Aktorka, piosenkarka. Urodziła się w Płocku, zmarła w wieku 97 lat w Warszawie. Grywała od najmłodszych lat role dziecięce (m.in. Stasi w "Ich czworo" Zapolskiej, Isi w "Weselu" Wyspiańskiego) w Teatrze Miejskim w Płocku, w którym pracowali jej rodzice (ojciec był maszynistą teatralnym, matka wykonywała różne czynności, była bileterką, szatniarką, itd.). Mając 16 lat wyszła za mąż za muzyka Jana Zimińskiego. W 1918 oboje zostali zaangażowani do teatru w Płocku, a następnie przenieśli się do Radomia, gdzie Zimińska zagrała m. in. rolę Władki w "Aszantce" Perzyńskiego. Zauważona w tej właśnie roli przez współwłaściciela kabaretu "Qui Pro Quo" artystka przyjechała na jego zaproszenie do Warszawy. W tym teatrze poznała swojego drugiego męża Tadeusza Sygietyńskiego, który był autorem muzyki do piosenek pisanych dla Zimińskiej przez Mariana Hemara. W latach 1921-31 występowała w kabarecie "Qui Pro Quo", lansując wiele przebojów. Występowała także w innych teatrach warszawskich, m. in. w "Cyruliku Warszawskim" i "Wielkiej Rewii". 5 kwietnia 1939 wystąpiła po raz pierwszy w teatrze "Ali Baba" z satyrą antyhitlerowską. W latach 1928-38 i 1946-48 była aktorką dramatyczną i komediową w warszawskich teatrach. Grała m. in. w teatrach: Polskim, Ateneum, Kameralnym. W 1937 pojawiła się w "Na Pięterku", kawiarni "Ziemiańska" i stała się gwiazdą "Małego Qui Pro Quo" Jerzego Boczkowskiego. Podczas kampanii wrześniowej (1939) była pielęgniarką. Uczestniczyła w ruchu oporu, była członkiem AK. W 1942 więziono ją na Pawiaku. W latach 1943-44 pisała piosenki antyfaszystowskie dla gazeciarzy warszawskich. Podczas powstania warszawskiego dawała koncerty dla żołnierzy, a między koncertami pracowała jako pielęgniarka w powstańczym szpitalu. Po upadku powstania trafiła do obozu w Pruszkowie, skąd uciekła z Sygietyńskim do zburzonej Warszawy. W latach 1944-48 występowała na estradach Łodzi, Lublina i Warszawy. W grudniu 1948 założyła wraz z Sygietyńskim Państwowy Zespół Pieśni i Tańca "Mazowsze". Od 1957 była reżyserem, kierownikiem artystycznym i dyrektorem "Mazowsza". Laureatka wielu nagród i najwyższych odznaczeń państwowych. Opublikowała dwa tomy wspomnień. Była członkiem zasłużonym ZASP.