Lider irlandzkiej grupy rockowej U2. Urodził się w Dublinie. Działacz na rzecz pokoju. W 2005 roku był jednym ze 166 nominowanych do Pokojowej Nagrody Nobla za swoją pracę ku zmniejszeniu długów państw Trzeciego Świata oraz za uświadamianie społeczeństwa o AIDS. Był bardzo zaangażowany w koncerty charytatywne "Live Aid", których organizatorem był jego dobry znajomy Bob Geldof. Zaaranżował także koncert "Live Net" wcześniej zakładając stronę internetową "NetAid" mającą na celu pomoc Afryce, tak samo jak "Live Aid". Koncert mimo wielu gwiazd nie uzyskał tak wielkiej popularności jak "Live Aid" mimo to popularność Bono i U2 nie spadła a sam muzyk do dzisiaj zajmuje się akcjami charytatywnymi. Bono dorastał wraz ze swym starszym o siedem lat bratem Normanem. Pochodził z rodziny mieszanej wyznaniowo. Ojciec, Bobby (urzędnik pocztowy), był katolikiem, matka, Iris - protestantką. Co niedzielę Paul, wychowany w wierze protestanckiej, szedł na nabożeństwo wraz z matką, ojciec podążał na mszę samotnie. Podział religijny w społeczeństwie był prawdziwym powodem do niepokoju dla Paula. Powiedział on kiedyś, że religia staje na przeszkodzie w wierze w Boga. Obawy te oddaje on zresztą w wielu utworach. Naukę rozpoczął w protestanckiej szkole Glasnevin National, co tylko zwiększyło dystans dzielący go z ojcem. W 1971 roku kształcił się już w szkole średniej św. Patryka, traktował ją jednak z pogardą i zbytnio nie przykładał się do nauki. W roku szkolnym 1972/73 działalność rozpoczęła placówka, gdzie nie istniały podziały religijne - Mount Temple, dlatego Bobby Hewson z radością zapisał tam syna. Również Paul z entuzjazmem przyjął tę wiadomość. W szkole średniej Bono był lubiany. Był dobry z historii, uznawany był również za dobrego malarza. Miał mnóstwo dziewczyn, które uwielbiały jego romantyczną naturę i sposób wypowiadania się. Najbardziej cieszyła go możliwość należenia do szkolnej grupy teatralnej, co pozwalało mu często występować na scenie. Wszystko układało się dopóty, dopóki nie nadszedł rok 1974 - najgorszy okres w życiu młodego Paula. Najpierw zmarł jego dziadek, a cztery dni po pogrzebie śmiertelnego wylewu krwi do mózgu dostała matka. Był to wielki cios dla 14-letniego wówczas chłopca. Iris była dla niego kimś więcej niż matką, była jego najlepszą przyjaciółką. Po jej śmierci Paul znalazł oparcie w Alison Stewart, którą ostatecznie poślubił 21 sierpnia 1982 roku (obecnie Bono jest ojcem 2 dziewczynek i 2 chłopców). W 1976 roku Bono odpowiedział na anons zamieszczony na szkolnej tablicy ogłoszeń. Poszukiwano ludzi zainteresowanych założeniem zespołu. Spotkanie odbyło się po szkole w domu jednego z członków (Larry Mullen Junior) powstałej później grupy. Bono, który potrafił również grać na gitarze, szybko stał się frontmanem grupy i autorem tekstów - głównie dzięki swojej teatralnej osobowości, urokowi i umiejętności pisania piosenek. Artysta 9 grudnia 2006 zakończył trasę – Vertigo Tour. Jest także po raz kolejny nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. Bono zakupił 40% akcji prestiżowego magazynu Forbes. Bono do dziś jest uznawany za człowieka niezwykle wrażliwego, poświęcającego wiele uwagi zarówno przyjaciołom jak i swoim fanom. Człowiek Roku 2005 według magazynu Time wraz z Billem i Melindą Gates. W grudniu 2006 uhonorowany przez brytyjską królową, Elżbietę II, Orderem Imperium Brytyjskiego z tytułem Rycerza Komandora. W wywiadzie dla magazynu "Rolling Stone" w 1986 roku Bono wyznał, że do zaangażowania się w sprawy społeczne i polityczne skłoniło go obejrzenie jednego z pokazów charytatywnych Johna Cleese'a i producenta Martina Lewisa dla Amnesty International, organizacji dbającej o prawa człowieka, w 1979 r. "Zobaczyłem "The Secret Policeman's Ball" i stało się to częścią mnie samego. To zasiało ziarno..." - powiedział. W 2001 Bono zaaranżował nagranie przez U2 specjalnego materiału z występu na żywo dla pokazu Amnesty z tego roku. Zapowiadając ów występ, odniósł się do "The Secret Policeman's Ball", nazywając go "tajemniczym i niezwykłym wydarzeniem, które bez wątpienia zmieniło jego życie". Bono i U2 pojawili się u boku Stinga na trasie Amnesty "Conspiracy of Hope". Obiegła ona Stany Zjednoczone w 1986 r. U2 wystąpili także w projektach Band Aid i Live Aid organizowanych przez Boba Geldofa. W 1984, na Band Aid, Bono zaśpiewał singiel "Do They Know It's Christmas?/Feed the World". Później zaś współpracował z Geldofem w sprawie organizacji projektu Live 8 (2005), na którym również zagrał irlandzki zespół. Od 1999 Bono stawał się coraz bardziej angażował się w pracę na rzecz Trzeciego Świata, umorzenie afrykańskich długów i uświadamianie o trudnym położeniu Afryki, w tym pandemii AIDS. W ubiegłej dekadzie spotkał się z różnymi wpływowymi politykami, takimi jak prezydentem USA George'em W. Bushem czy premierem Kanady Paulem Martinem. W marcu 2002 r., w czasie wizyty w Białym Domu, towarzyszył Bushowi w przemowie na murawie siedziby głowy Stanów Zjednoczonych, po tym, jak ten ogłosił pakiet pomocy o wartości 5 miliardów $. "To ważny pierwszy krok oraz poważne i imponujące nowe zobowiązanie... Musi to nastąpić szybko, ponieważ mamy do czynienia z kryzysem." - mówił. Dwa miesiące później Bono zabrał amerykańskiego Sekretarza Skarbu na wyjazd do czterech krajów Afryki. W 2005 r., wypowiadając się dla kanadyjskiego CBC Radio, stwierdził, że premier Martin ociągał się w sprawie zwiększenia w swoim państwie funduszy pomocy zagranicznej. 2 lutego 2006 roku Bono przemawiał przed prezydentem Bushem na 54. Annual National Prayer Breakfast w hotelu Hilton Washington. W mowie pełnej odwołań do Biblii muzyk zachęcał do wspierania osób objętych kryzysem społecznym i ekonomicznym. W swoich słowach zawarł m.in. wezwanie do dodatkowego 1% "dziesięciny" z budżetu Stanów Zjednoczonych.