikiem muzyki klasycznej. W swym mieszkaniu zgromadził pokaźną kolekcję obrazów. Do irytacji doprowadza go dźwięk katarynki dochodzący z podwórza… Do mieszkania naprzeciwko wprowadza się kobieta z kilkuletnią dziewczynką. Zaskoczenie i zdziwienie mecenasa budzi, kiedy widzi przez okno, jak dziecko patrzy prosto w słońce, a potem tańczy, klaszcze i cieszy się, słysząc melodię płynącą z katarynki… Czy będzie cierpliwie znosił znienawidzone dźwięki, aby uszczęśliwić ociemniałą dziewczynkę?

Molierowska komedia w reżyserii Jerzego Gruzy, z legendarną rolą Bogumiła Kobieli. Spektakl z 1969 roku. Złota Setka Teatru Telewizji. Molier (1622-1673) napisał „Le Bourgeois gentilhomme” na zamówienie króla Ludwika XIV i wystawił komedię w Chambord w 1670 r. Zgodnie z żądaniem protektora pomieścił w sztuce m.in. balet oraz „ucieszne ceremonie tureckie”. W klasycznej inscenizacji telewizyjnej wypadły one rzeczywiście „uciesznie”, dzięki ogromnej vis comica aktorów uczestniczących w tej paradzie przebierańców. Jerzy Gruza nie ukrywał, że zdecydował się na realizację „Mieszczanina szlachcicem” przede wszystkim ze względu na Bogumiła Kobielę. Pan Jourdain był ostatnią rolą tragicznie zmarłego w 1969 r. aktora. We wspomnieniu pośmiertnym reżyser zauważył: „Uczył nas bawić. Rozbijał konwencje rozrywki telewizyjnej. Drażnił kołtuna brakiem konwencji. Był szokiem dla wielu w sposobie bycia na scenie, zachowywania się czy grania, proponowania siebie. Był oczarowaniem dla milionów”.

Komedia o „świętej wojnie”, jaka toczy się między kibicami dwóch małomiasteczkowych drużyn piłkarskich. W tej rywalizacji – a rzecz się dzieje na Śląsku, centrum polskiego futbolu – wszystkie chwyty są dozwolone. Nie skąpi się pieniędzy, w pojedynek zaangażowani są zarówno dyrektor kopalni, jak i komendant milicji. Działacze sportowi usiłują „załatwić” wynik meczu w kawiarniach, a gdy „koperty” nie skutkują, uciekają się do różnych forteli. Działacze i kibice zespołu „Naprzód” za wszelką cenę chcą wygrać mecz ze „Spartą”. Wysłana przez nich piękna Gabrysia ma uniemożliwić najlepszemu zawodnikowi „Sparty” Walczakowi udział w meczu. Dziewczyna jednak z wzajemnością zakochuje się w swojej „ofierze”. Po meczu ma odbyć się ich ślub. Wobec takiego obrotu sprawy kibice drużyny „Naprzód” planują porwanie Walczaka. Dopiero pojawienie się podczas meczu na stadionie Gabrysi i Walczaka przechyla szalę zwycięstwa na stronę „Sparty”.

Dwójka przyjaciół, Marek (Bohdan Łazuka) i Aleksander (Jacek Fedorowicz), spędzając wakacje na Mazurach, kupują używaną syrenkę. Ponieważ do jej spłaty brakuje im pieniędzy, podejmują pracę akwizytorów u impresario Koszajtisa (Janusz Kłosiński), koncertującego ze spektaklem „Jeździmy z humorkiem”. Jego konkurencję stanowi zespół Żywioły. Kiedy obie ekipy zamieszkują w tym samym hotelu, rozpoczyna się ostra rywalizacja. Następują kolejne próby kompromitacji, podstępy, porwania i wiele komicznych sytuacji.

Profesor Wilczur, po tym jak żona zostawiła go żona dla leśniczego, w dodatku zabrała ze sobą córkę, szuka pocieszenia w alkoholu. W barze zostaje pobity i okradziony. W wyniku obrażeń traci pamięć. Tuła się całymi latami, aż trafia do młynarza, u którego zostaje. Z czasem zdobywa sławę jako słynny znachor. Jego niewierna żona traci w wypadku partnera, a jakiś czas później sama umiera. Córka Marysia gra na pianinie w prowincjonalnym kinie. Ma ona już swego wybrańca, ale nie może uzyskać zgody na ślub od jego bogatych rodziców. Podczas przejażdżki motocyklem Leszek z Marysią, wypadają z drogi. Rannych opatruje Wilczur, który – aby zoperować córkę – kradnie narzędzia chirurgiczne.

Adaptacja powieści Marka Hłaski „Następny do raju”. Akcja filmu toczy się w bazie transportu drewna w Bieszczadach. W tym odludnym, ponurym miejscu, w niezwykle ciężkich warunkach, pracują wyrokowcy i życiowi wykolejeńcy. Fatalny stan techniczny samochodów nie tylko utrudnia im wykonywanie obowiązków, lecz stwarza śmiertelne niebezpieczeństwo. Nic dziwnego, że nikomu nie zależy na pracy, wszystkim zaś – na możliwie szybkiej ucieczce. Nie ma tu bohaterów jednoznacznie złych ani jednoznacznie dobrych. Nikt też nie przechodzi budującej przemiany od ciemnego typa do przodownika pracy. Wszyscy są „przyczernieni”, cyniczni. Mimo że znajdują się w sytuacji bez wyjścia, na co dzień stają oko w oko ze śmiercią, starają się jednak żyć zgodnie z własnym kodeksem honorowym. Choć pozbawieni złudzeń i skrupułów, są zdolni do autentycznego bohaterstwa.

Andrzej, znany dziennikarz sportowy, jedzie wraz z żoną Krystyną na Mazury. Po drodze zabierają autostopowicza, którego zapraszają na swój jacht. Podczas rejsu Andrzej próbuje przekonać młodego człowieka do swoich życiowych koncepcji, ale ten drwi sobie z niego na każdym kroku. Między mężczyznami narasta konflikt....

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Powstanie Warszawskie. Tragiczne losy żołnierzy oddziału AK, którzy z pozycji na Mokotowie usiłują przedostać się kanałami do walczącego jeszcze Śródmieścia. Wszystkich czeka śmierć. Dowódca „Zadra” wraca do kanału, bo oszukany przez tchórzliwego „Kulę” zostawił za sobą swój oddział. „Mądry” załamuje się, wychodzi przez właz i zostaje rozstrzelany przez Niemców. Halinka popełnia samobójstwo, „Smukły” ginie, rozbrajając granaty. Ciężko ranny „Korab” i „Stokrotka” docierają resztkami sił do Wisły, ale drogę zagradza im zamykająca kanał żelazna krata.

Jest 1941 rok, gdy młody Staszek ucieka z niemieckiej niewoli i przedostaje się na radziecką stronę frontu. Okazuje się, że jest niezwykle podobny do schwytanego przez Rosjan porucznika Abwehry Hansa Klossa. Po raz pierwszy polscy widzowie zobaczyli Hansa Klossa w Teatrze Telewizji. Od 1965 do 1967 roku zostało wyemitowanych 14 spektakli o agencie J-23. Spodobały się tak bardzo, że natychmiast zapadła decyzja o produkcji serialu telewizyjnego Stawka większa niż życie.