Lśnienie 1980

Stanley Kubrick z pewnością był najbardziej zdolnym reżyserem ostatniego stulecia. I choć stworzył zaledwie kilkanaście filmów, niemal każdy z nich na stałe wpisał się do historii kina. Wielu twórców, w szczególności tych młodych, próbuje wzorować się na niepowtarzalnym stylu Wielkiego Mistrza. A takie tytuły jak "Dr.Strangelove", "2001:Odyseja Kosmiczna" czy "Barry Lyndon" stały się prekursorami innych słynnych filmów, równie znanych twórców. Kubrick więc zrobił istną rewolucję w kinematografii, tworząc swoje niepowtarzalne, oryginalne obrazy. Pamiętać też trzeba, że nigdy nie stworzył identycznego filmu. Każdy z nich był inny gatunkowo, zupełnie różnił się od wcześniejszych dokonań wybitnego twórcy. Właśnie dlatego był najlepszym reżyserem swojego pokolenia.

Następne wielkie dzieło Kubricka to właśnie "Lśnienie", adaptacja słynnej powieści autora genialnych horrorów, Stephena Kinga. Choć Kubrick, trzeba to jednak przyznać, zrobił zupełnie inny film, który tylko zarysem fabuły, przypominał książkę, dlatego wielu fanów zdecydowanie zbojkotowało film, zarzucając twórcy nietrzymanie się wydarzeń, przedstawionych w powieści Kinga, oraz za zmienienie zakończenia. Ja sam przyznaje, że wiele zmian wyszło filmowi na dobre, po pokazanie niektórych wydarzeń z książkowego oryginału mogłoby być trudne to pokazania na ekranie i istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że mogło to wyjść bardzo sztucznie i kiczowato. Na całe szczęście, Kubrick wiele zmienił w scenariuszu, dogadując się z pisarzem, który do tej pory jest z tego niezadowolony. Mimo tego obraz utrzymał całą napiętą atmosferę i uczucie rosnącego strachu opisanych w książce.

Film opowiada historię rodziny Torrance'ów: małżonków Jacka i Wendy, oraz ich synka, Danny'ego. Wszyscy oni przeprowadzają się na całą zimę do położonego na odludziu hotelu Overlook, gdzie Jack dostał pracę stróża. Wkrótce hotel opuszczają pozostali goście oraz personel. Hotelowy kucharz tymczasem domyśla się, że syn Torrance'ów ma wrodzoną zdolność czytania w myślach, zwaną Lśnieniem. Ostrzega Danny'ego przed złymi mocami, drzemiącymi w hotelu. Danny tymczasem ma różne przerażające wizje... Jego ojciec tymczasem jest coraz bardziej przygnębiony atmosferą osamotnienia. W końcu wraca do picia alkoholu, sztuka, którą pisze nie bardzo mu wychodzi, aż w końcu, podjudzany przez duchy, nawiedzające Overlook, popada w kompletny obłęd...

W tym obrazie reżyser fantastycznie ukazał uczucie osamotnienia towarzyszące bohaterom i znakomicie pokazał wizje małego Danny'ego, który jest zdecydowanie najlepszą postacią w filmie, nie licząc oczywiści powoli szalejącego ojca, który w końcu zupełnie traci nad sobą kontrolę. Myśli, że żona i synek knują przeciwko niemu. Denerwuje go byle co, przestaje opiekować się rodziną, a coraz bardziej zaczyna fascynować się hotelem, który powoli przejmuje nad nim kontrolę. To twórcom filmu wyszło znakomicie. Przemiana zwykłego bohatera w pozbawionego skrupułów szaleńca.

Jack Nicholson. Dziwię się, że aktor nie otrzymał za rolę Torrance'a Oscara. Na pewno na to zasłużył swoją fantastyczną grą aktorską. To zdecydowanie jedna z lepszych jego ról. Mały Danny Lloyd byłby z pewnością również świetnym aktorem, gdyby nie zaprzestał kariery, czego żałują wszyscy krytycy. Po "Lśnieniu" ja też tego bardzo żałuje. Ten film łamie wszystkie stereotypy horroru. Jest oszałamiający i przerażający, choć po ekranie nie leje się krew. To właśnie najlepiej o tym obrazie świadczy. Wszystko budowane jest na wszechobecnym napięciu. Jednym słowem - genialne.