Filmy ubóstwo

Rozgrywająca się wśród grupki 30-latków opowieść, która chwyta ich w momencie pierwszego życiowego kryzysu. Nagła choroba i widmo śmierci uświadamia wszystkim własną śmiertelność i kruchość. Bezpośrednią inspiracją dla filmu były doświadczenia samego Assayasa, który mierzył się z odejściem swoich przyjaciół, ofiar AIDS. Akcja rozgrywa się w środowisku ludzi związanych ze sztuką i literaturą - pisarzy, wydawców, projektantów mody. A jednym z ważniejszych rekwizytów jest praca Josepha Beuysa. Podzielony na sześć rozdziałów i prowadzony charakterystycznymi brzmieniami gitary Alego Farka Touré’go "Koniec sierpnia, początek września" wprowadza nas w aurę wczesnej jesieni. Chodzi oczywiście nie tyle o porę roku, ile porę życia, kiedy nieodwracalnie zatrzaskują się wrota młodości, nadchodzi czas pierwszych rozliczeń, rozczarowań, rozstań.

Krótko po upadku bloku komunistycznego Stavros (Gerasimos Skiadaressis) i Fotis (Stelios Mainas) zajmują się handlem walutami, co prowadzi ich z Grecji do Bułgarii, a następnie do Szwajcarii, gdzie ich marzenie ulatnia się z dymem.

Małe miasteczko garnizonowe w roku 1910. Miejscowy arystokrata, hrabia Hector de Clérambard (Philippe Noiret), kompletnie zrujnowany, próbuje ocalić przed wszelkimi zagrożeniami swój rodowy dom. Zamienia swoją rezydencję w pracownię włókienniczą. W dzień i noc, jego żona, Louise (Martine Sarcey), teściowa i syn robią swetry. Sam spędza czas zabijając psy i koty w okolicy, aby wyżywić rodzinę, która, tyranizowana, znajduje się na skraju załamania nerwowego. Pewnego dnia, po zabiciu psa księdza, Clerambard ma wizję świętego Franciszka z Asyżu: od tego czasu przechodzi radykalną zmianę całej swojej istoty...

Jean jest ojcem rodziny i pracownikiem fabryki, który marzy o pisaniu tekstów do piosenek. Przelewa swoje nadzieje na nastoletnią córkę, Marvę i zabiera ją na wszystkie konkursy piosenki. Kiedy Jean zostaje nagle zwolniony z pracy, wstyd i desperacja powodują, że jeszcze bardziej pragnie sukcesu córki. Mężczyzna porywa najbardziej znaną gwiazdę popu w kraju i trzyma ją jako zakładnika. Zwróciwszy uwagę mediów i oczy narodu, nasi bohaterowie zdają sobie sprawę, że przedstawienie musi trwać do momentu, aż wszyscy staną się sławni...

Czworo młodych przyjaciół, dzieli się beztroską, radością, śmiechem i tańcami artystycznego życia. Rodolphe (Louis Jourdan) malarz, któremu nie udaje się sprzedać swojego obrazu. Alexandre (Alfred Adam), kompozytor i jego przyjaciółka Phémie (Suzy Delair). Colline (Louis Salou) filozof, który odwiedza antykwariaty nad brzegiem Sekwany, i Marcel (André Roussin). Rodolphe jest zakochany w Mimi (María Denis). Kochankowie podczas romantycznego spaceru w luksemburskim ogrodzie spotykają lalkarza, który potrząsa sznurkami i mówi Mimi, że ona też jest lalką wstrząsaną dużymi sznurkami. Uwiedziona przez młodego malarza, wie, że jest bardzo chora. Porzucona, umiera ze smutku i nędzy.

Dramat historyczny o biednym rolniku, którego rodzina pada ofiarą wyzysku, nierówności społecznych oraz knowań zamożnych arystokratów.

Uboga dziewczyna otrzymuje pracę w piekarni.

Uboga para małżonków (Shabana Azmi i Naseeruddin Shah) musi uciekać z rodzinnej wioski przed wrogami. Szansy na lepsze życie szukają w Kalkucie, jednak nie znajdują tam żadnej pracy. Wkrótce pewien człowiek prosi ich aby przeprawili jego stado świń przez rwącą rzekę. Zdesperowana para zgadza się podjąć tego bardzo ryzykownego zadania, rzeka jest bowiem niezwykle niebezpieczna, a dodatkowo kobieta jest w ciąży...

"Ossos" dotyka tego, co jest nam bardzo znajome i rzeczy, które łatwo przywołać. Nawiązuje do Chaplina, do melodramatów z początków kina, chłopca z dzieckiem żyjących na ulicy, samochodów jeżdżących z niebezpieczną prędkością, bochenka chleba, prostytutki, dwóch lub trzech kuchni. I silnego pragnienia bycia blisko rzeczywistości, dokumentowania, bycia blisko ludzi niebędących aktorami, ludzi, którzy są bardzo podobni do tych, których portretują. W prawdziwym życiu chłopak był biednym ćpunem, a gosposia to gosposia. Jednak nawet przy pragnieniu nakręcenia swoistego dokumentu, film jest napędzany przez fikcję, która go de facto ratuje. Fikcja to zawsze drzwi, które pragniemy otworzyć lub zamknąć. To drzwi, dzięki którym wciąż zgadujemy.

Ostatnie sześćdziesiąt siedem dni życia Vincenta Van Gogha (Jacques Dutronc). W maju 1890 roku słynny malarz opuszcza azyl w Saint-Rémy-de-Provence i udaje się do Auvers-sur-Oise do doktora Gacheta (Gérard Séty), miłośnika malarstwa, którego polecił mu brat Théo (Bernard Le Coq). Tutaj maluje krajobrazy wioski i portrety, szczególnie młodej córki doktora Marguerite (Alexandra London). Na brzegu Oise spotyka prostytutkę Cathy (Elsa Zylberstein), która jest również obiektem jego sztuki. Zagniewany doktor wypomina artyście zbałamucenie córki co doprowadzi do tragedii.