Witaj w domku dla lalek 1995
Welcome to the Dollhouse
Mała Dawn jest w szkole obiektem ciągłego wyszydzania. Wszyscy śmieją się z jej wyglądu, zachowania i ubioru. W domu również nie znajduje spokoju, ponieważ jej rodzina także nie rozumie i nie akceptuje jej zachowania. Młodsza siostra ciągle ją wykorzystuje, a starszy brat ignoruje. Jedynym marzeniem Dawn jest bycie popularnym i… zobacz więcej
- 7.4 5 głosów g.
- Oceń ten film Twoja ocena
-
- Reżyseria
- Todd Solondz
- Scenariusz
- Todd Solondz
- Aktorzy
- Heather Matarazzo, Victoria Davis, Christina Brucato
- 2 lubią
- 2 chcą obejrzeć. obejrzy
Zwiastuny Zobacz wszystkie 1 zwiastun
Obsada Zobacz pełną obsadę
Heather Matarazzo
Victoria Davis
Christina Brucato
Christina Vidal
Siri Howard
Brendan Sexton III
Telly Pontidis
Herbie Duarte
Scott Coogan
Daria Kalinina
Matthew Faber
Josiah Trager
Fabuła
Mała Dawn jest w szkole obiektem ciągłego wyszydzania. Wszyscy śmieją się z jej wyglądu, zachowania i ubioru. W domu również nie znajduje spokoju, ponieważ jej rodzina także nie rozumie i nie akceptuje jej zachowania. Młodsza siostra ciągle ją wykorzystuje, a starszy brat ignoruje. Jedynym marzeniem Dawn jest bycie popularnym i kochanym. Kiedy w zespole jej brata pojawia się nowy gitarzysta, Dawn zakochuje się w nim. W tym samym czasie, zaczyna się podobać szkolnemu bandziorowi. majron
Szczegóły
- Premiera
- 1995-09-10 (świat)
- Kraj produkcji
- USA
- Czas trwania
- 88 minut
Recenzje
Nie mamy jeszcze recenzji do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzjęKomentarze 1
8/10 – Świadoma zabawa kiczem i stylistyką familijnych obyczajówek typowych dla lat 90. Historia jest tu tłem dla ukazania ciekawych skrzywionych psychicznie postaci, z których każda jest "inna" i niepasująca do społeczeństwa. Film opowiada o dzieciństwie jako tym najgorszym okresie życia. Widzimy świat z perspektywy dziewczyny, która jest typową ofiarą losu wyśmiewaną i w szkole i w domu. I co chyba najlepsze w tym filmie, to to, że mimo kiczu i karykatury bardzo lekko i prawdziwie mówi o emocjach nastolatki. Druga bardzo ważna sprawa to gra aktorów – dziecięcych. Zwykle to sprawa problematyczna, ale tu byli bardzo dobrzy. I trzecia ważna rzecz to duża dawka czarnego humoru i ironii. Można powiedzieć, że to taka łagodniejsza, mniej skontrastowana wersja "Happiness". Widać, że Solondz miał już swój styl, ale nie przegiął go do granic karykatury, jak właśnie w "Happiness" (8.5/10)
