Filmy relacja mężczyzna-kobieta, surrealizm, fotografia

Trevor Reznik, mechanik, nie może spać... od roku. Totalne zmęczenie doprowadziło do wstrząsającego pogorszenia się jego stanu zdrowia. Niepewny niczego, a nawet nieświadomy popełnionego przestępstwa popada w przytłaczającą paranoję oczekując w napięciu czegoś złego.

Amelia jest bardzo nieśmiałą, wrażliwą osobą. Pracuje jako kelnerka w jednej z kawiarenek. Pewnego dnia spotyka w metrze równie nieśmiałego chłopca, jak ona. Jedna chwila wystarczy, by oboje zakochali się w sobie...

Film opowiada niecodzienną sytuację z życia fotografa Mody. Thomas nie mając lepszych perspektyw na spędzenie wolnego czasu wyrusza w miasto z celem zrobienia zdjęć. Po wywołaniu okazuje się że przypadkiem uchwycił scenę morderstwa.

Budapeszt, metro, kontrolerzy, zakapturzony osobnik - morderca, sprawdzanie biletów, wyścigi po torach, nowo poznana kobieta... - to po krótce wątki tego filmu. Jak w tym świecie odnajdzie się wykształcony mężczyzna, który zrezygnował z kariery "na górze" i zszedł do brutalnego "podziemia"?

Japonia w niedalekiej przyszłości. Kraj jest gospodarczą ruiną, rząd coraz częściej musi korzystać z pomocy wojska, żeby łagodzić społeczne niezadowolenie. Młodzi ludzie przestają kultywować wielowiekowe tradycje, zaczynają coraz głośniej buntować się przeciwko utrzymywaniu starzejącego się społeczeństwa. Aby uciszyć wszelkie głosy sprzeciwu, rządzący wymyślili całkiem skuteczny "program naprawczy". Co roku jedna z klas maturalnych, wybierana ze wszystkich japońskich szkół, jest przewożona na niewielką wyspę, gdzie w ciągu 72 godzin mają walczyć ze sobą do momentu aż zostanie jedna, żywa osoba. Ktoś taki zostaje zwycięzcą rządowego programu o nazwie "Battle Royal"...

Solaris – planeta, która materializuje obraz tych, z kim nie jesteśmy w stanie się rozstać w swoich myślach, uczuciach, życzeniach, bez względu na to, jakiego rodzaju są to uczucia: czy to miłość, żal, czy poczucie winy. Solaris nie więzi, ale i nie wypuszcza swoich gości, wciela jedynie w życie to, z czym nigdy nie będzie się w stanie rozstać. W dużej mierze film stanowi połączenie fantastyki z rozmyślaniami o kosmosie, Ziemi, człowieku, sumieniu, życiu, śmierci i odpowiedzialności przed przyszłością.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Chris Kelvin jest psychologiem, który ma zbadać przyczyny zagadkowych zachowań niewielkiej grupy naukowców na pokładzie stacji kosmicznej orbitującej wokół tajemniczej, niezbadanej planety Solaris. Wszystko wskazuje na to, że Solaris wywiera niezwykły wpływ na ludzi, oferując szansę zmiany przeszłości, a jednocześnie wywołując u nich objawy niebezpiecznej paranoi.

Syn burmistrza Portland, Scott Favor (Reeves) przyjaźni się z Mike'em Watersem (Phoenix). Nie byłby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że Scott rzadko bywa w domu, a jego główną rozrywką są narkotyki i męska prostytucja. Mike, poszukujący matki, jest zmuszony do takiego życia. Scott wybrał je jako bunt przeciw ojcu.

Billy Pilgrim, jak twierdzi ma dar dzięki któremu może przenosić się w czasie do różnych momentów ze swego życia. Niestety mężczyzna nie potrafi kontrolować swoich podróży i przenosi się zarówno w dobre czasy spędzone w rodzinnym Iliom, jak i okrutne dni podczas wojny, albo całkiem fantastyczne chwile w miejscu zwanym Tralfamadoria.