Miasto 44 2014

Nope, za bardzo cyrk, Skrillex w tle? Absurd.

Gdyby nie slo-mo pocałunek na tle kolorowych kul i seks w rytmie dubstepu byłoby lepiej. Reszta świetnie zrealizowana – efektowna i emocjonująca.

[6/10] Może być – Przerysowane efekty, to nie Hollywood – litości.

Plus za efekty i scenografię. Minus za kilka niepotrzebnych i bezsensownych scen, które wzbudzają bardziej politowanie niż zachwyt. Liczyłem na więcej. Tylko 6.

Efektowne powstanie. – Przepełniona pozytywnymi opiniami na temat "Miasta 44" i będąca pod dużym wrażeniem ostatniego filmu Jana Komosa spodziewałam się godnego uwagi wojennego dramatu, jednak oczekiwany przeze mnie wojenny dramat okazał się parodią wydarzeń historycznych. Od pokoleń moja rodzina mieszka na Śląsku i nikt nie jest związany z Warszawą, jednak sam temat powstania wzbudza we mnie emocje patriotyczne i wzruszenie, jednak "Miasto 44" to odrealniona historia apokalipsy rodem z horroru, w której nie brakuje nawet żywych trupów. Przerysowana historia i sceny bardziej przypominające słaby horror niż dramat wojenny – bo jak inaczej można nazwać scenę, w której kobieta po strzale z czołgu z jelitami poza jamą brzuszną zamienia jeszcze kilka słów z głównym bohaterem i dopiero umiera, albo powstaniec, który po strzale, który pozbawia go połowy twarzy przechodzi jeszcze kilka metrów, zdejmuje hełm i pada po dobrych kilku minutach. Scena, w której Alicja ze Stefanem próbują się wydostać z kanałów to kolejne sceny z horrorów, tylko duchów brakuje.., ale reżyser nie oszczędza widzów i w kolejnej scenie funduje spacer żywych trupów po ulicach Warszawy. Stefan, który dostał kulą w klatkę piersiową, która to przeszła na wylot, przez cały film prezentuje ranę jak po nabiciu się na grubą włócznię. Nie brakuje również scen z filmu Sci-Fi – pocałunek wśród omijających kuli, wybuchy jak po bombie atomowej, które prawie wyrzucają ludzi w powietrze. Muzyka w filmie nijak ma się do tematyki, nijak pasuje i nijak się ze sobą łączy, a wręcz przeciwnie psuje cały efekt i tak już kiepskiego filmu. Połączenie dupstepu i jednej z lepszych polskich piosenek Czesława Niemena to czysta kpina z powagi tematu. Komosa zapewne chciał wnieść coś nowego do filmów o wojennej tematyce, jednak wg mnie przerysował tak ważne dla Polaków wydarzenie. Po obejrzeniu filmu długo przeżywałam jego odbiór i próbowałam zrozumieć nadmiar efektów pewnych scen, zmusiło mnie to do poszukania informacji na temat Powstania Warszawskiego – stąd film oceniam na ocenę dostateczną, gdyż wymusza na widzu akcję, próbuje zainteresować samym tematem, wywołuje chęć sprawdzenia rzeczywistości scen. Nie neguję tematyki miłosnej, którą Komosa przedstawia na tle powstania, bo sam pomysł uważam za dobry, jednak wykonanie przepełnione nadmiarem efektów tworzy z tego heroicznego wydarzenia parodię. Jestem ogromną miłośniczką polskich filmów i reżyserów nowego pokolenia, jednak "Miasto 44" to mój największy zawód 2014 roku.