Filmy polityka, śledztwo, lata 70.

Reporterzy prywatnej stacji telewizyjnej, Janek i Witek, specjalizują się w tematyce sensacyjnej. Pewnego dnia otrzymują kasetę z informacją, że znany senator Makowski może być zamieszany w śmierć opozycyjnego studenta. Rozpoczynają dziennikarskie dochodzenie w celu wyjaśnienia tajemniczej śmierci...

Bizanti jest redaktorem naczelnym dziennika "Il Giornale". Pewnego dnia, na pierwszej stronie gazety zostaje umieszczona wiadomość, że w podmiejskim parku znaleziono zwłoki zgwałconej i zamordowanej czternastoletniej dziewczyny. Wokół informacji, której zwykłym miejscem byłaby kronika kryminalna, dziennik zaczyna tworzyć atmosferę publicznego zagrożenia i histerii. Wówczas, posługując się odpowiednio spreparowanymi poszlakami, jako domniemanego przestępcę, gazeta Bizantiego wskazuje policji i opinii publicznej młodego ultralewicowca - Maria Boni. Neofaszyści - faktyczni mocodawcy Bizantiego - zyskują w ten sposób skuteczną broń w zbliżającej się kampanii wyborczej. Tymczasem jeden z pracowników Bizantiego, młody dziennikarz Roveda, uparcie i na własną rękę dochodząc prawdy trafia na trop rzeczywistego mordercy.

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

30 stycznia 1972 roku z przedmieść Derry (zamieszkanego w większości przez katolików) w Irlandii Północnej wyruszył pokojowy marsz zorganizowany przez społeczny ruch Civil Rights. Protestujący zamierzali dotrzeć do centrum miasta, gdzie miał odbyć się wiec. Mimo starań organizatorów nie udało się uniknąć starć z brytyjskim wojskiem, w których zginęło 14 osób. To wydarzenie, nazywane dziś Krwawą Niedzielą, stało się punktem zwrotnym w historii wielowiekowego konfliktu między Irlandczykami, którzy w większości są katolikami, a Brytyjczykami, wśród których przeważają protestanci.

W czasie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku autor scenariusza Aleksander Ścibor-Rylski przebywał za granicą. W ciągu sześciu dni na podstawie dokumentów, relacji świadków, zapisów magnetofonowych napisał scenariusz Człowieka z żelaza. Wyjaśniając tytuł filmu powiedział: Birkut przyjechał ze wsi na budowę Nowej Huty twardy i takim pozostał. Narasta w nim świadomość, ale jako charakter pozostaje monolitem od początku do końca. Jego syn najpierw prezentuje się jako młody człowiek, dość nieufny i zamknięty w sobie. Jest dopiero takim kawałkiem żelaza, który trzeba wykuć. I wykuwa go życie - śmierć ojca, rok 1976, działalność w wolnych związkach zawodowych i wreszcie sam strajk. Fabuła filmu jest kontynuacją losów rodziny Birkutów. Syn Mateusza Birkuta, Maciek Tomczyk, jest robotnikiem w stoczni gdańskiej. Jest także aktywnym działaczem komitetu strajkowego. Dziennikarz radiowy Winkel otrzymuje polecenie zrealizowania reportażu kompromitującego Tomczyka. Winkel przyjeżdża do Trójmiasta, składa wizytę Badeckiemu, przedstawicielowi lokalnych władz.

Warren Beatty gra reportera, który – wraz z siedmiorgiem innych osób – jest świadkiem zamachu na polityka. Kiedy pozostała siódemka ginie w „wypadkach”, dziennikarz zaczyna wątpić w oficjalną wersję wydarzeń, według której za tę zbrodnię odpowiedzialny jest jakiś psychopata. Wyobraża sobie rozległą siatkę profesjonalnych morderców, ale wobec tego, co uda mu się ustalić, bledną nawet najmroczniejsze koszmary.

Historia Marka Felta, który jako "Deep Throat" pomagał dziennikarzom Bobowi Woodwardowi i Carlowi Bernsteinowi odkryć skandal Watergate w 1972 roku.

Dramat polityczny z wyraźnymi odniesieniami do ówczesnej sytuacji prawno - politycznej we Włoszech. Był przyczyną skandalu i licznych dyskusji w kołach władzy. Groteskowy obraz patologi w świecie policji. Wysoki urzędnik policji popełnia przestępstwa celowo, by udowodnić sobie własną bezkarność. Jego kumple nie przyjmują do wiadomości oczywistych poszlak, ani jego własnych donosów.

Film śledzi ostatnie godziny życia poety i reżysera Pier Paolo Pasoliniego. Poeta zginął pewnej nocy w 1975 roku na plaży w Ostii, niedaleko Rzymu. Aresztowano chłopca, Pino Pelosiego, który został oskarżony o morderstwo. Policja i sędziowie twierdzą, że Pelosi jest jedynym zabójcą Pasoliniego, ale rany na ciele poety są zbyt poważne i głębokie. Następnie wezwani są do złożenia świadectwa o śmierci poety, jego siostry i matki, zniszczonych przez smutek. W trakcie całego procesu film bada osobowość Pasoliniego i jego dzieł, wyjaśniając, co ludzie myślą o nim we Włoszech. Według niektórych Włochów Pasolini był prowokującym człowiekiem i zasłużył na swój los, będąc komunistą i homoseksualistą. Jego przyjaciele i intelektualiści pamiętają go jako bardzo dobrego i rozsądnego człowieka, który chciał jedynie walczyć z neo-faszyzmem i okrutną, sekciarską mentalnością społeczeństwa klasy średniej.