Wideo Benny'ego 1992

8/10 – Uwielbiam w filmach Michaela Haneke kontrast między brutalnością wydarzeń i ich emocjonalną siłą, a bezemocjonalnym, wręcz dokumentalnym stylem kręcenia. "Benny’s video" jest chyba najbardziej reprezentatywnym przykładem ( obok "Miłości") stylu realizacji filmów przez Austriaka – statyczna kamera, która często nie obejmuje najważniejszych wydarzeń, zbliżenia na twarze i gesty wykonywane przez dłonie, długie i "zwyczajne" sceny. To sprawia, że wydarzenia są przedstawiane bardzo chłodno i bez nachalnego komentarza autora, a przy tym interpretacja jest bardzo łatwa i często bolesna dla widza, właśnie ze względu na brutalne wydarzenia.
"Benny’s video" jest najlepszym filmem jaki dotychczas oglądałem, który piętnuje akceptację przemocy i społeczną znieczulicę. W bardzo sugestywny sposób mówi też o roli rodziny i wychowania.
Niektórych może odstraszyć drastyczność scen, a właściwie jednej sceny – uboju świni, którym zafascynowany jest chłopiec. Poza tym to co najstraszniejsze rozgrywa się poza kadrem.
Wielkimi plusami są cały wspomniany przeze mnie wyżej sposób realizacji i świetne aktorstwo – Ulrich Muhe, który nigdy nie zawodzi i młody Arno Frisch ze swoim obłędem w oczach, który rozgrzewa się tu przed mistrzowską rolą w "Funny games".