Pressboki

Efekty specjalne

Dla uzyskania niepowtarzalnych efektów wizualnych, użyto systemu Phantom – dzięki niemu nakręcono sceny w zwolnionym tempie. Jak tłumaczy Moore – "To cyfrowy twardy dysk; można nakręcić film z prędkością tysiąca klatek na sekundę. Nie chciałem robić tego samego, co John Woo, czy bracia Wachowski. Zastosowaliśmy inne, ciekawe rozwiązania."

Efekty zapierają w dech w piersiach, a historia zemsty, w której pojawiają się wątki nadprzyrodzone zaskakuje widzów na każdym kroku. Nie brakuje też realizmu – nietrudno zrozumieć, co kieruje głównym bohaterem.

Mroczna i przerażająca sceneria

Operator zdjęć Jonathan Sela i scenograf Daniel T. Dorrance blisko współpracowali z Moore'em, żeby stworzyć mroczny i przerażający świat "Maxa Payne’a". Udało im się osiągnąć cel dzięki operowaniu światłocieniem i dobieraniu zgaszonych kolorów. To podkreśla nawiązania do klasycznego kina noir, a jednocześnie wygląda współcześnie.

Twórcom zależało, aby pokazać nowoczesne miasto, ale i "inny świat", który się w nim kryje. "Najchętniej nakręcilibyśmy czarno-biały film." – mówi Sela. Nie udało się przeforsować tego pomysłu, więc Moore i Sela zdecydowali się na maksymalne wykorzystanie szarości i cieni. "Staraliśmy się, by wszystko było jednobarwne." – dodaje Sela.

Akcja filmu rozgrywa się zimą, pośród zamieci śnieżnych. Ta aura sprzyja głównemu bohaterowi. "W języku celtyckim mówi się cóbhoh an dólra, co oznacza, że matka natura potrafi odczytać nasze nastroje. Uznaliśmy, że ciemność i chłód idealnie oddają to, przez co przechodzi Max. Zima jest jego sprzymierzeńcem – otacza go mrok."

Jak dodaje Yorn – "Śnieg ma swoją symbolikę. Idealnie wpasowuje się w działania Maxa, jest ich tłem." W jednej z kluczowych scen Max wskakuje do niemal zamarzniętej rzeki. Moore wykorzystał klasyczny motyw kina noir – mroki opuszczonej przystani. Jak tłumaczy – "Max nie boi się przejmującego zimna; rozumie, że to dla niego jedyna droga ucieczki. Prześladowcy nie zdecydują się dalszą pogoń, zima sprzyja Payne’owi."

Max żyje w mrocznym Nowym Jorku, który jednak różni się od miasta pokazywanego nam w filmach. "To nie jest rzeczywisty Nowy Jork." – komentuje Yorn. Twórcy bardzo wcześnie zaczęli pracować nad scenografią; miasto miało być złowrogie. Jak wspomina odpowiedzialny za efekty wizualne Everest Burrell – "John opisywał swoją wizję Nowego Jorku jako Ghost Town. To miasto zdominowane przez przestępców i handel narkotykami."

"Ten film jest bardzo plastyczny" – mówi Chris Rosewarne, który współpracował z Moore’em przy projektach. "Pokazujemy w nim Manhattan Maxa Payne’a – miejsce, w którym jest osamotniony. Głównego bohatera otaczają chaos i konspiracje."

"Najbardziej utkwiła mi w pamięci scena, w której Max siedzi samotnie w ciemnej kuchni, a przez okna wpada cienka stróżka światła. Taki właśnie jest Payne – sam pośród mroku." – wspomina Rosewarne.

Moore’owi zależało na tym, by skrzydlaty demon przypominał halucynację. Starał się unikać efektów komputerowych – skrzydła były obsługiwane przez lalkarzy - a nawet gdy użycie komputera było konieczne korzystano ze zbudowanej głowy i skrzydeł.

Zdjęcia rozpoczęły się 3go marca 2008 roku i trwały pięćdziesiąt dni. Kręcono w Toronto – w tamtejszym metrze, centrum i na nabrzeżu – a także w studiach filmowych. Z niektórych lokalizacji korzystano kilkukrotnie – na przykład dawna hala targowa posłużyła za kryjówkę Mony, studio tatuażu i klub, w którym Max poznaje Monę; a porzucona fabryka szkła była kwaterą Jacka Lupino, klubem Ragna Rok.

Największym wyzwaniem dla scenografa Daniela T. Dorrance’a było zbudowanie wnętrza wieżowca, w którym mieści się Aesir. Rozgrywa się tam wiele kluczowych scen, między innymi kiedy Max ucieka przed wystrzałami i wybuchami, a wokół niego wali się budynek.

Aesir zbudowano w Cinespace Studio, zajęło to osiem tygodni. Kolejny tydzień trwało zamontowanie w nim ładunków wybuchowych, czym zajął się odpowiedzialny za efekty specjalne Danny White i jego ekipa.

Kręcenie wspomnianej sceny trwało tydzień, przy każdym ujęciu zużywano nawet 1300 ładunków wybuchowych, które obsługiwała piętnastoosobowa ekipa pirotechników. Przed każdym kolejnym dniem zdjęciowym dekoratorzy planu odtwarzali zniszczenia spowodowane wybuchami. W sumie wykorzystano 5000 ładunków wybuchowych i 1000 woreczków ze sztuczną krwią.

