Vivien Leigh potwierdza w tym filmie, że jest jedną z najbardziej utalentowanych aktorek wszechczasów. Zresztą, kreacją Scarlett O’Hary już dała o tym światu znać rok wcześniej. Na szczególną uwagę zasługuje melodia "Auld Lang Syne" (która to przewijała się w późniejszych filmach, koncertach lub chociażby co roku na Sylwestra w Szkocji). Wielobarwna opowieść o tym, jak wojna rozdziela dwoje zakochanych w sobie ludzi. Muszę przyznać, że obejrzałem to drugi raz i jestem pod takim samym wrażeniem, jak za pierwszym razem. Niesłusznie zapomniany film. Polecam każdemu, kto uwielbia romanse. 8/10

Jest wiele filmów w gatunkowym rozkroku pomiędzy wojną i melodramatem, i mnóstwo z nich nie ma racji bytu w dzisiejszych czasach.