Pressboki

Krótka historia powstania filmu

Czerwiec 2004: zdjęcia do filmu realizowane metodą kina niezależnego (minimalne koszty - wszyscy, w tym aktorzy, pracują za darmo)

Sierpień 2004: powstaje pierwsza wersja filmu

Wrzesień 2004: pierwszy publiczny pokaz (Festiwal Filmów Fabularnych w Gdyni)

Listopad 2004: dołączenie się do produkcji Wytwórni Pozytywnej (pojawiają się pieniądze dla realizatorów)

Grudzień 2004: Firma SPI podpisuje umowę dystrybucyjną

Styczeń - Luty 2005: powstaje nowa wersja montażowa filmu oraz profesjonalna czołówka

Marzec 2005: decyzją Ministra Kultury film otrzymuje dotację na przepisanie na taśmę

35 mm i dźwięk Dolby Stereo

Czerwiec 2005: Kazik Staszewski nagrywa piosenkę tytułową

Lipiec 2005: zmienia się muzyka do filmu, pojawiają się fragmenty utworów Piotra Czajkowskiego oraz motywy muzyczne nagrane przez Kazika Staszewskiego

Wrzesień 2005: zgranie dźwięku Dolby Stereo

Październik - Listopad 2005: przepisanie na taśmę filmową

Grudzień 2005: gotowa końcowa wersja filmu

Styczeń 2006: pierwszy pokaz filmu

Od pierwszego pokazu w Gdyni film był zaproszony do udziału w około dwudziestu festiwalach oraz przeglądach filmowych organizowanych w Polsce i na świecie (Szwecja, Holandia, Irlandia, Indie), między innymi:

- Pumelo International Film Festiwal (Nagroda Publiczności i Nagroda za najlepszy scenariusz)

- Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Bombaju

- Międzynarodowy Festiwal w Umei

- Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Młodzi i Film” w Koszalinie

- Festiwal Debiutów w Koninie

- Międzynarodowy Festiwal „Era Nowe Horyzonty” we Wrocławiu

- Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu

O filmie

Szaleńcy to historia dwóch młodych mężczyzn (Andrzej Nejman, Dariusz Majchrzak), którzy uciekają ze szpitala psychiatrycznego, ponieważ mają do wykonania pewną ważną misję. Na swojej drodze spotykają różnych ludzi, którzy angażują ich w swoje sprawy osobiste. Konfrontacja z „prawdziwym życiem” nie jest dla nich łatwa. Szybko okazuje się, że nasi bohaterowie są „najnormalniejszymi” ludźmi w okolicy...

Film Pawła Wendorffa to pozornie tylko komedia. To opowieść o uczciwości, przyjaźni, współczesności, a pod gagami, absurdem i surrealistycznym humorem kryje się głębsze przesłanie, że szaleńcami są często nie ci, których się za nich uważa.

Muzykę do filmu napisali: Kazik Staszewski i Marcin Włodarczyk

Prasa o filmie

Film Wendorffa ma konstrukcję szkatułkową. Ukazany na ekranie świat jest pełen murów, krat, strażników, sanitariuszy i kaftanów bezpieczeństwa. W dodatku śmieszy absurdem: dawno nie słyszałam w kinie polskim tak zabawnych tekstów. Kino

W filmach starszych twórców wyraźnie widać było większy dystans i spokój, jak w udanych Szaleńcach Pawła Wendorffa. Polityka

Reżyserowi zależało na tym, żeby "wariactwo" normalnego świata odbiło się w parze głównych bohaterów niczym w lustrze. Sztuka ta powiodła się znakomicie, ponieważ niemal każda scena jest skrzącym się gagiem, trafnie opisującym paranoję otaczającego nas świata. Stopklatka

Reżyser o filmie

KIM SĄ SZALEŃCY?

Pierwszą inspiracją było zachowanie paru moich kolegów ze Szkoły Filmowej. Później zacząłem rozglądać się szerzej i dokładniej. Okazało się, że nie tylko Szkoła Filmowa produkuje szaleńców.

W pewnym momencie doszło do tego, że gdzie nie spojrzałem tam było dziwnie, czasem nawet bardzo. Pomyślałem sobie - jest nieźle…

JAK KRĘCONO SZALEŃCÓW?

Gdy rozpoczynaliśmy zdjęcia, scenariusz był napisany w około 80 procentach. Ponieważ Darek i Andrzej (Dariusz Majchrzak, Andrzej Nejman - przyp. red.) mieli akurat czas, więc nie mogłem już pisać, trzeba było kręcić. Resztę wymyślało się na planie, niektóre sceny improwizowaliśmy. Produkcyjnych problemów właściwie nie odnotowałem, może poza jednym epizodem: przyjechaliśmy kręcić zdjęcia do lasu, wysiedliśmy z samochodu i jeden aktor zniknął, dosłownie rozpłynął się w powietrzu. Nie mogliśmy go znaleźć długi czas. Po paru godzinach wrócił zadowolony, bo nazbierał sporo grzybów. Zdarzyło się to pod koniec okresu zdjęciowego i był to chyba ten moment, kiedy rzeczywistość pomieszała się już z fikcją.