"Kręcąc film akcji twórcy zawsze starają się zaproponować widzom coś oryginalnego. Cała ekipa dzieliła się ze mną swoimi pomysłami. Chcieliśmy by "Max Payne" był thrillerem, a nie tylko "strzelanką"".

O filmie (dla graczy i kinomanów)

Max Payne to gliniarz, anty-bohater. Jego celem jest znalezienie morderców swojej żony i dziecka. Ogarnięty żądzą zemsty wpada na trop wielkiej afery – będzie musiał stawić czoła przeciwnikom nie z tego świata.

"Jak wskazuje tytuł, nasz film to czad na maxa"- mówi Moore. To połączenie thrillera i kina akcji z wątkami nierzeczywistymi. Film jest kręcony z pozycji głównego bohatera (tzw. kamera subiektywna), wiele scen jest w zwolnionym tempie. Widzowie mogą się spodziewać spektakularnych scen kaskaderskich i niebywałej scenografii.

Film nakręcono na podstawie gry komputerowej, którą wydano w 2001 roku (w 2003 wyszedł jej sequel). Zdobyła ona uznanie graczy i krytyków, tkwił w niej ogromny potencjał filmowy – zwłaszcza w scenach walki widać wpływ kina noir. Niewiele gier udaje się przerobić na udany film kinowy – historia gliniarza, który szuka zemsty wydaje się być do tego stworzona.

Jak mówi producentka, Julie Yorn – "Twórcy gry to zapaleni kinomani. Zarówno grafika, jak i dialogi w grze są bardzo filmowe."

Mimo to, przeniesienie gry na ekran nie było łatwe. "Wydawałoby się, że w przypadku tej gry nie będzie większych problemów. Chcieliśmy nakręcić film, w którym uchwycimy niepowtarzalny styl gry, a jednocześnie wniesiemy do historii coś oryginalnego." – wspomina Yorn.

Twórcy przejrzeli setki próbek scenariusza, ale zachwyciło ich dopiero to, co napisał debiutant, Beau Thorne. "Świetnie skonstruował głównego bohatera, ale dodał też do fabuły wątki nadprzyrodzone" – tłumaczy Yorn.

Chodzi o skrzydlatego demona, który próbuje uniemożliwić Maxowi działanie – Valkyrię (zarówno w grze, jak i filmie jest dużo nawiązań do mitologii nordyckiej). Na ekranie zobaczymy cień skrzydeł znikający we mgle, będziemy słyszeć jak trzepoczą w czasie lotu. To bardzo ważna postać i w nawiązaniu do niej przez film przewija się graffiti z literą V i wytatuowane skrzydła.

Twórcy filmu wzorowali się na scenariuszu do gry. Jak wspomina Thorne – "To świetny materiał na film, ale jednocześnie gra, której trzeba poświęć nawet do dwunastu godzin, żeby ją przejść. To zbyt obszerna fabuła, by w całości przenieść ją na ekran. Uproszczenie jej było dla mnie wyzwaniem – zależało mi, by nie odbiegać od oryginału."

Studio zwróciło się z propozycją wyreżyserowania filmu do Johna Moore’a. Zgodził się i ściśle współpracował z Thorne’em i producentami. Dlaczego zdecydował się na użycie kamery subiektywnej? "Zależało nam na tym, aby film wbijał widzów w fotele. Kręcąc z pozycji głównego bohatera sprawimy, że każdy będzie mógł się poczuć jak Max Payne." – mówi Moore.

O obsadzie

Mark Wahlberg (Max Payne) zagrał ostatnio w "Zdarzeniu" ("The happening") M. Nighta Shyamalana, a także "Królach nocy" ("We own the night"), których był współ-producentem. Do jego najnowszych filmów należą również "Strzelec" ("Shooter") Antoine’a Fuqua;, "Vince’ie Niepokonanym" ("Invincible") z Gregiem Kinnearem i "Czterech braciach" ("Four brothers") Johna Singletona. Skończył zdjęcia do "The lovely bones" w reżyserii Petera Jacksona na podstawie powieści Alice Sebold.

Współpracował z Davidem O. Russellem, Timem Burtonem i Paulem Thomasem Andersonem; jednymi z jego pierwszych filmów były "Inteligent w armii" ("Renaissance man"), "Przetrwać w Nowym Jorku" ("The basketball diaries") i "Strach" ("Fear"). Przełomem w karierze stały się "Boogie nights", po których zagrał w "Złocie pustyni" ("Three kings") i "Gniewie oceanu" ("Perfect storm") z George’em Clooneyem i "Włoskiej robocie" ("The Italian Job") z Charlize Theron.

Jest producentem wykonawczym "Ekipy" – nominowanego do nagród Emmy serialu HBO. Udziela się charytatywnie, założył Mark Wahlberg Youth Foundation.

Mila Kunis (Mona Sax) jest na najlepszej drodze do kariery. Ostatnio można było ją oglądać w "Chłopaki nie płaczą" ("Forgetting Sarah Marshall) Judda Apatowa (obok Jasona Segala, Kirsten Bell i Jonah Hilla).

Pochodzi z Kijowa, angielskiego nauczyła się w wieku siedmiu lat. Zaczynała od reklamówek telewizyjnych. Największą sławę przyniosła jej rola Jackie Burkhardt w "Różowych latach siedemdziesiątych" ("That ‘70s show"), za którą nagrodzono ją dwoma Young Stars Awards.

