Filmy walka, torturowanie, sadyzm

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Jeden z niewielu filmów, który zanim wszedł na ekrany kin już wzbudził ogromne emocje i kontrowersje. Protestowali m.in. Żydzi, którzy stwierdzili że obraz ten ukazuje ich jako oprawców Jezusa. Film opowiada ostatnie godziny życia Jezusa z Nazaretu, który dla jednych był Mesjaszem, dla innych heretykiem, i oszustem. Trzeba zaznaczyć iż film jest przeznaczony wyłacznie dla dorosłych (i to dla takich o mocnych nerwach). Film wręcz "ocieka" krwią - sceny zarówno biczowania, jak i samej śmierci Jezusa na krzyżu, są ukazane bardzo realistycznie. Gibson doskonale ukazał klimat tamtych czasów (m.in. dlatego iż postacie mówią językami biblijnymi), i to może przemawiać za tym filmem. Sama jednak przemoc wobec Chrystusa, i zachowanie Jego oprawców, sprawia że widz zamiast skupić sie na "doznaniach duchowych" (większość filmów poświęconych Mesjaszowi, właśnie ku temu skłania), myśli jedynie o tym jak jest możliwe by człowiek coś takiego (mowa o biczowaniu) przeżył. Obraz zamiast ukazać "cierpienie duchowe" Jezusa, ukazuje Go jako okropnie cierpiącego (fizycznie) człowieka - to właśnie zadecydowało o tym, iż film ma tak wielu przeciwników.

Młoda pisarka Jennifer (Sarah Butler) przyjeżdża do domku wypoczynkowego, który znajduje się w lesie z dala od cywilizacji, aby w ciszy mogła napisać swoją nową książkę. Jednak jej spokój zostaje zakłócony przez grupkę mężczyzn, którzy dopuszczają się na niej napaści seksualnej. Nie zdają oni sobie jednak sprawy z konsekwencji swoich czynów.

12-letnia Ofelia wraz z matką i ojczymem wyprowadza się do wiejskiego domu. Posiadłość położona jest w pobliżu starego zrujnowanego labiryntu, który szybko staje się ulubionym miejscem zabaw dziewczynki. Ofelia nie mogąc poradzić sobie z samotnością i brutalnością otaczającej rzeczywistości wymyśla swój własny wyimaginowany świat. Jest on pełny fantastycznych stworów i tajemniczych miejsc, do których ucieka przy każdej możliwej okazji. Ową krainą włada tytułowy Faun...

Katie (Jemma Dallender) próbuje podbić świat modelingu. Kiedy przyjmuje propozycję zrobienia nowych zdjęć do swojego portfolio, sesja szybko zamienia się w niewyobrażalny koszmar pełen cierpienia, tortur i gwałtu. Dziewczynie cudem udaje się uciec. Posiniaczona i pobita, tak fizycznie jak i psychicznie, odnajduje w sobie ciemną stronę ludzkiej psychiki, by dokonać brutalnej zemsty.

Jest to historia żydowskiej piosenkarki o imieniu Rachel. Udaje jej się uniknąć śmierci z rąk Niemców i przedostać na południe Holandii. Jesienią 1944 roku przyłącza się do holenderskiego ruchu oporu pod pseudonimem "Ellis". Chcąc zyskać uznanie wśród ruchu oporu przefarbowuje swoje włosy na blond i uwodzi niemieckiego oficera. W końcu jednak zostaje zdradzona przez kogoś z wewnątrz ruchu oporu i oskarżona o szpiegostwo. W 1945 roku zostaje oswobodzona... Rozpoczyna prywatne śledztwo by ustalić, kto ją zdradził.

Życie wielkiego miasta, kariery wielkich gangsterów, prohibicja i pokątny handel alkoholem. Oto tło dla wielkiego fresku Sergio Leone, filmu Dawno temu w Ameryce. Prawdziwa opowieść o dorastaniu i życiu wśród nowojorskiej mafii, pełna przemocy i brutalności, lecz niepozbawiona elementów radosnych czy wręcz komicznych. Historia wielkiej przyjaźni, wielkiej miłości i wielkiej zdrady.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Danny (Jet Li) to mężczyzna o umyśle dziecka, którego Bart (Bob Hoskins), jego "pan i właściciel" wyszkolił na idealną maszynę do zabijania. Perfekcyjną znajomość wschodnich sztuk walki wykorzystuje w nielegalnych zawodach i przynosi swojemu szefowi spore zyski. Kiedy po wypadku samochodowym Bart trafia do szpitala i zapada w śpiączkę, Danny musi radzić sobie sam. Poznaje niewidomego pianistę (Morgan Freeman), który jako pierwszy traktuje go jak pełnowartościowego człowieka.

Jak głęboko są w nas zakorzenione sądy, zachowania, sposób myślenia, wiara w Najwyższego, których uczymy się w dzieciństwie? Czy aby zrozumieć i ogarnąć niektóre sprawy musimy zakwestionować wszystko to, czego nas uczono? Czy aby zrozumieć to, że pewne rzeczy są poza nasza percepcją, trzeba uciec się do drastycznego posunięcia jakim jest samobójstwo? A może łatwiej jest zrozumieć, lub chociażby przyjąć pewne rzeczy takimi jakimi są?