Zasłużony i wieloletni dyrektor Teatru Popularnego w Warszawie popełnia samobójstwo, a jego ciało zostaje znalezione przez aktorów podczas spektaklu. Władze miasta mianują nowego dyrektora, którym zostaje młody reżyser z prowincji Marcin Konieczny (Marcin Czarnik). Jego plany repertuarowe są bardzo ambitne do końca sezonu chce wystawić cztery premiery. Zapewnia także zespół, że nie planuje zwolnień. Mimo tego aktorzy przyjmują dyrektora dosyć powściągliwie.

Wbrew zapewnieniom nowego dyrektora teatru, wieloletni portier Popieł zostaje niespodziewanie zwolniony przez dyrektora finansowego, Artura Sterczyńskiego. Pomimo trudności budżetowych Marcin postanawia zrealizować pierwszą zapowiedzianą premierę będzie to Sen nocy letniej. Zatrudnia znanego reżysera, Krzysztofa Schillera (Andrzej Kłak), który ma autorską wizję spektaklu. Reżyser oprócz aktorów, zaprasza do współpracy również zespół popularnych muzyków. Jednak nie wszyscy doceniają jego wysiłki diva teatru, Ewa Konarska spektakularnie rezygnuje z roli. Na domiar złego okazuje się, że księgowa teatru przechodzi właśnie załamanie nerwowe, sprzątaczka rozmawia z duchami na scenie, a bufetowa (Maria Maj) odmawia obsługiwania dyrektora Marcin ma spore wątpliwości czy uda mu się uratować teatr przed likwidacją.

Na miejsce portiera, Sterczyński zatrudnia firmę zewnętrzną. Już pierwszego dnia niedoświadczony pracownik sprawia wiele kłopotu wszystkich legitymuje, w trakcie próby wzywa straż pożarną myśląc, że dym z dymiarki to prawdziwy pożar.. A to dopiero początek problemów jakie piętrzą się podczas prób do Snu nocy letniej. Ze względu na skromny budżet jakim dysponuje teatr, brakuje rekwizytów, a kostiumy w akcie desperacji scenografka kupuje w lumpeksie. Aktorzy ignorują polecenia reżysera, a niektórym zdarza się przyjść na próbę na rauszu Sterczyński szukając sposobu na podwyższenie dochodów, podnosi czynsz najemcy baru.

Podczas prób, reżyser spektaklu łamie nogę. Nastroje wśród aktorów są na granicy zerwania prób. Mało tego okazuje się, że techniczni pomylili wymiary scenografii... By ratować budżet, Sterczyńki próbuje zwolnić kolejna osobę. Tym razem trafia na Panią sprzątającą Helenę. Nowa firma ochroniarska co chwila legitymuje pracowników teatru. Mimo przeciwności losu premiera odbywa się w wyznaczonym terminie. Reżyser nie wierząc w sukces swojego spektaklu próbuje namówić Jaskóła, żeby zrzucił ze schodów aktora grającego jedną z głównych ról. Na widowni pojawia się znana i ceniona reżyserka Richter.

Podczas spektaklu widownia przerywa przedstawienie, krzycząc, że produkcja ta nie powinna być realizowana z pieniędzy podatników. Załamani aktorzy schodzą ze sceny. Na domiar złego w prasie ukazuje się miażdżąca recenzja najnowszego spektaklu Zespół ma coraz większe wątpliwości, czy Marcin Konieczny jest właściwą osobą na właściwym stanowisku. Trwa audyt finansowy teatru prowadzony przez najbardziej skrupulatnych kontrolerów w Warszawie. Kontrolerzy sugerują dyrektorowi, że za taką niegospodarność finansową grożą mu zarzuty prokuratorskie. Zdesperowany Marcin postanawia odkryć karty i przekazać swojemu zespołowi informacje jakie do niego docierają. Mówi szczerze, że miasto chce jednak zamknąć teatr. Żeby zagłuszyć swoje poczucie winy w Marcin spędza wieczór w barze Nasira. Niezbyt trzeźwy, zostaje zatrzymany przez policję Jasny promyk nadziej pojawia się w momencie, gdy okazuje się, że światowej sławy reżyserka Richter zaczyna próby w Teatrze Popularnym. Cały zespół jest podekscytowany i każdy ma nadzieję, że będzie obsadzony w spektaklu. W tym czasie dyrektor zostaje wezwany do Prokuratury, gdzie czeka go niemiła niespodzianka.

Sekretarz dyrektora wykrada Dymeckim raport pokontrolny, który przekazuje zrezygnowanemu dyrektorowi. Dzięki temu Marcin może przygotować się do przesłuchania w Prokuraturze. Dyrektor spotyka się ze dziennikarką, która notorycznie pisze o nim niepochlebne artykuły. Marcin jest przekonany, że będą rozmawiać na temat przerwanego przez widownię spektaklu, jednak pani redaktor ma na Marcina „grubszy kaliber" w postaci kompromitującego go nagrania video... Nastroje w zespole teatralnym poprawiają się nieco dzięki temu, że sławna reżyserka Richter rozpoczyna w Teatrze Popularnym próby. Czy to wystarczy, żeby uratować teatr?

Wygląda na to, że pomimo wielu wysiłków włożonych w przygotowanie spektaklu nie uda się na czas zrealizować założeń ambitnej Pani reżyser. Dyrektor wpada na pomysł wystawienia nowej sztuki, która wymagałaby dużo mniejszej obsady…

Sterczyński podczas Rady Miasta, przekonuje zebranych o potrzebie szybkiej likwidacji Teatru Popularnego. Zespół próbuje wspólnie opracować strategię obrony swojego miejsca pracy. Piszą petycję oraz przygotowują pikietę przed teatrem. Dyrektor nie jest zachwycony pomysłem, ale przystaje na propozycję współpracowników. Hania odkrywa, że jej mąż był lobbowany przez firmę developerską, która ma zakusy na przekształcenie wnętrz Teatru na bardziej dochodowe lokum. Dyrektor podstępem zdobywa nagranie, które może pogrążyć kilku pracowników Ratusza. Ale czy to wystarczy, żeby uratować Teatr Popularny przed likwidacją?