Wilkołak 2010

Zmiażdżony krytyką, okrzyknięty powtórką z rozrywki, nudnym i pozbawionym napięcia, ale czy rzeczywiście jest aż tak zły.

Lawrence Talbot po latach wraca do rodzinnej posiadłości by pomóc w poszukiwaniach zaginionego brata. Na miejscu okazuje się, że odnaleziono już jego ciało, ale bestia która go zabiła wciąż grasuje po okolicznych lasach. Miesiąc później Lawrence wciąż ją tropiąc udaje się do obozu cyganów. Nadchodzi jednak pełnia i bestia znów się pojawia zabijając wszystkich na swojej drodze. Po starciu z nią Lawrence zostaje ciężko ranny, ale jego obrażenia nadzwyczaj szybko się goją. Wkrótce on również zmienia się w Wilkołaka.

Przez lata wraz z rozwojem możliwości filmowców, postać Wilkołaka ciągle ewoluowała z człowieka przebranego w śmieszny włochaty kostium (noszącego na sobie ubranie by było łatwiej), do coraz to bardziej wymyślnych bestii w niczym nie przypominających już ludzi. Joe Johnson odchodzi jednak od tego i powraca w swoim filmie po źródeł. Znowu więc na ekranie pojawia się półludzki stwór, noszący podarte ubranie i będący niewolnikiem księżyca.

Film na pewno nie jest najlepszym obrazem o wilkołactwie, ale z całą pewnością można go umieścić w ścisłej czołówce. Dobrym posunięciem było umieszczenie akcji w dziewiętnastym wieku, co nieco odświeżyło gatunek zalatujący ostatnio schematem (nastoletnich wilkołaków na prowincji). Co do scenariusza to jest niestety bardzo przejrzysty (nie tylko z powodu pierwowzoru) i niemal od samego początku widz domyśla się jak potoczy się dalsza akcja.

Przejdźmy może do postaci Wilkołaka i efektów specjalnych. Większość (zwłaszcza młodszych widzów) stwierdzi, że są tandetne i nie na miarę naszych czasów. Wcale nie. Johnson i spółka chcieli jak najwięcej nawiązać do pierwowzoru i tego, że Wilkołak wygląda podobnie do tamtego jest całkowicie zamierzone. Poza tym dostajemy tu rewelacyjne przemiany i całkiem sporo nieźle wyglądających krwawych scen, a sam Wilkołak wygląda naprawdę przerażająco. Film jest też stonowany tak by poza krwią, rozszarpanymi ciałami i biegającą dokoła bestia pokazać coś więcej. W zasadzie Wilkołak pojawia się jedynie w trzech dłuższych fragmentach i te zadowalają. Pozostałe dwie trzecie filmu przedstawia nam samych bohaterów, relacje między nimi i dawną Anglię.