Filmy dziecko, włochy, policja

Przyszedł na świat o szóstej rano, szóstego dnia szóstego miesiąca. Nadejście Armageddonu, ostatecznej i rozstrzygającej konfrontacji pomiędzy siłami dobra i zła, nastąpi, zgodnie z przepowiednią Apokalipsy, wraz z narodzinami syna Szatana - w ludzkiej postaci. Niezdolny do przekazania swojej żonie Katherine (Lee Remick) tragicznych wieści o ich dziecku, które urodziło się martwe, amerykański dyplomata Robert Thorn (Gregory Peck) uznaje za swojego syna sierotę, którego matka zmarła przy porodzie. Szczegóły narodzin chłopca pozostają tajemnicą. Kiedy Damian dorasta, staje się oczywiste, że nie jest on zwyczajnym dzieckiem. Gdy następują tajemnicze zgony i dziwne ostrzeżenia, Robert Thorn powoli staje się świadom odrażającego zła, czującego się za niewinną twarzyczką dziecka i znaczenia znamienia w kształcie liczby 666.

Czy miłość do koszykówki może mieć ścisły związek z miłością do drugiego człowieka? Okazuje się, że tak. Tak było w przypadku dwójki dzieci, które poznały się na boisku. Miłość do koszykówki zaowocowała także odwzajemnionym uczuciem. Jednak do czasu. Każde z nich - Monica i Quincy realizowało swoje własne plany i kariery sportowe. Czy miłość do siebie i do ukochanego sportu przetrwała?

Na peryferiach Mediolanu, w akademiku, sycylijska kobieta jest aresztowana przez policję pod zarzutem sprzedania 11-letniej córki Rosetty (Valentina Scalici), stręczycielowi. Antonio (Enrico Lo Verso), młody karabinier, jest odpowiedzialny za eskortowanie Rosetty i jej 10-letniego brata Luciano (Giuseppe Ieracitano) do domu zakonnego w Civitavecchia. Ale dzieci nie mogą tu zostać. Antonio musi ich zabrać na Sycylię do specjalistycznego ośrodka dla trudnej młodzieży.

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

Evan Evans jest właścicielem zespołu tanecznego, a przy tym prawdziwym despotą. Wiele dziewcząt uważa, że w zespole panuje gorszy rygor niż w klasztorze. Jednakże pewnego dnia na świecie pojawia się dwoje nieślubnych dzieci. Podejrzenie pada na bratanka właściciela, a nawet na niego samego.

Wieczne Miasto nie zmienia się mimo upływu wieków: wciąż istnieje w nim grupa ludzi żyjąca poza społeczeństwem, dla której liczy się tylko zabawa, rozgłos i seks. Pieniądze nie są ważne, ponieważ nie stanowią dla niej problemu. W tym środowisku Rzymskiej bohemy Marcello Rubini, dziennikarz jednego z brukowców i niespełniony pisarz, czuje się jak ryba w wodzie. Opisując ekscesy i skandale z udziałem gwiazd, sam nie unika podobnego życia. Nie jest w stanie dochować wierności narzeczonej, ani tym bardziej odwzajemnić jej uczucia. Targany wciąż nowymi zachciankami: raz próbuje zdobyć amerykańską aktorkę, następnym wierzy w miłość do jednej z kochanek, czy też jest biernym obserwatorem sfingowanego objawienia Matki Boskiej. Takie "słodkie życie" prowadzi go do stopniowego oddalania się od prawdziwego życia - kontakty z ojcem, lub z coraz rzadziej widywanym przyjacielem są tego doskonałym przykładem.

Angel, wampir z duszą przybywa do Los Angeles, żeby pomagać ludziom mającym problemy i w ten sposób zyskać odkupienie.

Akcja filmu toczy się we Włoszech. Poznajemy historię dwóch osób. Pierwszy z nich jest synem wieśniaka (Gerard Depardieu), drugi właściciela ziemskiego (Robert De Niro). Fabuła filmu skupia się na powstawaniu faszyzmu, reakcji wieśniaków popierających komunizm, oraz na tym, jak te zmiany wpływają na przeznaczenie tych dwóch mężczyzn.

"Upadek Amerykańskiego Imperium" scenarzysty i reżysera Denysa Arcand’a z roku 1986 przedstawił nam grupę 30 - letnich przyjaciół, niezwykle elokwentnych intelektualistów, których liberalne idee zaczęły tracić na znaczeniu, kiedy znudzeni zaczęli szukać ucieczki w nienasyconym seksie. Siedemnaście lat później Inwazja barbarzyńców łączy ponownie erudytów z arcydzieła Arcand’a w filmie, który jest skazany na równy poprzednikowi sukces. Spotykamy ponownie błyskotliwego Remy’ego (Remy Girard), w trudnych dla niego chwilach. Jego ex-żona Louise (Dorothee Berryman) wzywa z Londynu wspólnego syna Sebastien’a (Stephane Rousseau), wziętego finansistę. Ojciec i syn ledwo się tolerują, więc Sebastien niechętnie przystaje na prośbę matki, ale od momentu swojego przyjadu porusza dla ojca niebo i ziemię. Odświeża stare znajomości i kontakty. Zwołuje wesołą bandę ludzi, których w przeszłości spotkał na swej drodze Remy: krewnych, przyjaciół, byłe kochanki…

Młody ksiądz walczy z przestępczością zorganizowaną w swojej dzielnicy w Neapolu, ale zakochuje się w 13-letnim chłopcu. Jest to szansa gangsterów na którą czekali, aby pozbyć się kapłana. Czy będą w stanie zmusić chłopca do oskarżenia księdza o molestowanie seksualne?