Filmy pałac kultury i nauki

Akcja filmu, rozgrywa się w dwóch planach czasowych – we wczesnych latach pięćdziesiątych oraz współcześnie. Główną bohaterką jest Sabina (Agata Buzek), "szara myszka", która właśnie przekroczyła trzydziestkę. W jej życiu wyraźnie brakuje mężczyzny. Matka (Krystyna Janda) wie o tym najlepiej, dlatego próbuje za wszelką cenę znaleźć dla swojej córki odpowiedniego kandydata na męża. Całą sytuację kontroluje babcia (Anna Polony), ekscentryczna dama o ciętym języku, przed którą nie uchowa się żadna tajemnica. W przedwojennej kamiennicy pojawiają się kolejni adoratorzy. Żaden z nich nie wzbudza jednak zainteresowania Sabiny. Pewnego dnia, "jak spod ziemi", zjawia się uroczy, inteligentny i diabelsko przystojny Bronisław (Marcin Dorociński). Jego obecność rozpocznie serię zaskakujących zdarzeń, które ujawnią drugą stronę kobiecej natury...

Wybitny matematyk zostaje uprowadzony. Agenci żądają od niego wzięcia udziału w turnieju szachowym.

Mieszkańcy Warszawy nazwą "Pekin" ochrzcili słynną socrealistyczną budowle w naszej stolicy, jaką jest Pałac Kultury i Nauki. Zapewne nazwa ta pochodzi od skrótu PKiN. Chociaż polski socrealizm na ogół kojarzy się z masową produkcją, nie wszyscy wiedzą, że radzieccy projektanci Pałacu jeździli po Polsce w poszukiwaniu naszych zabytków architektonicznych. W projekcie wyglądu Pałacu zostay wykorzystane elementy i motywy pochodzące z różnych okresów architektonicznych. Dokument ten przedstawia wiele tajemnic związanych z nieodłącznym symbolem Warszawy, nie tylko z jego budową, ale również ze znamienitymi gośćmi, jak również problemami związanymi z utrzymaniem tej wielkiej budowli.