Magazyn Movieline nagrodził ją Young Hollywood Award i wróży owocną karierę. Mila podkłada głos pod Meg w "Głowie rodziny" ("Family guy"); zagrała w "Siódmym niebie" ("Seventh heaven") i "Belfrze z klasą" ("Nick Freno: licensed teacher"). Zagrała także młodą Gię w biograficznym filmie HBO o tym samym tytule.

Wystąpiła w takich filmach, jak "American Psycho II", "Sztuce rozstania" ("Get over it"), "Odkryciu profesora Krippendorfa" ("Krippendorf’s tribe"), "Kochanie, zmniejszyliśmy siebie" ("Honey, we shrenked ourselves"), "Boot camp", "Tony N’ Tina’s Wedding", "Gdy zgaśnie namiętność" ("After sex"), "Tom 51", "Muskularny święty mikołaj" ("Santa with muscles") i "Make a wish, Molly".

Beau Bridges (B.B Hensley) to wielokrotnie nagradzany aktor, którego kariera trwa od czterdziestu lat. Pochodzi z aktorskiego klanu, zaczynał w wieku kilku lat.

Użyczył głosu w nominowanym do Oscara dokumencie "Operation Homecoming: Writing the Wartime Experience".

Zakończył zdjęcia do "Stargate: The Arc of Truth" i "Stargane-continuum" na podstawie serialu "Gwiezdne wrota" ("Stargate SG-1"), gdzie zagrał generała Hanka Landry’ego.

W ubiegłym roku wystąpił gościnnie w serialu "Na imię mi Earl" ("My name is Earl") stacji NBC, za co nominowano go do nagrody Emmy; zagrał też w filmach niezależnych – "Don’t fade away", "Z Bollywood do Hollywood" ("Americanizing Shelley") i "Spinning into butter".

W 2006 roku zagrał w "Dobrym Niemcu" ("The good German") Stevena Soderbergha i "Pajęczynie Charlotty" ("Charlotte’s Web"). W 2005 roku można było go oglądać we współ-produkowanym przez Stevena Spielberga "Na zachód" ("Into the West"); "Balladzie o Jacku i Rose" ("The ballad of Jack and Rose") według scenariusza i w reżyserii Rebecci Miller i "Smile" Jeffa Kramera.

W 2004 roku wystąpił w biograficznym "Ryzykancie" ("Evil Knievel") i mini-serialu "10,5 w skali Richtera" ("10.5") o trzęsieniu ziemi na zachodnim wybrzeżu. W 2003 roku można go było oglądać w "Powstałych z popiołów" emitowanych na Showtime – ekranizacji autobiograficznej powieści Giselle Pearl, "Byłam lekarzem w Oświęcimiu"; wystąpił także w serialu "Everwood". W 2001 miał premierę serial "Tajne akta" ("The Agency"), w którym Bridges grał do 2003 roku.

W 2002 roku nominowano go do nagrody Emmy za rolę w "Rodzinie Mulvaneys" ("We were the Mulvanyes"). W 1999 roku zagrał Phineasa Taylora Barnuma (twórcę światowej sławy cyrku, który zrewolucjonizował ówczesny przemysł rozrywkowy) w "P.T Barnumie. Jego syn wcielił się w młodego Phineasa, a Beau’a nominowano do Emmy dla najlepszego aktora w mini-serialu lub filmie telewizyjnym. To nie była jego jedyna nominacja w tym roku – otrzymał ją także za rolę w "Kto sieje wiatr" ("Inherit the wind"), w którym zagrali Jack Lemmon i George C. Scott.

W 1997 roku otrzymał trzecią nagrodę Emmy - za rolę gubernatora Farleya w "The Second Civil War". Rok wcześniej zagrał w "Pod wiatr" produkowanym przez Showtime, za co nominowano go do Emmy, ale i SAF Award. Wcielił się w rolę mężczyzny, który nagle traci pracę i żonę, a musi utrzymać rodzinę.

W 1996 roku zagrał Richarda Nixona w "Kissingerze i Nixonie" (nominacja do Emmy) i "Pożegnaniu z Chase" ("Losing Chase") (nominacja do Złotego Globu).

W 1993 roku zdobył Emmy i Złoty Glob za rolę w "Prawdziwych przygodach mamy-morderczyni" ("Positively True Adventures of the Alleged Texas Cheerleader Murdering Mom"); zagrał także w "Jego trzech żonach" ("Man with three Wives") – najchętniej oglądanym filmie telewizyjnym roku. W 1991 roku zagrał w "Without Warning: The James Brady Story" produkcji HBO; za swoją rolę otrzymał nagrodę Emmy, Złoty Glob i Cable ACE Awards.

Debiutował w "Kasztanku" ("Red pony") z Robertem Mitchumem i Myrną Loy. W 1967 roku zagrał pierwszą dorosłą rolę w "Incydencie" ("Incident"), a potem w "Z miłości do Ivy" ("For love of Ivy") Sidneya Poitiera i "Ale zabawa"("Gaily, gaily") Normana Jewisona. Wystąpił w pierwszym filmie Hala Ashby’ego, "Właściciel" ("The landlord"), a także "Hammersmith is out" z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem. Zagrał jedne z głównych ról w "Child's Play", "The Other Side of the Mountain", "Greased Lightning" i "Normie Rae".

