W imię ojca 1993

jak ktoś się zastanawia nad biograficznym to proponuję nad tym tytułem się też zastanowić….

Film IMO nabiera w dzisiejszych realiach nowej mocy. Opowiada o nadużyciu władzy kiedy po zamachu publika jest rządna krwi, a policja nowe narzędzie do zwalczanie przestępczości/terrorystów.
Trzeba pamiętać, że film ma ponad 20 lat – znaczy przed 11 września. A pokazuje mechanizm i realia, które możliwe (nie znam się, nie śledzę), że można odnieść kropka w kropę do jakiegoś araba w USA. Chociaż tam nawet teraz nie mają procesu – jesteś Enemy Combatant i już – zero procesu, zero wysłuchania o co cię oskarżają – to takie staromodne :|
A no, że o sankcjonowanych torturach, czy nawet po prostu zabijaniu ludzi (AFAIK prezes USA ma taką możliwość teraz).

No ale dobra – nie chcę rozprawki o systemie/zepsuciu systemu pisać.
Może to banał i czarnowidztwo, ale to co 20 lat temu oburzało, dziś może interesuje – za następne 20 to może będzie norma :? – oby nie :|
Poza tym to, że film jest oparty na faktach bardzo fajne postacie tworzy, z bardzo prawdopodobnymi motywacjami, wadami i wszystkim innym – bardzo "ludzkie" kreacje. Brytole (włączając policje) chcieli krwi, w strachu, głupocie dali się ponieść żądzy krwi i nienawiści. Później jeden krył dupę drugiego – system/biurokracja ma niesłychaną inercje.
Przypomina mi się cytat:
Never doubt that a small group of thoughtful, committed, citizens can change the world. Indeed, it is the only thing that ever has.

Jedno co mnie zdziwiło to że po tym wszystkim 2 z tej 4 zostało w Anglii. Ja bym ich chyba znienawidził :| Chociaż nienawiść jest jednak uczuciem … "płonącym", gorącym – przez piętnaście lat każdy płomień może się wypalić.
Never doubt that a small group of thoughtful, committed, citizens can change the world. Indeed, it is the only thing that ever has.