Filmy seks oralny, erekcja

W dobie ekonomicznego kryzysu, życie mężatki Virginie (Christelle Benoit) i romantyczki Alice (Helene Zimmer) wywraca się do góry nogami, gdy spotykają wyzwoloną, przepełnioną różnymi pragnieniami Cécile (Déborah Révy).

Andy Stizer (Steve Carell) ma już 40 lat, a nadal ominęło go parę rzeczy w życiu. Ma spokojną pracę w sklepie z elektroniką, przytulne mieszkanko i kolekcję figurek. Ale istnieje taka rzecz, która do tej pory była dla niego tabu... Andy jeszcze nigdy nie uprawiał seksu, nawet przez przypadek. Czy to coś strasznego? Dla Andy’ego nie bardzo, ale dla jego kolegów z pracy, wręcz przeciwnie. A ponieważ uważają go za fajtłapę, postanawiają pomóc za wszelka cenę. Niestety nic się nie udaje, dopóki Andy nie spotka Trish (Catherine Keener), czterdziestoletniej matki trojga dzieci. Kumple są wniebowzięci, mając nadzieję, że coś wreszcie zaiskrzy... dopóki nie dowiedzą się o układzie jaki zawarli przyszli kochankowie!

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Dwóch przyjaciół wybiera się na rejs po Karaibach w luksusowym statku. Niestety przez pomyłkę zamiast na wycieczkowiec pełen pięknych kobiet, trafiają na rejs dla gejów. Teraz obaj zrobią wszystko by obronić się przed zalotami współtowarzyszy. Na szczęście na statku jest kilka kobiet, które pozwolą im na wiele sądząc, że interesują ich wyłącznie mężczyźni.

Historia czwórki przyjaciół: Peaches, Claude'a, Shawna i Tate'a. Punktem wyjścia jest samobójcza śmierć tytułowego Kena Parka. W dalszej części filmu ich historie mieszają się ze sobą tworząc oryginalną mozaikę. Każde z nich jest na swój sposób opuszczone i wyalienowane. Starają się jednak żyć tak jak chcą, jeździć na desce i nie martwić się problemami. Peaches ma fanatycznie religijnego ojca, Claude jest nieakceptowany przez ojca, Shawn sypia z matką swojej dziewczyny, a Tate postanawia zabić swoich dziadków, z którymi nie może się porozumieć.

Rob i Sophie są szczęśliwym małżeństwem, choć kobieta nigdy nie doświadczyła orgazmu. Paradoksalnie, sama pracuje jako terapeuta i doradca seksualny par. Jednego dnia zgłaszają się do niej James i Jamie, którzy są ze sobą od ponad 5 lat i znudzeni, postanawiają wprowadzić do związku trzeciego mężczyznę. To pomysł Jamesa, który cierpi na dziwny rodzaj depresji. Ceth, młody chłopak, którego para poznaje podczas jednego z wieczorów wydaje się idealnym kandydatem, ale Caleb – podglądacz z naprzeciwka ma swoje własne poglądy na ten temat. Tymczasem Sophie poznaje Severine – dominę, zaspokajającą sado-masochistyczne potrzeby mężczyzn, która może pomóc rozwiązać jej problem. Wszyscy bohaterowie spotykają się w magicznym miejscu – klubie Shortbus, gdzie nie istnieją tematy tabu i dosłownie każdy może spotkać bratnią duszę.

Film zrealizowany przez Piera Paolo Pasoliniego. Jest to historia grupy młodych ludzi, uprowadzonych na polecenie faszystowskich dygnitarzy. Niewinni i niczego nieświadomi stają się częścią chorych i perwersyjnych zabaw o podłożu seksualnym.

Życiem Julia (Gael García Bernal) i Tenocha (Diego Luna), jak wszystkich siedemnastolatków, rządzą hormony, przyjaźń i pragnienie osiągnięcia dorosłości. Pewnego świątecznego popołudnia poznają piękną, 28-letnią Hiszpankę, Luisę (Maribel Verdú), którą kokietują z klasą i wdziękiem typowymi dla młodzieży w ich wieku. W żartach zapraszają ją w podróż na wyimaginowaną plażę, zwaną Boca del Cielo (Usta Niebios). Luisa grzecznie ich ignoruje, potem rozchodzą się każde w swoją stronę i wydaje się, że cała sprawa odchodzi w niepamięć. Jednakże Luisa dostaje bardzo złe wiadomości. W obliczu potrzeby zmian w swoim życiu, odnajduje chłopców i przyjmuje ich zaproszenie. Cała trójka wyrusza w podróż, która zmieni na zawsze ich życie, prowokując konflikt pomiędzy niewinnością, seksualnością a przyjaźnią.

Jest to opowieść o miłości, która pokazuje seks w radosny sposób. Bohater wspomina płomienny romans z czasów swojej młodości ze swoją byłą dziewczyną.

Silvia (Katarina Vasilissa) jest kobietą, która rzuciła właśnie męża profesora Dodò (Francesco Casale). Jest ekshibicjonistką, która uwielbia nosić spódnice bez bielizny pod spodem. Porzucony mężczyzna chce za wszelką cenę odzyskać żonę. Próbuje nawet rozmawiać o rozłące, ze swoim ojcem. Jednocześnie adoruje seksowną pokojówkę, jedną z uroczych studentek swojego ojca. Ten erotyczny dramat oferuje również dyskusję poruszającą różnice pomiędzy tzw. podglądactwem a ekshibicjonizmem.