Ma na koncie wiele filmów niezależnych, między innymi "Nędzne żywota" ("Sordin Lives"), "Poznaj tatusia" ("Meeting daddy") z Lloydem Bridgesem, "Słodko-gorzką autostradę" ("Hondy-tonk freeway"), "Na drugą stronę" ("Night crossing"), "Serce do jazdy" ("Heart like a Wheel"), "Hotel New Hampshire", "Czas zabijana" ("The killing time"), "Żelazny trójkąt" ("Iron triangle"), "Tatuś odchodzi" ("Daddy’s dying… who’s Got the will?"), "Poślubionych" ("Married to it") i "Wspaniałych braciach Baker" ("The faboulous Baker boys"), za co National Society of Film Critics przyznało mu nagrodę dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Zagrał w ponad osiemdziesięciu produkcjach telewizyjnych – między innymi "The Fugitive", "Niesamowitych historiach"("The Amazing stories"), "Rodzinie Hartów z Dzikiego Zachodu" ("Harts of the West"), "Rekinach i płotkach" ("Beggars and choosers") i "Maximum Bob". Wystąpił w pilotażowym odcinku "Po tamtej stronie" ("Outer limits", w którym zagrał także jego ojciec Lloyd i syn Dylan). Nominowano go za tę rolę do Emmy i Cable ACE.

Z pośród filmów telewizyjnych z jego udziałem można wymienić "Sightings: Heartland Ghost", "Podróż jednorożca" ("Voyage of the unicorn"), "Renifery świętego Mikołaja" ("The christmas secret"), "Songs In Ordinary Time", "The Haunting of Patricia Johnson", "A Stranger to Love", "Nightjohn", "Million Dollar Babies", "Dziki kwiat" ("Wildflower"), "Elvisa – nieznaną historię" ("Elvis & the Colonel: The Untold Story"), "UFO Cafe", "The Four Feathers", "The Man Without a Country", "Kochankę prezydenta" ("The President's Mistress"), "Behind the Iron Mask", "Świadka oskarżenia" ("Witness for the Prosecution"), "The Child Stealers", "Stubby Pringle's Christmas", "James A. Michener's Space", "One for Sorrow, Two for Joy", "The Man in the Brooks Brothers Shift". Wyprodukował też "Obrońców" ("The Defenders") dla stacji Showtime na podstawie serialu z lat sześćdziesiątych.

Bridges wyreżyserował "Dobraną parę" ("The Wild pair"), "Siedem godzin do wyroku" ("Seven hours to judgement") i "Skrywane grzechy ojca" ("Secret sin sof father"), w których zagrali jego ojciec Lloyd i syn Jordan. Na koncie ma też "Thanksgiving Promise"(najchętniej oglądany, bożonarodzeniowy film Disney Chanel) i "Don’t touch", za który nominowano go do Emmy.

Występował na Broadwayu - w "Where’s Daddy?" Williama Inge’a i "Who’s who In hell" Petera Ustinova. Ostatnio grał na deskach Geffen Playhouse w Los Angeles (w "Looping for normal" Rona Lagomarsino) i Mask Taper Forum (w "The Trial of the Catonsville Nine").

Ludacris (James Bravura) zdobył uznanie widzów i krytyków swoją rolą w "Mieście gniewu" ("Crash"), którego obsadę nagrodzono Screen Actors Award i Critic’s Choice Award. W tym samym roku zagrał w "Hustle and Flow". Jego kinowym debiutem byli "Za szybcy za wściekli" ("2 fast 2 furious") z 2003 roku.

Na premierę czekają "Game" i "RockNRolla" z jego udziałem. Na małym ekranie można go było oglądać w dwóch odcinkach specjalnych "Prawa i porządku" – cieszyły się taką popularnością, że grany przez niego bohater pojawił się w odcinku finałowym serii.

Ludacris to zdobywca nagrody Grammy, jeden z najpopularniejszych współczesnych raperów. Jego nagrania pojawiły się na ścieżkach dźwiękowych takich filmów i seriali, jak "Wrotkowisko" ("ATL"), "Wykiwać klawisza" ("The longest yard"), "Hitch – najlepszy doradca przeciętnego faceta" ("Hitch"), "Taxi", "Rybki z ferajny" ("Shark tale"), "Rewanż" ("You got served"), "Wydział zabójstw Hollywood" ("Hollywood homicide"), "za szybcy, za wściekli" ("2 fast 2 furious"), "Od kołyski, aż po grób" ("Cradle 2 the grave"), "Szybcy i wściekli" ("The fast and the furious"), "Prawo ulicy" ("The wire") i "Pogoda na miłość" ("One tree hill").

Jest dyrektorem generalnym wytwórni Disturbing The Peace Records, która wydaje płyty czołowych artystów hiphopowych i r&b; założył także Ludacris Foundation współpracującą z różnymi organizacjami charytatywnymi pomagającymi młodzieży (między innymi National Teenage Runaway Switchboard i The Motion Picture & Television Fund).

Olga Kurylenko (Natasha) pochodzi z Ukrainy. W wieku szesnastu lat przeniosła się do Paryża; jako modelka pracowała także w Mediolanie, Londynie i Nowym Jorku.

