Chaplin 1992

Bardzo dobra, jak dla mnie, biografia największego mistrza kina, Chaplina. Doskonała obsada, końcówka wzruszająca. Sama zaś rola Roberta Downeya Jr. rewelacyjna i jedna z lepszych jakie widziałem.

90%. 1 z najlepszych ról RDJ. Czegoś brakuje,za mało o dzieciństwie i relacjach z dziećmi. O związkach z młodszymi od siebie kobietami i tle politycznym.

6/10 – Film zmarnowanej szansy, Attenborough podszedł do życia Chaplina od najbardziej banalnej ze stron, film zaczyna się w momencie kiedy Charlie jest małym chłopcem, a kończy się dokładnie tam gdzie myślicie, że się kończy jeśli znacie chociaż trochę jego biografię. Do tego utyka gdzieś pośrodku tonacji, jest zbyt toporny aby uchodzić za lekki obraz o tamtych czasach, za mało w nim mocnych scen i dramatu aby mógł uchodzić za bezlitosne zdzieranie pudru z tamtej ery kinematografii (a taką pustą obietnicę wydaje się składać pierwsza scena). Bezpieczny środek, w którym się ostatecznie znajduje, nie jest zbyt zadowalający. Szkoda, że Chaplin opowiada o wszystkim i o niczym, wolałbym biografię skupiającą się na kulisach realizacji jednego z filmów, wstawki zza kulis planów filmowych, są zresztą najmocniejszą stroną tej produkcji.

Wszystko na swoich barkach niesie Downey Jr., na szczęście przychodzi mu to w sposób lekki i całkowicie niewymuszony. Reszta znanych nazwisk jest koncertowo zmarnowana, Anthony Hopkins i Kevin Kline snują się bez celu po ekranie, Dan Aykroyd, jak to miewa Aykroyd od 25 lat, usilnie walczy o dawny blask i pracuje w trybie "I Acting!", nieznany jeszcze David Duchovny krąży po 3 planie. Można jeszcze wspomnieć o "odhaczanych" postaciach żeńskich w które wcielają się Marisa Tomei, Milla Jovovich czy Penelope Ann Miller, żadna z nich nie ma okazji aby się wykazać, co pozwala Milli wyjść z twarzą z jej chyba najbardziej ambitnego filmu w karierze.