JAK PRZEKONAŁ PAN AKTORÓW DO WZIĘCIA UDZIAŁU W FILMIE?

Z Darkiem i Andrzejem zrobiliśmy wcześniej bajkę dla dzieci, Tajemnicę Kwiatu Paproci. Grali w niej parę nieco dziwnych złodziejaszków, okradających przedszkole. Ponieważ film był tylko w części aktorski (dwie trzecie filmu było animowane), więc Andrzej i Darek nie nagrali się wystarczająco. Zanim się porządnie rozkręcili, już było po zdjęciach. Doszedłem wtedy do wniosku, że można zgrabnie przerzucić ich do następnej produkcji. Chętnie zgodzili się grać razem dalej. Wszyscy pozostali aktorzy Szaleńców grali najdłużej jeden, dwa dni, więc namówienie ich nie było specjalnie trudne, zwłaszcza, że byli to moi znajomi aktorzy oraz koledzy.

DO BILETÓW NA FILM BĘDZIE DOŁĄCZANA “LEGITYMACJA SZALEŃCA”. DLACZEGO WARTO MIEĆ TAKĄ LEGITYMACJĘ?

Legitymację Szaleńca naprawdę warto posiadać. Przewiduję, że będzie ona przedmiotem zazdrości ludzi, którzy jej mieć nie będą. Ponadto będzie wymiarowa, więc łatwo będzie pasować do kieszeni. Zgrabnie będzie się ją nosiło z innymi dokumentami na przykład z paszportem. Regulamin wyryty na legitymacji będzie mógł być drogowskazem oraz pomocą dla niejednego z nas.

JAK DEBIUTOWAĆ TO Z SZALEŃCAMI?

Na to pytanie nie potrafię dokładnie odpowiedzieć. Myślę, że są inne metody, chociaż z Szaleńcami chyba najlepiej.

Sylwetki twórców

PAWEŁ WENDORFF

Reżyser, Scenarzysta, Operator, Producent

W 1990 ukończył Wydział Operatorski PWSFTViT w Łodzi. Jest autorem zdjęć do ośmiu filmów fabularnych, kilkunastu spektakli telewizyjnych i kilkudziesięciu filmów dokumentalnych. Jako reżyser realizuje filmy dokumentalne.

Wybrana filmografia:

2005: Szaleńcy - produkcja, scenariusz, zdjęcia, reżyseria

2005: Fortuna czyha w lesie – zdjęcia, współprodukcja

2004: Tajemnica kwiatu paproci – zdjęcia, reżyseria części aktorskiej

2004: Mało upalne lato – zdjęcia, współprodukcja

2003: Siedem przystanków na drodze do raju – zdjęcia, współprodukcja

2002: Kobieta z papugą na ramieniu – zdjęcia, współprodukcja

1997: Pokój 107 – zdjęcia

1995: Gnoje – zdjęcia

1993: Tata Kazika – zdjęcia

1992: Czarne słońca – zdjęcia, współautor scenariusza

ANDRZEJ NEJMAN

Aktor

W 1997 roku ukończył Akademię Teatralną w Warszawie. Rok potem, w 1998 roku, zdobył wyróżnienie na XIX Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Od 1998 roku rozpoczął pracę sceniczną jako aktor Teatru Kwadrat w Warszawie. Użyczył również swojego głosu postaciom w filmach animowanych, takich jak tytułowy Tarzan (1999) czy rycerz Rodrigo w kreskówce El Cid - Legenda o mężnym rycerzu (2003).

Wybrana filmografia:

2005: Legenda

2005: 1409. Afera na zamku Bartenstein

2005: Szaleńcy

2004: Tajemnica kwiatu paproci

2002-2003: Kasia i Tomek

2001: Poranek kojota

1998: Spona

1998: Sposób na Alcybiadesa

1997: Złotopolscy

1996: Szamanka

1996: Matka swojej matki

1985: Rozalka Olaboga

DARIUSZ MAJCHRZAK

Aktor

Ukończył Wrocławską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną, jest aktorem filmowym i teatralnym. Na XII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalna 2005" we Wrześni otrzymał statuetkę Jańcia Wodnika w kategorii Nagroda Publiczności - największe odkrycie festiwalu.

Wybrana filmografia:

2005: Szaleńcy

2004: Debiut

2004: Park tysiąca westchnień

2004: W dół kolorowym wzgórzem

2004: Tajemnica kwiatu paproci

2001: Po

2000: Nie ma zmiłuj

2000: Jutro będzie niebo

1999: O rety, moja babcia ma chłopaka