W ubiegłym roku zagrała w "Hitmanie" u boku Timothy’ego Olyphanta. W styczniu 2008 roku powierzono jej główną rolę kobiecą w "Quantum of Solace", najnowszych przygodach Jamesa Bonda. Wystąpi tam u boku Daniela Craiga, Judi Dech i Mathieu Almaria.

Debiutowała w "L’Annulaire" Diane Bertrand, gdzie zagrała Iris. Na koncie ma role w "Zakochanym Paryżu" ("Paris Je T’aime") ( który miał swoją premierę na festiwalu filmowym w Cannes w 2006 roku) i thrillerze Erica Barbiera "W skórze wężą ("Le Serpent"); do obsady należeli też Yvan Attal, Clovis Cornillac i Pierre Richard.) Zagrała także we francuskich serialach – “Suspectes" i “The good luck charm".

Amaury Nolasco (Jack Lupino) znany jest z roli Sucre w przeboju stacji Fox "Skazany na śmierć" ("Prison break"). W 2007 roku zagrał w "Transformers" i "Królach ulicy" ("Street kings") z Keanu Reevesem i Forrestem Whitakerem, a także "Armored" z Mattem Dillonem, Laurence’em Fishburne’em i Jeane’em Reno.

Pochodzi z Puerto Rico, studiował biologię na tamtejszym uniwersytecie. Planował zdawać na medycynę, ale zaczął grywać w reklamach i postanowił zostać aktorem. Przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie uczył się w American British Dramatic Arts School

Zaczynał od seriali telewizyjnych – "Arli$$", "CSI: Crime Scene Investigation" i "Ostry dyżur" ("E.R"). Jego pierwszą poważniejszą rolą był Orange Julius w "Za szybkich, za wściekłych"("2 fast, 2 furious").

Wystąpił obok Berniego Maca w "Panie 3000" ("Mr. 3000") i "Grzaniu ławy" z Robem Schneiderem i Davidem Spade’em.

Na małym ekranie można go było oglądać także w "George’u Lopezie", "Eve" i "CSI" N.Y" ("Kryminalne zagadki Noweho Jorku").

CHRIS O’DONNELL (I) (Jason Colvin) ostatnio zagrał w filmie HBO "Kit Kittredge: An American Girl". Wcześniej wystąpił w nominowanej do Złotego Globu i Critic’s Choice "Firmie CIA" ("The company") stacji TNT; widzowie pamiętają go także z roli Finna Dandridge’a w serialu "Chirurdzy" ("Grey’s Anatomy").

Zadebiutował rolą syna Jessicy Lange w "Mężczyźni nie odchodzą" ("Men don’t leave"), później zagrał w nominowanych do Jon Avnet’s Academy Award "Smażonych, zielonych pomidorach" ("Fried green tomatoes") i "Szalonej miłości" ("Mad love") z Drew Barrymore.

W 1993 roku nominowano go do Złotego Globu , wygrał Chicago Film Critics Award za rolę w "Zapachu kobiety" ("Scent of a woman") w reżyserii Marty’ego Bresta. Zagrał także D’Artagana w "Trzech muszkieterach", za co NATO/ShoWest określiła go jednym z najbardziej obiecujących aktorów.

Do roli w "W kręgu przyjaciół" ("Circle of friends") nauczył się irlandzkiego akcentu, a serca publiczności podbił wcielając się w Robina w "Batman forever". Na koncie ma role w "Trzech siostrach" ("The sisters"), "Kinseyu", "Granicach wytrzymałości" ("Vertical limit"), "Kawalerze" ("Bachelor"), "Komorze" ("The chamber"), "Miłości i wojnie" ("In love and war") i "Kto zabił ciotkę Cookie?" ("Cookie’s fortune") Roberta Altmana.

Występował także na Broadwayu w "The man who had all the luck" Arthura Millera.

O postaciach

MAX PAYNE

Aby zagrać Maxa, należało pokazać zarówno jego twardy charakter, jak i cierpienie związane ze stratą najbliższych. Mark Wahlberg idealnie nadawał się do tej roli. Jak wspomina Yorn – "On doskonale rozumie Maxa. Sam ma rodzinę, którą kocha nad życie. Od razu zrozumieliśmy, że jest stworzony do roli Payne’a."

Moore dodaje – "Nie wyobrażam sobie, by ktoś inny miał go zagrać. Mark zrobił to absolutnie bezbłędnie." Wahlberg zagrał wcześniej w "Zdarzeniu" ("The Happening") i "The lovely bones" – z chęcią wcielił się w bohatera kina akcji. Jak wspomina – "Świetnie pracowało mi się z Moore’em. To bardzo wymagający reżyser."

"Lubię grać w filmach akcji; mogę się wyżyć i skopać komuś tyłek" – dodaje ze śmiechem. "Max Payne" to kino akcji przez duże A . Zagrałem w "Infiltracji" ("The departed"), "Czterech braciach" ("Four brothers") i "Strachu" ("Fear"), ale "Max Payne" to już inna liga".

Rola wymagała od niego nie tylko sprawności fizycznej, ale i wiarygodnego sportretowania targających Maxem uczuć. "To skomplikowana postać. Kierują nim emocje; jest kompletnie wypalony, choć wcześniej był kochającym ojcem i mężem. Po ich utracie stracił wiarę w ludzkość." – mówi Wahlberg. "Oczywiście można było zagrać Maxa jednowymiarowo, ale widzowie będą zaskoczeni złożonością jego charakteru. Mam nadzieję, że w jakimś stopniu utożsamią się z Payne’em."

