Wczesne lata 50. XX wieku, kilka lat po wojnie o niepodległość i powstaniu państwa Izrael. Imigracja kwitnie, w całym kraju jest pełno obozów przejściowych. Film opowiada historię plutonu w bazie treningowej numer 4, na trzymiesięcznym obozie szkoleniowym dla rekrutów, którzy nie będą walczyć. Wszyscy członkowie plutonu są niepełnosprawni fizycznie lub umysłowo. Znaleźli się na marginesie społeczeństwa, na samym dole drabiny społecznej i marzą o dostaniu się na jej szczyt. Popularne klisze takie jak "tygiel narodowościowy", "duch drużyny", "jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" nie znajdują tu zastosowania. To jest walka o przetrwanie jednostki, wojna o status, tożsamość i niezależność. Walka o spełnienie marzeń, wojna z własnym przeznaczeniem.