Filmy policja, aplauz

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

Bruce Lee stara się położyć kres działalności Hana handlującego narkotykami i dziewczętami. Szukając sprawców śmierci swojej siostry, udaje się na wyspę, której właściciel pod przykrywką prowadzenia szkoły walk kung-fu szmugluje opium i czerpie zyski z prostytucji.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Opowieść o dwójce dzieci, które uciekają z domu w poszukiwaniu ojca. Dwunastoletnia Voula i o siedem lat młodszy Aleksander przemierzają Grecję, dążąc do coraz bardziej iluzorycznego celu, jakim są Niemcy. Po drodze natykają się na obojętność i okrucieństwo świata dorosłych, którego jedyną jasną stroną jest młody aktor, Orestes. Voula zakochuje się w młodzieńcu, choć jej uczucie będzie jednostronne i nieszczęśliwe. Wędrówka bohaterów stanowi więc naukę o dorosłości, którą wyznacza samotność, bezdomność, strach i cierpienie.

Po aresztowaniu utalentowany oszust Moist von Lipwig, chcąc odzyskać wolność zgadza się na przyjęcie zaoferowanego mu przez patrycjusza Ankh-Morpork stanowiska poczmistrza.