Filmy turcja, policja

Zdobywcy Nagród Akademii Denzel Washington i Russell Crowe pojawiają się na planie najnowszego filmu Ridleya Scotta (Gladiator) w mocnej, epickiej wręcz opowieści gangsterskiej. Frank Lucas (Washington, Plan doskonały, Raport Pelikana) człowiek, który wie czym jest poczucie honoru, ale i znający zasady ulicy, postanawia uporządkować chaotyczne podziemie narkotykowe Harlemu. Na jego drodze stanie jednak Richie Roberts (Crowe, Gladiator, Piękny umysł), nieprzekupny gliniarz, który poprzysiągł zniszczyć warte setki milionów dolarów narkotykowe imperium. Dwie silne osobowości po dwóch stronach barykady. Oto, jak wyglądało ich legendarne starcie.

Portier luksusowego hotelu odkrywa, że w jednym z pokoi popełniono morderstwo. Rozpoczyna śledztwo na własną rękę i najbardziej niebezpieczną przygodę swojego życia...

Anna Heymes jest żoną wysokiego urzędnika francuskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od miesiąca dręczą ją okropne halucynacje i regularne napady amnezji. W ich wyniku czasem nie rozpoznaje nawet swojego męża i zaczyna powątpiewać w jego uczciwość. W tym samym czasie nieustępliwy kapitan paryskiej policji, Paul Nertaux, prowadzi w Dziesiątej Dzielnicy śledztwo w sprawie brutalnych morderstw trzech Turczynek. Pomocą w kontaktach z miejscową ludnością służy mu Jean-Louis Schiffer, niegdyś jeden z najtwardszych gliniarzy w stolicy.

Życie w małym miasteczku podobne jest do podroży przez step. Za każdym wzgórzem, z kolejnym przekroczonym wzniesieniem oczekujemy czegoś nowego, innego, ale zawsze czeka nas ten sam znany, monotonny krajobraz, który znamy już tak dobrze.

Film, który w powszechnej świadomości zapoczątkował nową falę w kinie tureckim. Nakręcony w stylu „guerilla” – niemal bez budżetu, z minimalną ekipą oraz naturalnymi sceneriami i aktorami. Poświęcony wykluczonym ze społeczeństwa: bezdomnym, pijakom, onanistom, heroinistkom. Wchodzący pod powierzchnię rzeczy. Piękne nabrzeża Stambułu pokazują tu inną twarz – miejsca przeklętego i niegościnnego, od którego otwartych przestrzeni nie ma ucieczki. Jednocześnie Salto w trumnie to film w wielu momentach zaskakujący humorem i eksperymentem. Pełno tu zbyt bliskich kadrów, nagłych cięć, oryginalnego dźwięku oraz klimatycznej muzyki Baba Zuli. Główny bohater (Mahsun) nie ma domu i marznie zimą na ulicach. Ratuje go jednak pasja, która polega na włamywaniu się w nocy do samochodów. Mimo surowych kar, nie potrafi oprzeć się pokusie kradzieży ambulansu czy autobusu, ale i rozmaitym szaleństwom na ulicy. Mahsun wydaje się ograniczony umysłowo, być może nie rozumie świata, albo też żyje w swoim własnym? W jednej z najpiękniejszych sekwencji filmu wykrada z twierdzy Rumeli pawia – symbol bogactwa, płodności, ochrony przed złem – i razem podróżują przez miasto w surrealistycznej ucieczce donikąd.

Nejat nie aprobuje wyboru swego ojca, Aliego, który za swoją partnerkę życiową wybrał prostytutkę. Jednak z biegiem czasu, gdy dowiaduje się, że Yeter większość zarobionych pieniędzy wysyła swojej córce, by ta mogła się kształcić, zmienia podejście do kobiety i nie patrzy na nią tylko przez pryzmat jej zawodu. Kiedy nieoczekiwanie Yeter umiera, Nejat wyrusza do Istambułu, by odszukac jej córkę - Ayten.

Funkcjonariusz w czarnej, skórzanej marynarce i sweterku polo, łamiący wszelkie opory moralne, 500-złotowy banknot z „górnikiem”, szczyt dobrego smaku – papierosy Silesia, radiowóz marki Warszawa i mrożący krew w żyłach pościg na brukowanych kostką ulicach Warszawy – syrenką za starym wartburgiem. To klimat, który – wyprany dziś z politycznych i propagandowych kontekstów – budzi w widzach odruch sympatycznej nostalgii za starymi, dobrymi czasami.

Film Alana Parkera rozpoczyna się od obławy na tureckim lotnisku, podczas której grany przez Davisa bohater zostaje przyłapany na posiadaniu narkotyków. Trafia do więzienia, w którym skazani i oczekujący na rozprawy są traktowani w nieludzki, wręcz zbrodniczy sposób. Tytuł Midnight Express oznaczał w slangu umysłowy „odlot”, jakiego doznawali wszyscy przebywający dłużej w więziennych murach...

Film, utrzymany w konwencji paradokumentu, opowiada historię Virgila Starkwella. Jako dziecko był gnębiony przez kolegów, w dorosłym życiu również mu nie idzie. Utrzymuje się z drobnych kradzieży i chwyta się różnych zajęć. Kiedy wreszcie poznaje piękną dziewczynę, wydaje się, że wszystko zacznie się układać. Zanim to nastąpi, musi jednak napaść na bank.

Niemiecka psychoterapeutka Doris, wychowująca samotnie dwójkę dzieci, zakochuje się w tureckim policjancie Metinie, który również wychowuje dwójkę nastolatków. Kiedy ta niemiecko-turecka rodzina zamieszkuje pod jednym dachem, każdy z jej członków musi odnaleźć swoje miejsce w nowej, niecodziennej sytuacji. Czy pomimo odmienności kulturowej i światopoglądowej uda im się stworzyć prawdziwy dom?