Rozpoczęły się zdjęcia do drugiego sezonu miniserialu "Wilk" 0

Wilk to bardzo aktualna historia o młodych Polkach i Polakach u progu dorosłości, którzy próbują odnaleźć się w realiach współczesnego świata. Na rzeczywistość, która ich otacza, postpandemiczny świat chaosu, społecznych napięć i galopującego autorytaryzmu nakładają się problemy ich własnego pokolenia. Generacji cyfrowych tubylców towarzyszy spotęgowana przez pandemię niepewność, izolacja i samotność. W tych warunkach młodzi muszą dokonać wyboru, na ile chcą być egoistami i indywidualistami, a jak pociągający jest dla nich świat relacji i wspólnoty. Nierozłączną częścią kultury i tożsamości pokolenia Wilka jest hip-hop, dlatego w ścieżce dźwiękowej serialu usłyszymy wiele kawałków tego gatunku, a w obsadzie aktorskiej zobaczymy Kuqe 2115, Trombę oraz Bedoesa.

W drugim sezonie Wilka zagrają aktorzy młodego pokolenia jak Waleria Gorobets czy debiutująca Jessica Polak. W rolę rodzica jednej z bohaterek wcieli się Hubert Urbański. Reżyserem oraz scenarzystą Wilka jest urodzony w 1997 roku Jan Dybus, przedstawiciel nowego pokolenia twórców, wychowanych na krótkich i dynamicznych historiach. Za produkcję serialu ze strony Papaya Films odpowiadają Kacper Sawicki i Michał Wojciechowski.

Autentyczność i aktualność to nadal jeden z największych atutów "Wilka". Nastolatkowie, tak jak nikt inny, są wyczuleni na fałsz i przekłamania. Dlatego pisząc serial, używaliśmy ich języka, a w warstwie wizualnej czerpaliśmy inspiracje nie tylko z filmów i seriali, ale również teledysków i chatów. Pływająca, wręcz mało fabularna kamera jest naszym znakiem rozpoznawczym. Również z tego powodu w udźwiękowieniu serialu znajdą się hity, które towarzyszą młodym na każdej imprezie czy przejażdżce autem. Chcemy, aby podczas oglądania "Wilka" poczuli oni, że to ich świat.

W pierwszym sezonie twórcy skupili się na skali mikro. Przedstawiając historię dwóch różnych rodzin, próbowali pokazać, w jaki sposób wychowanie wpływa na podejmowane decyzje i relacje interpersonalne osób wchodzących w dorosłość. Tocząca się w tle opowieść o narastających niepokojach społecznych, ograniczającym wolność lockdownie wojskowym oraz wynikających z tego strajkach, dała pretekst do ciekawych obserwacji i porównań. Czy opresyjny schemat zarządzania krajem, który ogranicza wolność obywateli i nie respektuje głosu ludzi, nie jest tym samym schematem, który w skali mikro objawia się wychowywaniem młodych osób bez próby ich zrozumienia i zadbania o potrzeby?

Źrodło: Canal+