MONA SAX

Mila Kunis zagrała Monę Sax – śliczną, rosyjską przestępczynię, którą przyłącza się do Maxa, by pomścić śmierć siostry. Świetnie nadała się do roli ostrej dziewczyny, choć mało kto by się tego spodziewał – widzowie znają ją z serialu "Różowe lata siedemdziesiąte" ("That ‘70s show") i filmu "Chłopaki nie płaczą" ("Forgetting Sarah Marshall").

Johm Moore wspomina – "Mila nas zachwyciła. Nie sądziłem, że będzie odpowiednia do tej roli, a okazała się idealna! Mona nie jest ozdobą lecz postacią z krwi i kości. Mila cudownie ją zagrała."

Udział w tym filmie był dla Kunis nowym doświadczenie. Jak wspomina aktorka – "Zawsze chciałam zagrać w filmie akcji, marzyłam o tym, by skopać kilka tyłków. Mona jest fantastyczna – to nie kolejna ślicznotka towarzysząca głównemu bohaterowi. Ona w niczym mu nie ustępuje!"

Mila przeszła specjalne szkolenie – gdy rozpoczęły się zdjęcia, podstawy sztuki walki i broń nie były jej obce. "To było niesamowite; nigdy wcześniej nie miałam w ręku pistoletu, a zagrałam zabójczynię! Trenowałam boks i elementy sztuk walki – bardzo mi się to podobało" – wspomina aktorka.

Rosyjskiego Mila nie musiała się uczyć – pochodzi z Ukrainy, podobnie jak grająca jej siostrę Olga Kurylenko (którą zobaczymy w najnowszym filmie o przygodach Jamesa Bonda.) Dorastały w sąsiednich miasteczkach, ale poznały się dopiero na planie "Maxa Payne’a".

Kurylenko wciela się w Natashę – klasyczną femme fatale. Poznaje Maxa na przyjęciu, ale on jest nieczuły na jej wdzięki – potrzebuje tylko kilku informacji. Dziewczyna ginie po opuszczeniu jego mieszkania, co czyni Maxa głównym podejrzanym.

HENSLEY

W rozwiązaniu intrygi pomaga Maxowi jego mentor – były policjant B.B Hensley; obecnie zapewniający ochronę firmie farmaceutycznej Aesir. Wcielił się w niego Beau Bridges – aktor z czterdziestoletnim stażem, mający na koncie wiele niepowtarzalnych ról.

"Postać Hensleya jest jedną z kluczowych, Beau tchnął w niego życie. To niezwykle utalentowany aktor, świetnie się spisał." – mówi Moore. Podobnie jak bohater tytułowy, również B.B nie jest postacią jednowymiarową. "Jestem wdzięczny losowi, że Beau zgodził się go zagrać. To nie była łatwa rola."

Jak komentuje Bridges – "Ciężko jednoznacznie stwierdzić, czy B.B jest dobrym człowiekiem. Tajemniczość to jeden z kluczowych elementów filmu; widzów czeka dużo zwrotów akcji. Udział w tym projekcie był ciekawym wyzwaniem."

JIM BRAVURA

Komisarz Jim Bravura też zaskakuje. To twardo stąpający po ziemi gliniarz, który depcze Maxowi po piętach. Wcielił się w niego znany raper, Chris "Ludacris" Bridges. "Bravura jest jedyną osobą, która tak naprawdę rozumie, co się dzieje. Wie co spotkało Maxa i chce odkryć prawdę. Pracuje w resorcie spraw wewnętrznych – rzadko kiedy darzy się tych agentów sympatią. Starałem się zagrać tę postać realistycznie, ale i pokazać, że w gruncie rzeczy jest "tym dobrym".

"Bravura to inteligentny typ. Młody, ale bystry; nie daje sobie w kaszę dmuchać. Tak naprawdę sporo go łączy z Maxem, panuje między nimi milczące zrozumienie. To twardzi faceci nie znoszący gierek." – dodaje Ludacris.

JACK LUPINO

W filmie zagrali także Amaury Nolasco i Chris O’Donnell. Nolasco wciela się w Jacka Lupino, weterana wojennego zajmującego się handlem narkotyków. Aktor znany jest z roli Fernanda Sucre w serialu "Skazany na śmierć" ("Prison break"). Postać, którą zagrał w "Maxie Payne’ie" różni się od sympatycznego uciekiniera. "Do przyjęcia roli skłoniła mnie mroczność Lupino. On w zasadzie nie ma duszy, jest ofiarą nieudanego eksperymentu. Z tego względu ciężko mówić o nim jak o prawdziwym czarnym charakterze." – mówi Nolasco.

JACK COLVIN

Chris O’Donnel zagrał Jacka Colvina – kierownika firmy farmaceutycznej, która ma duży związek z historią Maxa. Staje się wrogiem Payne’a, a jego działania mogą zaszkodzić setkom ludzi.

O twórcach

John Moore (reżyseria, produkcja) pochodzi z Irlandii. W wieku dziesięciu lat zainteresował się fotografią; gdy dorósł pracował jako kamerzysta i asystent operatora przy filmach takich artystów jak Neil Jordan i Jim Sheridan.

