Filmy aplauz

"Triumf woli" jest filmem propagandowym wyreżyserowanym przez Leni Riefenstahl. Niemka w swoim obrazie dokładnie pokazała zjazd partii hitlerowskiej w Norymberdze z roku 1934.

Manuela (Judy Garland) właśnie ma poślubić bogatego, starszego i nudnego burmistrza, Don Pedro Vargasa (Walter Slezak), lecz spotyka podróżnego aktora Serafina (Gene Kelly). Odkrywa on, że uwielbia ona pirata Macoco. Serafin aby zdobyć serce Manueli, przebiera się za pirata i przerywa ślub. Dopiero po pewnym czasie dochodzi do niego, że wszyscy uważają go teraz, za najbardziej poszukiwanego pirata na Karaibach...

Lee Holloway (Maggie Gyllenhaal) ma kilka obaw składając podanie o posadę sekretarki w biurze adwokackim Edwarda Greya (James Spader). Po pierwsze dopiero co opuściła szpital dla psychicznie chorych. Po drugie, wystarczył jeden dzień z jej dysfunkcyjną rodzinką, by wrócić do starych, autodestrukcyjnych nawyków. Poza tym, Lee jeszcze nigdy nie miała żadnej pracy. Mimo to, dziwaczny prawnik zatrudnia ją. Na początku praca w biurze pana Grey'a wydaje się zupełnie normalna, ale wkrótce pomiędzy pisaniem na maszynie i zaparzaniem kawy, Lee i pan Grey pozwalają sobie na bardziej osobiste stosunki, przekraczając granice, które przyprawiłyby o zawrót głowy każdego dyrektora personalnego. Kiedy o biurowej miłości dowiaduje się rodzina Lee i jej "chłopak z doskoku", Peter (Jeremy Davies) wybucha skandal. Rodzinka próbuje przywrócić Lee do "normalnego" życia, dziewczyna, pewna swych uczuć tym razem buntuje się. Ona odkryła czym dla niej jest miłość.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Opowieść o dwójce dzieci, które uciekają z domu w poszukiwaniu ojca. Dwunastoletnia Voula i o siedem lat młodszy Aleksander przemierzają Grecję, dążąc do coraz bardziej iluzorycznego celu, jakim są Niemcy. Po drodze natykają się na obojętność i okrucieństwo świata dorosłych, którego jedyną jasną stroną jest młody aktor, Orestes. Voula zakochuje się w młodzieńcu, choć jej uczucie będzie jednostronne i nieszczęśliwe. Wędrówka bohaterów stanowi więc naukę o dorosłości, którą wyznacza samotność, bezdomność, strach i cierpienie.

Lotnik André Jurieux (Roland Toutain) właśnie ukończył rekordowy lot, ale kiedy wita podziwiający go tłum wszystko, co potrafi do nich powiedzieć, to to jak nędznie się czuję, że w takim ważnym momencie jego życia nie ma przy nim kobiety, którą darzy uczuciem. A jest on zakochany w Christine (Nora Gregor), żonie arystokraty Roberta de la Cheyniest. Robert sam jest zaangażowany w romans z Geneviève de Marras, ale stara się go zakończyć. Tymczasem André szuka pomocy u starego przyjaciela Octave'a, który zaprasza go do swej posiadłości na wsi, gdzie Robert i Christine uczestniczą w łowieckim przyjęciu.

Jest rok 1927, para filmowych kochanków Don Lockwood i Lina Lamont jest u szczytu sławy. Jednak nad ich idealne życie zmienia się, gdy producenci podejmują decyzję o stworzeniu musicalu z ich udziałem. Lina, której warunki głosowe nie pozwalają na role musicalową, decyduje się na pomoc dublerki, która staje się jej rywalką w walce o uczucia Dona.

Po aresztowaniu utalentowany oszust Moist von Lipwig, chcąc odzyskać wolność zgadza się na przyjęcie zaoferowanego mu przez patrycjusza Ankh-Morpork stanowiska poczmistrza.

W dystopijnej przyszłości, w której społeczeństwem rządzi neofaszystowskie państwo, seria zbrodni terroryzuje mieszkańców wielkiego miasta. Ana (Sue Lyon), pielęgniarka, stopniowo zauważa, że ​​liczba ofiar zabójcy, których policji nie udało się aresztować, rośnie. Wszystkie te ofiary mają ten sam profil: są to młodzi ludzie z problemami. Pewnego dnia David (Christopher Mitchum), młody przestępca, spotyka Anę i ta dwójka zaczyna tworzyć związek.

Osierocona przez ojca i niekochana przez krewnych czternastoletnia Michelle (Anicée Alvina) ucieka z domu. W paryskim zoo przypadkowo poznaje o rok starszego Paula (Sean Bury), który przyjechał do Paryża z Anglii po śmierci ojca. Pomiędzy nastolatkami rodzi się więź przyjaźni, która stopniowo przeradza się w coraz głębsze uczucie. Młodzi ludzie postanawiają uciec od świata dorosłych i zamieszkać wspólnie w opuszczonej wiejskiej chacie.