Filmy czarna seria polskiego dokumentu

Inscenizowany dokument w reżyserii duetu Hoffman-Skórzewski. Pokazuje skutki spożywania alkoholu przez dorosłych w przełożeniu na dzieci. Dość drastyczne i realistyczne sceny oraz tematyka kwalifikuje obraz do tzw. „czarnej serii” polskiego dokumentu.

Film opowiada o pewnej grupie młodzieży, która stara się żyć i bawić pomimo trudności, jakie sprawia im otaczający ich świat. Często pochodzą z biednych rodzin. Nie pracują, bo nie mogą albo nie chcą. Czas spędzają na spotkaniach z przyjaciółmi i szlajaniu się po mieście.

Opowieść o prowincjonalnym miasteczku na Kielecczyźnie, jakich wiele w tym regionie. Miasto umiera, uciekają z niego mieszkańcy z nadzieją na lepsze jutro, nikt nie wraca z powrotem. Stare, opuszczone rudery, ludzie bez pracy wegetują na ławeczkach. Jedna piąta dorosłych poszukuje pracy. Jedynie prosperują niewielkie spółdzielnie rzemieślnicze: szewskie, stolarskie. Miasto odżywa tylko raz w tygodniu, w dzień targowy.

Dokument przedstawiający nie do końca, jak się okazuje, odbudowaną Warszawę. Widzimy i podziwiamy nowe domy, skwery, osiedla i place zabaw. Piękne fasady warszawskich pałaców i biurowców. Ale jest jeszcze inna Warszawa: stare rudery, w których muszą mieszkać ludzie, dzieci bawiące się w ruinach. W domach nie ma wody i światła, ludzie wegetują, czekając na lepsze jutro.

Warszawa wieczorem, piękne fasady budynków, lśniące samochody, taką lubią ją oglądać warszawiacy. Ale jest też druga, ciemna strona stolicy: prostytucja. Walczyć z nią muszą dzielni milicjanci z warszawskich komisariatów.