Rezolucja 819 2008

Résolution 819 – Na początku lat 90 XX wieku doszło do rozpadu państwa jugosłowiańskiego, któremu towarzyszyło kilka wojen, z których najbardziej krwawa i przerażająca miała miejsce w Bośni i Hercegowinie. Europa, wiele lat po zakończeniu II wojny światowej, ponownie stała się areną dramatów setek tysięcy ludzi, zabijanych, gwałconych, torturowanych, zmuszonych do ucieczki ze swoich domów. Międzynarodowym organizacjom ani mocarstwom światowym nie udało się przez długi czas powstrzymać rozlewu krwi na Bałkanach.

Konflikt bośniacki był jednym z wielu, w które zaangażowała się w swej historii ONZ, jednak dla niektórych obserwatorów stał się on szczególnym przykładem nieudolnych działań przez nią podejmowanych, do których niewątpliwie zaliczyć można tytułową Rezolucję 819.

Ludość cywilna w muzłumańskich enklawach Bośni znajdowała się w bardzo trudnym położeniu, szczególnie w Srebrenicy, która w kwietniu 1993 r. była obiektem zaciekłych ataków wojsk serbskich. Aby zapobiec jej zdobyciu i by ochronić jej mieszkańców Rada Bezpieczeństwa ONZ Rezolucją nr 819 z 19 IV 1993 r. uznała Srebrenicę za „strefę bezpieczeństwa”.

Owa strefa jest tłem dla historii opowiadającej o badaniach prowadzonych przez Polską lekarkę Klarę Górską (w tej roli Karolina Gruszka), oraz francuskiego policjanta – Jacques’a Calvez’a (Benoît Magimel) którzy mieli na celu odnalezienie i identyfikację zwłok, osób zamordowanych w Srebrenicy w 1995 roku. Bohaterowie filmu dokonują ekshumacji odnalezionych tam blisko 8 tysięcy osób, starając się znaleźć jak najwięcej dowodów, które będą mogły być wykorzystane przeciwko zbrodniarzom przed Trybunałem Sprawiedliwości w Hadze.

W celu przedstawienia ogromu tragedii jaki dotknął ludność bałkańską reżyser Giacomo Battiato zdecydował się na zastosowanie brutalnych i naturalistycznych scen. W celu uwiarygodnienia historii, film przeplatany jest oryginalnymi materiałami wideo z ówczesnych przekazów telewizyjnych. Szczególnie porażająco przedstawiona została bezradność sił pokojowych ONZ, które same stawały się wielokrotnie celem walczących stron. Obraz widziany oczyma Battiato stawia w krytycznym świetle bezsilność Narodów Zjednoczonych, często ograniczających się do wydawania rezolucji nie przynoszących żadnych efektów. Dopiero aktywne włączenie się Stanów Zjednoczonych w drugiej połowie 1995 r. umożliwiło przerwanie tej okrutnej wojny.

W mojej ocenie film jest swoistym studium nad ludzkim cierpieniem i bezsensownością wojny. Warto go obejrzeć choćby dla poszerzenia swojej wiedzy historycznej. „Rezolucja 819” znakomicie popularyzuje historię bośniackiej wojny w sposób przystępny dla szerokiej publiczności, także dla ludzi młodych, którzy już mogli zapomnieć o tragedii dziejącej się na ich oczach przed kilkunastu laty w sercu Europy.

Aktorzy grający zarówno zbrodniarzy wojennych (Ratko Mladic – w tej roli Dimitrije Ilic) jak i ścigających ich śledczych (duet Gruszka i Magimel) zagrali swoje role całkiem dobrze. Niewątpliwie ogromnym atutem filmu jest muzyka, którą skomponował sam Ennio Morricone.

Film został nagrodzony w 2008 najważniejszą nagrodą Festiwalu w Rzymie – Złotą Statuetką Marka Aureliusza.

Gorąco zachęcam do obejrzenia tej produkcji!