Reżyserował reklamy telewizyjne, czym zdobył uznanie środowiska – pracował dla takich marek, jak Adidas, Guiness i SEGA. W 1999 roku, po nakręceniu reklamówki dla SEGA, Twentieth Century Fox i Davis Entertainment powierzyło mu reżyserię "Za linią wroga" ("Behind Enemy Lines") z Gene’em Hackmanem i Owenem Wilsonem. Po sukcesie swojego debiutu założył firmę produkcyjną Point Road. W 2004 roku nakręcił "Lot Feniksa" ("Flight of the Phoenix") z Denisem Quaidem i Giovannim Ribisim, a także "Omen" (remake klasycznego horroru z lat siedemdziesiątych).

Beau Thorne (scenariusz) skończył Michener Center for Writers na Uniwersytecie Teksańskim. "Max Payne" to pierwszy film na podstawie jego scenariusza.

Julie Yorn (produkcja) jest przewodniczącą Firm Films – działu produkcji The Firm. Ostatnio wyprodukowała "Ślubne wojny" ("Bride wars") z Kate Hudson i Anne Hathaway w reżyserii Gary’ego Winicka, a także "The Christmas Cottage" z Marcią Gay Harden, Peterem O’Toole’em i Jaredem Padaleckim. Na koncie ma "First Sudany" z Ice Cube’em i "The cleaner" z Samuelem L. Jacksonem. Wyprodukowała jeden z najpopularniejszych mini-seriali ostatnich lat – "Comanche moon", prequel do "Na południe od Brazos" ("Lonesome Dove") z Valem Kilmerem, Steve’em Zanem i Rachel Griffiths. Do filmów, które wyprodukowała należą "Egzorcyzmy Emily Rose" ("The Exorcism of Emily Rose"), "Bękarty diabła" ("The Devil’s Rejects"), "Come Early Morning", "Wonderland", "Tajemnicza zbrodnia" ("The Caveman’s Valentine"), "Magia batistów" ("Eve’s Bayou") i "Tree’s Lounge".

Do klientów The Firm należą czołowi aktorzy i twórcy - między innymi Leonardo DiCaprio, Cameron Diaz, Benicio Del Toro, Amy Adams, Martin Scorsese i Bill Condon.

Scott Faye (producent) zaczynał jako dziennikarz, pracował dla NBC News i CNN. Po przeprowadzce do Los Angeles zatrudnił się w Stonebridge Entertainment (jako redaktor w wydziale scenariuszy, a następnie w Full Moon Entertainment. W połowie lat dziewięćdziesiątych zatrudniono go w Philips Media Games na stanowisku dyrektora kreatywnego, był także starszym wiceprezesem Dark Horse Entertainment (założonego w ramach Universal Studios). Założył firmę produkcyjną Collision Entertainment (we współpracy z Miramx Films i Abandon Entertainment), która ma na koncie film "Venom" na podstawie gry komputerowej. Jest dyrektorem Depta Entertainment, firmy produkcyjnej, której pierwszym realizowanym filmem jest "Max Payne".

RICK YORN (produkcja wykonawcza) jest przewodniczącym The Firm skupiającej takich artystów, jak Leonardo DiCaprio, Cameron Diaz, Benicio Del Toro, Amy Adams, Martin Scorsese i Bill London.

Karen Lauder (produkcja wykonawcza) jest współ-przewodniczącą i współ-założycielką Abandon Entertainment, a także wspólniczką AE Capital Partners. Wraz ze Scottem Fayem (i we współpracy z Miramax Films) założyli Collision Entertainment. Była wspólniczką w Mythic Entertainment – firmie produkującej gry on-line. Jest odpowiedzialna za dział gier w Abandon Interactive Entertainment (oddziale Abandon Entertainment). Pracowała także jako doradca prawny w Metropolitan Asset Group.

Tom Karnowski (produkcja wykonawcza) wyprodukował ostatnio "10,000 BC" Rolanda Emmericha, a także "Braci Bloom" ("The Brothers Bloom") Riana Johnsona z Rachel Weisz, Adrianem Brodym i Markiem Ruffalo. Do wcześniejszych filmów jego produkcji należą "Iluzjonista" z Edwardem Nortonem i Paulem Giamattim, "Wszystko jest iluminacją" ("Everything’s iluminated") w reżyserii i według scenariusza Lieva Schreibera, a także komedię "Eurotrip". Pracował jako kierownik planu przy takich filmach, jak "Rycerze z Szanghaju" ("Shanghai Knights") z Jackie’em Chanem i Owenem Wilsonem; "Ja szpieg" ("I spy") z Eddie’em Murphym i Owenem Wilsonem oraz "Za linią wroga" ("Behind Enemy Lines") z Owenem Wilsonem i Gene’em Hackmanem.

W 1982 roku nagrodzono go Saturn Award za scenariusz do filmu "Miecz i czarnoksiężnik" (" The Sword and the Sorcerer"), którego był współ-twórcą i współ-producentem.

Jonathan Sela (zdjęcia) pracował przy filmach, reklamach i teledyskach. Najnowsze produkcje, przy których brał udział to "Powder blue" i "Nocny pociąg z mięsem" ("The midnight train with meat"). W 2006 roku pracował z Johnem Moore’em przy "Omenie"; na koncie ma takie filmy, jak "Marilyn Hotchkiss’ Ballroom Dancing & Charm School", "Kanibal z Rotenburga" ("Grimm Love"), "Kraina marzeń"("Dreamland"), czy "Randy and the Mob". Współpracował także przy "The Little Black Book", "Dziewczynie z sąsiedztwa" ("The girl next door") i "Chłopcu z Marsa" ("Martian child") oraz krótkometrażowych "The Newman Shower" i "Dysenchanted" wyświetlanym na Sundance Film Festival w 2004 roku.

