Hoffman w roli kobiety wypadł naprawdę przekonywująco:).

Świetny klasyk, zapewne w epoce VHS byłbym w niebo wzięty, ale po latach dostrzega się małe braki i niedociągnięcia, a filmowi brakuje nieco akcji. Jacy oni byli wszyscy młodzi, jacy piękni, a kariery i najlepsze role dopiero przed nimi! Andy to chyba jedna z pierwszych ról, wyglądał na strasznego smarkacza, Roxy i Jeff to jedyni wyglądający nieco poważniej od reszty, no a ta Alex... smarkula, ale jaka słodka :D       Sam film od początku sprawia wrażenie jednej wielkiej reklamy jakiegoś stowarzyszenia anonimowych alkoholików, co zresztą na koniec się potwierdza, gdyż na napisach końcowych widzimy odpowiednią wzmiankę o nim :)             Śmiało można oglądać i polecam każdemu miłośnikowi kina z tamtego okresu, każdemu kto jeszcze nie widział. I to pomimo tego, że pod koniec zamiast zwartej, gęstej akcji mamy krzyki i wrzaski, jedną wielką licytację na testosteron... choć dziewczyny też krzyczały, hehe.             Aha, prawie zapomniałem: czołówka, tzn. początek jest istnym majstersztykiem i deklaracją możliwości tamtych czasów, a dzisiejsi filmowcy powinni się uczyć z właśnie takich klipów! To połączenie panoramy miasta z powietrza, muzyka , rozmowy bohaterów i płynne przejście nad szosę z radiowozem - bajka :]       Musicie to zobaczyć sami!            

Zanim Nikolaj Coster-Waldau wcielił się w postać Jamiego Lannistera w Grze o tron i zyskał wielką sławę to pojawił się w tym oto filmie. W sumie chęć poznania jego aktorskich początków skłoniła mnie do zobaczenia tej produkcji, no i nic a nic nie żałuje tego, bo świetnie mi się ten film oglądało. W gruncie rzeczy jest to zasługa dwóch rzeczy. Po pierwsze fajnie wykreowanego klimaciku, który utrzymuje się praktycznie przez cały film. A po drugie fabuły. Jest ona ciekawa i w fajny sposób poprowadzona. Gdy już wszystko się wyjaśnia to w dalszym ciągu to co się dzieje zamiast przynudzać, to przyciąga do ekranu. Muszę również wspomnieć o ciekawym wątku jakim bez wątpienia był zakład między głównym bohaterem czyli Martinem, a jego przyjacielem Jensem. Fajnie to się łączy z głównym wątkiem dotyczącym seryjnego mordercy, o którym mowa jest w tym filmie. Samą ich relacja również można uznać za ciekawie poprowadzoną i przedstawioną. Gra aktorska stoi na dobrym poziomie, choć akurat nikt mnie tutaj specjalnie nie zachwycił.