Filmy lubelszczyzna

W reportażu prasowym opisano niecodzienne zdarzenie, które stało się kanwą filmu. Na wsi lubelskiej miał miejsce tragiczny wypadek. Chłop zamordował swego sąsiada, ponieważ myślał, że jest on diabłem. Dziennikarz „śledczy” usiłuje dociec przyczyn tego zdarzenia… Dowiaduje się, że wieś opanowana przez klikę, której przewodzi miejscowy kułak, osobnik cyniczny i bezwzględny. Ma wszędzie wpływy i nie zawaha się przed niczym, aby odnieść korzyść… Czy opisane zdarzenie było skutkiem ciemnoty i zabobonu panującego na wsi?

Koniec 1944 roku. Pierwsze dni Polski Ludowej. Trzej młodzi mężczyźni trafiają do szpitala przyfrontowego w małym miasteczku na Lubelszczyźnie. Marcinowi grozi amputacja nóg, więc pielęgniarka , Krystyna usiłuje zdobyć penicylinę. Syn doktora Jackowskiego, w którym zakochana jest pielęgniarka Joanna, zostaje ciężko ranny w ataku na więzienie. Joanna dostarczająca „leśnym” żywność i lekarstwa, ukrywa go w szpitalu, potem załatwia fałszywe dokumenty. Aby pozbyć się świadków domyślających się prawdy, do nieistniejącego szpitala organizuje transport żołnierzy, których „leśni” z NSZ mają po drodze zlikwidować. Tymczasem doktor Jackowski i Joanna zostają aresztowani. Sanitarka odjeżdża z żołnierzami wśród których jest Jarek…

Zenek - żołnierz Batalionów Chłopskich po wyzwoleniu nie oddał broni. Nie chce opowiadać się po stronie ludowej władzy. Nie sekunduje też oddziałom ”leśnych” z okolicy. Choć chce być neutralny, bierze udział w walce przeciw bandytom napadającym na wieś. Doprowadza to do tragedii…

Dyrektor Stefan Stolarek ma przyjąć do pracy inżyniera. W osobie nowego pracownika rozpoznaje człowieka, z którym los zetknął w czasach końca wojny, kiedy to na ziemiach wyzwolonych odbywała się parcelacja majątków obszarniczych. Stolarek był wówczas pomocnikiem mierniczego, Jana Miszczaka. Pewnego dnia podczas prac mierniczych w polu otoczyła ich grupa "leśnych", którzy zabronili dzielenia ziemi. Stary mierniczy nie przestraszył się gróźb i przypłacił to życiem… Stolarczyk po latach spotyka jednego z "leśnych", inżyniera Markowskiego. Czy weźmie odwet za wydarzenia sprzed lat?

Opowieść o lubelskiej Starówce. 22 lipca 1954 roku, z okazji dziesięciolecia PRL, lubelska Starówka olśniła Polskę blaskiem nowych fasad kamienic. Zewsząd zjeżdżają się turyści i podziwiają wspaniale odnowiony Rynek Staromiejski. Ale jest druga strona: stare zapuszczone i zaśmiecone podwórka tych pięknych kamienic. Mieszkania ze stropami podpartymi kołkami, walące się schody.