Straszny film 4 2006

Przyznaję się bez bicia - pierwsze dwa "Straszne filmy" mi się podobały. Mimo tych wszystkich waginalno-odbytniczych, około seksualnych, niesmacznych, bezczelnych i wręcz kretyńskich żartów. Co poradzić? Było śmiesznie i basta. Problem pojawił się przy trzeciej części, która - mimo reżyserii Davida Zuckera ("Naga broń"!) - była rozpaczliwie słaba. Jak można było nie wykorzystać tak świetnego materiału jak "The Ring" i "Znaki"? Przynajmniej scena z Jacko była zabawna... Czwartą część znowu zrobił Zucker, i znowu się nie udało. Ba! "Straszny film 4" nie jest nawet słaby. Jest FATALNY.

"Nagie bronie" miały jakąś tam fabułę, schematyczną, ale jednak fabułę. Żartów było mnóstwo - absurdalne dialogi, groteskowe wydarzenia i totalnie pokręceni bohaterowie. Było też miejsce na parodie konkretnych scen ze znanych filmów, ale to nie one stanowiły większość fabuły.

Trend zapoczątkowany w pierwszym "SF", w czwartej części osiągnął apogeum i proporcje się odwróciły - tutaj to fabuła jest wzięta z konkretnego filmu ("Wojna światów" z elementami "Osady", "Klątwy" i "Piły"), a gagi biorą się z parodiowana filmu niemal scena po scenie, dialog po dialogu. Do tego dochodzą nawiązania do reklam, skandali i innych tego typu rzeczy zrozumiałych w większość tylko dla widza zza Oceanu i gościnne występy mniej lub bardziej pożądanych gości ze świata popkultury.

Takie podejście do fabuły nie jest dobre, bo gdy ten zatrważająco krótki film się skończył, miałem wrażenie że po raz kolejny obejrzałem "Wojnę światów", fragmenty "Klątwy" i "Osady". Może i nie byłoby w tym nic złego gdyby nie fakt, że to wszystko nie jest w ogóle śmieszne. Rozbawiła mnie (czy może raczej sprawiła że się uśmiechnąłem) scena z nagim Leslie Nielsenem i... nic więcej sobie nie przypominam. Gagi są prymitywne, ale w najgorszym tego słowa znaczeniu. Podane mechanicznie i serwowane na siłę. Przewracanie się, walenie w ścianę i dostawanie w głowę przestało być zabawne już dawno. Parodie poszczególnych filmów pozostawiają wiele do życzenia. Nie mówiąc już o tym, że są wklejone bez ładu i składu, i zazwyczaj nie mają żadnego związku z fabułą (jaką fabułą?). Beznadziejny początek rodem z "Piły" to przykład kompletnej bezradności scenarzystów, a "Brokeback Mountain" sparodiowano tak źle, że już w oryginale można znaleźć więcej zabawnych rzeczy.

"Straszny film 4" jest naprawdę straszny i każe zastanowić się, gdzie do cholery podział się Jerry Zucker? Co się stało z talentem Jima Abrahamsa do pisania rozbrajająco śmiesznych scenariuszy? I najważniejsze pytanie: dlaczego straciłem tyle czasu pisząc o tym syfie?