Polski reżyser filmowy oraz teatralny, senator IV, V, VI i VIII kadencji, poseł na Sejm VI kadencji. Doktor honoris causa Uniwersytetu Opolskiego (1997), współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie. Związany z Górnym Śląskiem, od wielu lat mieszka na mazowieckiej wsi. Jest absolwentem I LO w Mysłowicach. Angażował się w działalność organizacji młodzieżowych, takich jak Związek Harcerstwa Polskiego i OM TUR. W 1954 ukończył studia na wydziale reżyserii PWSF w Łodzi. W czasie studiów kierował uczelnianą organizacją Związku Młodzieży Polskiej. Pracę reżyserską rozpoczął w 1955 jako asystent Andrzeja Wajdy przy realizacji Pokolenia. Samodzielnym debiutem reżyserskim był w 1959 film Krzyż Walecznych. Wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów fabularnych, z czego sześć o Śląsku. Zrealizował m.in. filmową trylogię śląską "Sól ziemi czarnej" (1970), "Perła w koronie" (1972), "Paciorki jednego różańca" (1979), za który otrzymał Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1980 na VII FPFF. Drugi raz Grand Prix dostał w 1994 na XIX FPFF za film Zawrócony. Zrealizował również wiele wybitnych przedstawień w Teatrze Telewizji. Otrzymał także Nagrodę im. Konrada Swinarskiego oraz nagrodę "Wiktora" dla osobowości telewizyjnej. Niedługo po wydarzeniach marcowych w 1968 opublikował w gazecie "Ekran" (nr z 9 VI) tekst, który – zdaniem Tadeusza Konwickiego i Jerzego Markuszewskiego – włączał się do ataków na inteligencję, piętnowaną w tym czasie przez "Moczarowców" i Władysława Gomułkę. Tadeusz Konwicki stwierdził: "Moczarowcy potrzebowali jakiegoś symbolu w filmie, jakiegoś chrześcijanina skrzywdzonego przez Żydów. Człowieka z ludu, którego wykończyła, czy uniemożliwiła mu karierę warszawka. Kazio został przez nich wyniesiony na rękach (...)". W latach 60. popadł w konflikt ze Stanisławem Bareją. Jego początkiem było określenie wymyślone przez Kutza, w którym jako synonimu kiczu użył, stworzonego od nazwiska kolegi, neologizmu: "bareizm". W latach 1971-1976 kierował Zespołem Filmowym "Silesia", którego był założycielem. W latach 70. uczestniczył w naradach Komitetu Centralnego PZPR na temat kultury. Od 1976 zajmował stanowisko głównego reżysera w ośrodku TVP Katowice. Po nakręceniu filmu Linia otrzymał za zasługi Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Od połowy lat 70. był inwigilowany przez SB w ramach operacji o kryptonimie Reżyser. W wyniku inwigilacji zanotowano, iż utrzymywał kontakty z osobami aktywnie działającymi w KSS KOR i nawiązuje kontakty z regionalnymi strukturami "Solidarności". Był współorganizatorem I Kongresu Kultury Polskiej w Warszawie. W czasie stanu wojennego był internowany w okresie od 14 do 21 grudnia 1981, następnie zwolniony na skutek interwencji biskupa Herberta Bednorza. Jako powód internowania podano "utrzymywanie kontaktów z działaczami antysocjalistycznymi", a także "negatywny stosunek do władz partyjnych i rzeczywistości społeczno-politycznej w kraju", co zdaniem ówczesnych władz stwarzało zagrożenie dla bezpieczeństwa PRL. Wkrótce w proteście przeciwko wydarzeniom w kopalni "Wujek" zrezygnował ze stanowiska głównego reżysera Ośrodka TV Katowice. Po zmianie ustroju w latach 1989-1991 był dyrektorem ośrodka TV Kraków. Działalność polityczną rozpoczął w 1997, startując z powodzeniem w wyborach do Senatu IV kadencji jako kandydat bezpartyjny z listy Unii Wolności. W Senacie pracował w Komisji Emigracji i Polaków za Granicą i Komisji Nauki i Edukacji. Od października 2001 do października 2005 pełnił funkcję wicemarszałka Senatu V kadencji, którą łączył z zasiadaniem w Komisji Kultury i Środków Przekazu. W 2004 deklarował poparcie dla projektu ustawy przewidującego rejestrację związków między osobami tej samej płci. Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W wyborach parlamentarnych w 2005 po raz trzeci został wybrany senatorem. Startował z ramienia własnego komitetu wyborczego "KWW Kazimierza Kutza", otrzymując 111 907 głosów w okręgu katowickim. W wyborach w 2007 kandydował do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej w tym samym okręgu, otrzymując 113 280 głosów. Nigdy nie był członkiem żadnej partii politycznej. Zwyciężył w plebiscycie "Gazety Wyborczej" na najwybitniejszego Ślązaka w kategorii żyjących. Przewodniczy Społecznemu Komitetowi Budowy Muzeum Śląskiego, jest też patronem Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje", Festiwalu Filmów Kultowych oraz Kongresu Kultury na Górnym Śląsku. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz ZAIKS. Jest ateistą. Trzykrotnie żonaty, obecnie z Iwoną Świętochowską-Kutz (aktorka, grała w 1983 w filmie Kutza "Na straży swej stać będę"), ma czwórkę dzieci. Synowie: Gabriel i Tymoteusz, córki: Wiktoria i Kamila.