Juno 2007

Na film już od dawna miałem wielką ochotę, jednak sam nie wiem dlaczego, ale dopiero teraz go obejrzałem. Jest to jak najbardziej jeden z najbardziej ciekawych filmów o jakże ważnych problemach.

Oscar za najlepszy scenariusz dla Diablo Cody wcale nie dziwi. Historia opowiadająca o zbuntowanej nastolatce Juno, która w wieku szesnastu lat zachodzi w ciążę jest jak najbardziej ciekawa i wciągająca a z drugiej strony nawet kontrowersyjna, jednak w pozytywny sposób. Warto tutaj wspomnieć o jakże dorosłej postawie dziewczyny, która nie załamuje się, gdy dowiaduje się o niechcianej ciąży, a wręcz przeciwnie - bardzo dobrze znosi całą sytuację i podejmuje decyzje, których nawet niektórzy dorośli by nie zdołali podjąć.

Świetnie wykreowane i skonstruowane postacie niewątpliwie są dużym plusem, gdyż różni ludzie mogą się z nimi utożsamić, a co za tym idzie sprawiają wrażenie rzeczywistych.

Kolejną nominowaną do Oscara jest Ellen Page, która odgrywa rolę tytułowej Juno. Główna bohaterka posiada wszystkie cechy typowej zbuntowanej nastolatki, jednak Ellen tworzy jeszcze jakąś dodatkową otoczkę, która sprawia, że jej postać jest niezwykle ciekawa, a co za tym idzie trafia do odbiorców. Jej emocje, zachowania czy także mimika w niektórych sytuacjach sprawiają, że jak najbardziej zasłużenie zasługiwała na nominację do Oscara. Jennifer Garner także zagrała bardzo ciekawą postać. Jej bohaterka - Vanessa, to perfekcyjna żona i pani domu, która to według Juno zasługuje na jej dziecko. W jej zachowaniu można dostrzec wiele targających nią emocji, które podczas poszczególnych sytuacji zostają obnażone i kreują inne postacie takie jak: znerwicowaną kobietę bądź kochającą matkę.

Obraz Jasona Retmana jest bardzo pouczający, czasami nawet poruszający a przy tym przez cały czas życiowy.