Filmy łza, wydawca

Czworo dorosłych ludzi wpada w pułapkę własnych uczuć i tłumionych dotąd namiętności. Zmieniają się między sobą partnerami i poprzez to oszukują samych siebie. Film stara się odpowiedź na pytanie, jak poważne skutkach może być takie eksperymentowanie.

Prawdziwa historia redaktora francuskiego "ELLE", Jean-Dominique’a Bauby, który w wieku 43 lat zostaje sparaliżowany w wyniku udaru. Paraliż obejmuje całe jego ciało z wyjątkiem lewego oka. Mogąc posługiwać się jedynie okiem do komunikowania się z bliskimi, Bauby próbuje odtworzyć wspomnienia i opisać wszystkie aspekty swojego wewnętrznego świata - poczynając od psychicznego udręczenia spowodowanego uwięzieniem we własnym ciele, po wyimaginowane opowieści ze światów, które odwiedził w swoim umyśle.

W okresie międzywojennym, trzecia rzesza chcąc pokazać światu swoją potęgę, przed igrzyskami olimpijskimi robi wszystko by jakiś niemiecki alpinista zdobył szczyt Eiger. Jednak góra mimo wielu prób wciąż pozostaje niezdobyta. Tym razem szczęścia próbują dwie ekipy: młodzi zapaleńcy z Niemiec Toni Kurz i Andi Hinterstoisser oraz dawaj doświadczeni Austriacy. Początkowo wszystko idzie dobrze i alpiniści szybko pokonują kolejne metry, jednak drugiego dnia członek austriackiej ekipy, ulega wypadkowi. Pozostali by go uratować rezygnują ze zdobycia szczytu i postanawiają zawrócić. Ale droga w dół z rannym jest o wiele cięższa, a co gorsza psuje się pogoda.

To historia Lolity Cassard, dwudziestolatki, która jest wściekła na cały świat, ponieważ nie wygląda jak dziewczyny z pism kolorowych, ani jak jej szczupła macocha. Tak strasznie chciałaby być piękna, przynajmniej w oczach swego ojca; pragnie skłonić go, żeby w ogóle chociaż na nią spojrzał. Jest to również historia mężczyzny, Etienne'a Cassarda, który nie za bardzo ogląda się na innych, ponieważ zbyt wiele czasu zajmuje mu przyglądanie się sobie - czuje, że się starzeje, wie także, co to znaczy być niekochanym, a obecną pozycję musiał sobie wywalczyć.[...] To historia ludzi, którzy wiedzą doskonale, co zrobiliby na czyimś miejscu, ale niezbyt dobrze radzą sobie na własnym.

Chuck Tatum jest upadłym dziennikarzem, który po pracy w Nowym Jorku, Denver, czy Filadelfii, trafia do Albuquerque i zaczyna pracę w małej, lokalnej gazecie. Wierzy, że w końcu trafi na jakiś wielki temat, który znowu wyniesie go na sam szczyt. Pewnego dnia, przypadkiem trafia na miejsce wypadku. Pewien mężczyzna, został uwięziony w opuszczonych jaskiniach. Chuck czuje, że ten temat będzie jego trampoliną na szczyt.

Kiedy w czerwcu 1940 roku ministrowie, dziennikarze, wielka burżuazja, kobiety z półświatka i szpiedzy ze wszystkich stron świata zebrali się w hotelu Splendide w Bordeaux, młody człowiek musi wybierać między znaną aktorką a zaangażowaną studentką, między politykami a przestępcami, między beztroską a dorosłością...

Frank Bois (Corban Walker) to cierpiący na karłowatość pisarz, który opowiada autobiograficzną relację ze swojego życia. Został poczęty przez Bernadette (Anne Parillaud) pod koniec II wojny światowej. Ona próbuje przemycić się do Ameryki na statku wojskowym. Złapana, zostaje odesłana z powrotem do swojej ojczyzny w Irlandii, gdzie stara się wychować swoje małe dziecko Franka (Alan Pentony). Potem trwa ciągły romans z Jackiem Kelly (Gabriel Byrne), który staje się zastępczym ojcem chłopca, ucząc go o gwiazdach i planetach, nazywając go „Frankie Starlight”. Po tym romansie spotyka Terry Klouta, amerykańskiego żołnierza (Matt Dillon), który zabiera ją i chłopca do Stanów Zjednoczonych, ale jako odmieńcy na preryjnych ziemiach Zachodu, wkrótce wracają do domu w Irlandii, gdzie chłopiec dorasta jako pisarz.

Rozgrywająca się wśród grupki 30-latków opowieść, która chwyta ich w momencie pierwszego życiowego kryzysu. Nagła choroba i widmo śmierci uświadamia wszystkim własną śmiertelność i kruchość. Bezpośrednią inspiracją dla filmu były doświadczenia samego Assayasa, który mierzył się z odejściem swoich przyjaciół, ofiar AIDS. Akcja rozgrywa się w środowisku ludzi związanych ze sztuką i literaturą - pisarzy, wydawców, projektantów mody. A jednym z ważniejszych rekwizytów jest praca Josepha Beuysa. Podzielony na sześć rozdziałów i prowadzony charakterystycznymi brzmieniami gitary Alego Farka Touré’go "Koniec sierpnia, początek września" wprowadza nas w aurę wczesnej jesieni. Chodzi oczywiście nie tyle o porę roku, ile porę życia, kiedy nieodwracalnie zatrzaskują się wrota młodości, nadchodzi czas pierwszych rozliczeń, rozczarowań, rozstań.