Filmy okupacja

W okupowanym Paryżu Niemcy planują premierę filmu hitlerowskiej propagandy. Nie wiedzą, że właścicielką kina jest Żydówka, a grupa amerykańskich żołnierzy planuje zamach.

Miasto 44 nie będzie filmem historycznym, ani dokumentem o przebiegu Powstania Warszawskiego. Mimo że rozgrywa się w walczącym mieście, opowiada historię ludzi, a nie oddziałów czy barykad. Miasto 44 nie będzie argumentem w powstańczej dyskusji. Film ma przekazywać emocje, a nie ważyć racje, czy odsłaniać kulisy decyzji sprzed 70 lat. Miasto 44 nie będzie pomnikiem. Nie chcemy składać hołdu. Opowiemy historie prawdziwych, młodych ludzi. Niektórzy z nich zachowali się pięknie, inni załamali się i stchórzyli. Jedni marzyli o poświęceniu, inni o kochaniu się z dziewczyną. Nie szukamy spiżowych bohaterów. Miasto 44 nie będzie filmem o polityce. Będzie filmem o miłości, młodości i walce.

Biografia Władysława Szpilmana, wybitnego polskiego pianisty żydowskiego pochodzenia, który przeżył piekło wojny.

Błaznowaty wieśniak przybywa do dużego miasta w Toskanii, zakłada rodzinę. Wybucha wojna, wkraczają Niemcy, wieśniak, jako pół-Żyd trafia do obozu koncentracyjnego wraz z najbliższą rodziną. Próbuje jednak przekonać syna, że pobyt w obozie jest jedynie pewną formą zabawy dla dorosłych.

Trzynastoletnia Briony Tallis pochodząca z zamożnej rodziny posiada ogromną wyobraźnię, którą wykorzystuje do pisania sztuk i opowiadań. Rodzice są zachwyceni jej talentem pisarskim. Briony napisała kolejną sztukę, którą chce wystawić podczas rodzinnego zjazdu, mają jej w tym pomóc jej kuzynka oraz bliźnięta. Jednakże okazuje się, że kuzyni są beznadziejnymi aktorami i cały plan spełza na niczym. Briony, w chwilach wolnych od pisania szpieguje syna pokojówki Robbie'go, w którym jest zadurzona. Okazuje się, że Robbie romansuje z jej starszą siostrą Cecylią. Kiedy pewnej nocy jej kuzynka Lola zostaje zgwałcona, Briony jest pewna, że widziała jak zrobił to Robbie. Młody człowiek wbrew protestom Cecylii, zostaje wtrącony do więzienia, a następnie wysłany na wojnę do Francji...

Miller przewodzi operacji terenowej w poszukiwaniu broni masowego rażenia w Iraku. Sprawdzając kolejne prawdopodobne lokalizacje materiałów atomowych, zaczyna tracić wiarę, że rząd Husajna testuje broń nuklearną. Jego dociekliwość uświadamia mu, że jego wrogiem nie są tylko Irakijczycy. Miller zaczyna prowadzić własne śledztwo, by poznać prawdę i ocalić Irak przed wojną domową.

To opowiedziana z humorem niezwykle osobista opowieść o dzieciństwie pewnego chłopca w czasie zgiełku późnych lat sześćdziesiątych.

Jest rok 1938. Lee Miller, wzięta modelka i muza artystów, próbuje swych sił jako fotografka. W świecie zdominowanym przez mężczyzn codziennie musi udowadniać swoją wartość. Nie chce zajmować się jedynie modą i fotografowaniem pięknych wnętrz. Ma wielki talent do wydobywania w obrazach prawdy o ludzkim życiu, do nawiązywania niezwykłego porozumienia z bohaterami swoich fotografii, szczególnie kobietami. Gdy Europa pogrąża się w koszmarze II wojny światowej, Miller nie chce oglądać jej z bezpiecznej odległości. Wyrusza na front, by jako korespondentka wojenna brytyjskiego „Vogue’a” pokazać światu tragiczną prawdę o ludzkim wymiarze wojny. Jako jedna z pierwszych fotografów widzi z bliska poświęcenie żołnierzy, cierpienie cywilów i koszmar niemieckich obozów koncentracyjnych.

Wyspa Jersey, rok 1945. II wojna światowa dobiegła końca, lecz mąż Grace nie wrócił z frontu. Grace mieszka w wiktoriańskiej posiadłości i samotnie wychowuje dzieci, trzymając się surowych zasad religijnych. Jej mała córka i syn cierpią na dziwną chorobę: nie mogą być wystawieni na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Po dziewięciu latach drogi dwójki nieznajomych, którzy przypadkowo spotkali się w pociągu jadącym do Wiednia, krzyżują się ponownie - tym razem w Paryżu. Podczas trasy promocyjnej nowej książki Jesse (Ethan Hawke) dostrzega, że w paryskiej księgarni przypatruje mu się Celine (Julie Delpy). Ona mieszka teraz w Paryżu, on w Nowym Jorku. On odlatuje jeszcze tego samego wieczora, mają więc zaledwie kilka godzin, by sprawdzić, czy ich uczucie jest tak samo silne jak dziewięć lat wcześniej w Wiedniu.