Może tak właśnie naprawdę było w rzeczywistości. Wtedy nie ma za bardzo sensu komentować. Ale jeśli duża cześć to interpretacja własna twórców, to mnie nie zachwyciła. Kilka dobrych scen jest. Owszem. Ale nic poza tym. Film wygrał tematyką. Bo rasizm był straszny. I podziwiamy Dona za determinację i odwagę. I chwała Mu za to. Jeśli chcemy porównywać ten film do Nietykalnych, to średnio się wysilając można co nieco odnieść, ale nastawiajmy się na to, bo będzie rozczarowanie. Podsumowując – warto obejrzeć. Raz czy dwa.

Przypomina mi Wożąc Panią Daisy tylko ze znacznie lepszą chemią pomiędzy pasażerami. Typowy pod Oscary. Mało wybitne i super nienachalne kino. Łakomstwo na +

Mahershala Ali zagrał bardzo dobrze (moim zdaniem lepiej niż w tak docenianym Moonlight), ale to Mortensen – jako Tony Vallelonga – daje prawdziwy popis!

Wszyscy kochają się w Nietykalnych, ja o wiele bardziej wolę Green Booka. Miejscami zabawny, a czasem naiwny. Ogólnie film wart obejrzenia dla swych momentów.

Całkiem sprawnie opowiedziana historia, ale bez jakiegoś błysku. Dobrze odegrane role przez głównych bohaterów i to sprawiło że chce się oglądać film.