Ostatnia wieczerza

Ale się ubawiłam na koniec, gdy wyszła nowa postać. Ogólnie to można by z tego więcej wyciągnąć, a p. Olafa jednak bym zastąpiła kimś bardziej przekonującym, bo przez pierwsze 75% czasu no jakoś tak sztucznie, ale końcówka ok. Tylko na raz.

Fabularnie było przewidywalnie, ale spodobał mi się ten brudny klimat. Końcówka, zwłaszcza z tekstem "Miałem być apostołem diabła, a tu taki ch..j" i wyglądem rogatego, wyszła komicznie.

Jak na polski film, a zwłaszcza z tak nieobecnego u nas gatunku, to wyszło zaskakująco nieźle. Klimat niezły, fabuła też nie nudzi. Trochę głupot i nielogiczności się znajdzie, więc myślenie podczas seansu raczej niewskazane. Nie jestem też fanem tego, jak tu wypadł Lubaszenko, który mówi jak dla mnie z nienaturalną manierą, przez co jego postać jest bardzo sztuczna. A Stankiewicz to już w ogóle jest beznadziejny. Ale mimo wszystko oglądało się fajnie, i mówię to jako naczelny hejter polskiego kina.

Film zaczyna się dokładnie w tym miejscu gdzie skończył się sławetny Omen I. Całość delikatna, lekkostrawna. Końcówka a dokładnie ostatnia scena najbardziej mi się podobała. Jako, że to nasze Polskie dzieło a gatunek bardzo rzadko odgrzewany w tym kraju podniosę ocenę do 6/10

Początek dość obiecujący potem już coraz słabiej