Sprawa Kramerów

"- Odchodząc Joanna zdobyła się na ogromną odwagę. – Ile trzeba odwagi, by zostawić dziecko?" – Może upraszczam, ale dla mnie to opowieść o kobiecie, która kochała swojego synka, ale siebie kochała bardziej. Jedne z najlepszych ról w dorobku aktorów wcielających się w główne role. W biografii Meryl Streep czytałam, że w trakcie zdjęć była w żałobie po Johnie Cazale’u, przez co Hoffman często ją prowokował, rzekomo żeby wywołać w niej określone emocje. Co ciekawe scena, kiedy kilkanaście miesięcy po rozstaniu Ted i Joanna spotykają się w kawiarni, a Ted popycha kieliszek i ten roztrzaskuje się o ścianę, była improwizowana, a na twarzy Streep widać autentyczne zaskoczenie.

Wszystkie Oscary zasłużone [10/10] |||

Podobno ten film sprzątnął nagrody "Czasowi Apokalipsy". No cóż… Tak to już jest, że czasem w jednym roku wychodzi więcej niż jeden genialny film. Ten, moim zdaniem, właśnie taki jest, więc nie bardzo przyjmuję powyższy zarzut. Wszystko w tym filmie jest oscarowe: niesamowita gra aktorska – łącznie z chwytającym za serce chłopcem, świetny scenariusz z nieszablonowym zakończeniem, bezbłędna reżyseria. Gorąco polecam każdemu, kto jeszcze nie widział. To jest jeden z lepszych dramatów obyczajowych, filmów o rozpadzie związku i dramatów sądowych, jakie kiedykolwiek powstały. Koniecznie.

[10–]

Lekko zwiewnie podany, dobra gra, spójny, sensowny. Typowe dla sądowych prawników szpile i dziecko które nas obchodzi. Za dużo tych Oscarów jak na mój gust.

Prosty, życiowy, wciągający, poruszający. Aktorstwo na najwyższym poziomie: Hoffman, Streep, Alexander i mały Henry <3