Kręcił teledyski dla takich artystów, jak Christina Aguilera, Beyonce, Sheryl Crow, Britney Spears, Jennifer Lopez, Rhianna, Black Eyed Peas, Prince, Justin Timberlake, Destiny's Child, Lindsay Lohan, Enrique Iglesias, Metallica, Green Day, AFI, Counting Crows, Alicia Keys, Usher, 50 Cent i Incubus.

Zrobił reklamówki takim firmom, jak Reebok, Coca-Cola, Six Flags Magic Mountain, Nintendo, Burger King, Bacardi, Playstation, McDonald's, Hanes, Cingular, Chase Bank, John Frieda, Jergens, Kay Jeweler’s, Cover Girl, Old Navy, Target, State Farm, All State, czy HSBC.

W 2004 roku znalazł się na liście Craft Series of The Hollywood Reporter’s “Next Generation."

Daniel T. Dorrance (scenografia) współpracował z Richardem Donnerem przy "Linii czasu" ("Timeline"); był głównym kierownikiem artystycznym przy takich filmach, jak "The Incredible Hulk", "Fantastyczna Czwórka 2: Narodziny Srebrnego Surfera" ("4: Rise of the Silver Surfem"), "Mission: Impossible II", "Mission: Impossible III", "Byliśmy żołnierzami" ("We Were Soldiers"), "Szeregowiec Ryan" ("Saling Private Ryan"), "Zabójcy" ("Assasins"), "Zakładnik" ("Collateral"), czy "Baveheart – waleczne serce" ("Braveheart"). Był dyrektorem artystycznym przy "Father’s Day" i "Mavericku", a także asystentem kierownika artystycznego przy "Draculi" i "Hooku". Pochodzi z Palm Springs w Kalifornii; zaczynał od pracy w sklepie dla scenografów, gdzie stopniowo zdobywał doświadczenie.

Dan Zimmerman (montaż) zaczynał od współpracy ze swoim ojcem, uznanym reżyserem, Donem Zimmermanem. Pracował z Tomem Shadyaciem przy "Grubym i chudszym" ("The nutty professor"), "Kłamcy, kłamcy" ("Liar, liar"), "Patchu Adamsie" i "Znamieniu" ("Dragonfly"); Deanem Parisotem przy "Galaxy Quest - Ko(s)micznej załodze" ("Galaxy Quest") i "Dicku i Jane: Niezłym ubawie" ("Fun with Dick and Jane") oraz Shawnem Levym przy "Nowożeńcach" ("Just married"). Był montażystą filmów "Omen" Johna Morre’a i "Obcy kontra Predator 2" ("Aliens vs. Predator: Requiem") Grega i Colina Straus. "Max Payne" to trzecia produkcja, przy której współpracuje z Johnem Moore’em.

Marco Beltrami (muzyka) pochodzi z Włoch; studiował w Wenecji i Yale School of Music, gdzie dostał stypendium. Wśród swoich idoli wymienia Ennio Morricone i Jerry’ego Goldsmitha. W 1992 roku przeniósł się do Los Angeles, gdzie czekał go staż u Jerry’ego Goldsmitha. Zgłębiał tajniki muzyki filmowej, grał z Chicago Civic Orchestra, Sao Paulo State Orchestra i Oakland East Bay Symphony. Od tamtej pory łączy komponowanie muzyki filmowej z koncertami.

Komponował do takich produkcji, jak "The Bicyclist", "Szklana pułapka 4" ("Live Free or Die Hard"), "The Omen" (wersja z 2006 roku), "Sadysta" ("Captivity"), "Niewidzialny" ("The Invisible"), "3:10 do Yumy" ("3:10 to Yuma"; wersja z 2007 roku), "Hellboy: Złota Armia" (Hellboy 2: The Golden Army),"Ja, robot" ("I, Robot"), "Terminator 3: Bunt maszyn"( "Terminator 3: Rise of the Machines"), "Oni" ("The Faculty"), wszystkie trzy części "Krzyku", "Blade: wieczny łowca II"("Blade 2: Bloodhunt"), "Obserwator"("The Watcher"), "Ministranci"("The Dangerous Lives of Altar Boys"), "XXX2: Nastęny poziom" ("XXX 2: The Next Level"), "Red Eye", "Trzy pogrzeby Melquiadesa Estrady" ("The Three Burials of Melquiades Estrada") i "Underworld 2: Ewolucja" ("Underworld : evolution"). Jest laureatem nagród przyznawanych przez American Academy of Arts.

Buck Sanders (muzyka) pochodzi z Karoliny Południowej, w 1989 roku przeniósł się do Los Angeles, by realizować marzenie o karierze muzycznej. W 1997 roku został asystentem Marco Beltramiego i współpracował z nimi przy tworzeniu ścieżek dźwiękowych między innymi do "Szkalnej pułapki 4"("Live Free or Die Hard"), "3:10 do Yumy" (3:10 to Yuma), "Niezniszczalny"("The Invisible"), "Sadysta" ("Captivity"), "The Omen" (2006) i "Hellboy : Złota Armia" ("Hellboy 2: The Golden Army").