Filmy Bośnia i Hercegowina

Film podejmuje temat wojny w byłej Jugosławii. A dokładnie masakry w Srebrenicy, gdzie ponad 8 tysięcy bośniackich muzułmanów, mężczyzn i chłopców, zostało zamordowanych przez Serbów na oczach żołnierzy międzynarodowych sił pokojowych. Ale ta wojna jest inna, bo widziana oczami kobiet: reżyserki i jej tytułowej bohaterki, tłumaczki, desperacko próbującej nazwać i powstrzymać wydarzenia, których grozy nikt nie chce przyjąć do wiadomości. Aida (warta wszystkich nagród, wybitna kreacja Jasny Đuričić) pracuje w bazie ONZ, wokół której gromadzą się tysiące cywilów. Szukając w tłumie męża i synów, wierzy, że uda jej się kogoś przekonać, komuś wytłumaczyć, wybłagać jeden podpis, wynegocjować życie.

Lato 1992. Świeżo rozwiedziony patolog Fero (Ozren Grabarić) wraca do Rabu, gdzie wraz z ojcem spędził większość swojego dzieciństwa. Przyjeżdża na pogrzeb córki swojego przyjaciela i wkrótce szef policji, jego przyjaciel z dzieciństwa Mungos (Goran Navojec), wciąga go w śledztwo w sprawie śmierci rumuńskiej prostytutki. Kiedy próbują znaleźć zabójcę, pojawia się nad nimi cień wielkiego błędu z młodości. Fero jest zmuszony zbadać sprawę samodzielnie z powodu duchów z przeszłości.

Rodzeństwo Rahima i Nedim stracili rodziców podczas wojny w Bośni. Rahima pracuje jako kucharka i zarabia tylko tyle, ile potrzeba, żeby przeżyć. Siły dodaje jej wiara w Allaha. Niestety Nedim nie jest tak odpowiedzialny jak siostra.

Nazif, który chcąc pomóc swojej rodzinie, zajmuje się zbieraniem złomu, z trudem wiąże koniec z końcem. Dni upływają mu za poszukiwaniu żelastwa, w tym czasie jego partnerka Senada zajmuje się domem i dwiema małymi córeczkami. Niedługo urodzi trzecie dziecko. Po powrocie do domu po pracowitym dniu Nazif znajduje dziewczynę chorą, leżącą w łóżku. Następnego dnia pożycza samochód i zawozi ją do najbliższego szpitala. Okazuje się, że dziecko, które Senada nosi w sobie, nie żyje. W jej brzuchu znajduje się pięciomiesięczny martwy płód. Sytuacja jest krytyczna - kobieta musi natychmiast zostać przetransportowana do odległego szpitala.

Bohater "Dzikiej gruszy", absolwent pedagogiki Sinan, przed ostatnimi egzaminami wraca do rodzinnego Çan w północno-zachodniej Turcji. Jako przybysz z większego miasta patrzy z mieszanką niechęci i pobłażania na prowincjonalną społeczność, którą opuścił przed laty. Stopniowo jednak życie w Çan angażuje go coraz bardziej, a marzenia o sukcesie - i wymarzonej karierze pisarza - okazują się trudne do urzeczywistnienia.

Bukareszt, wielkomiejska klasa średnia, ludzie, którzy zyskali na ustrojowej transformacji. Małżeństwo jedzie na stypę po śmierci ojca mężczyzny. Ale ceremonia od początku nie przebiega zgodnie z planem. Gdy bliscy czekają na księdza, na światło dzienne wychodzą dawne sekrety i różnice w spojrzeniu na świat.

Ilija jest członkiem Chorwackiej Rady Obrony (HVO) gdzieś w środkowej Bośni pod koniec 1993 roku. Pewnego ranka, po rutynowej kampanii stawiania min, dowiaduje się, że jego młodszy brat Goran zginął daleko za liniami wroga wraz z ośmioma innymi żołnierzami. Od przyjaciela z wywiadu dowiaduje się, że misja była nieoficjalna i że Goran i pozostali działali jako najemnicy. Ilija zaczyna ujawniać siatkę nielegalnej działalności, w którą zaangażowani są nie tylko wojsko, ale także wysocy rangą urzędnicy. W miarę jak śledztwo staje się coraz bardziej niebezpieczne, jego pierwotny zamiar poznania prawdy powoli zamienia się w patologiczną misję zemsty.

Sarajewo, 28 czerwca 2014 roku. W Hotelu Europa – najlepszym w mieście – jego szef przygotowuje się do powitania delegacji dyplomatów. W rocznicę stulecia zamachu, który doprowadził do wybuchu I wojny światowej, z tego miejsca ma popłynąć apel o pokój i porozumienie. Ale obsługa hotelu ma inne priorytety: jako że od miesięcy nie dostaje wynagrodzeń, planuje strajk. Na szefową protestu wybrana zostaje Hatidza z hotelowej pralni, chociaż jej córka Lamija, pracownica recepcji, strajkowaniu zdecydowanie się sprzeciwia. W międzyczasie, w odizolowanym od świata apartamencie prezydenckim, gość z Francji ćwiczy przemówienie. Gdzie indziej, reporter telewizyjny przeprowadza wywiad na temat wojny i jej konsekwencji. Czy Gavrilo Princip, zamachowiec z 1914 roku, był zbrodniarzem czy bohaterem narodowym? Jak długi cień rzuca na dzisiejsze czasy jego czyn?

Milena jest kobietą w średnim wieku, żoną i matką, żyjącą wygodnie w ekskluzywnej dzielnicy Belgradu. Pielęgnuje urodę, sumiennie gotuje, urządza przyjęcia i śpiewa w chórze. Oboje z mężem prowadzą beztroskie życie towarzyskie w grupie przyjaciół. Jednak stopniowo niepokojące elementy rzeczywistości przenikają do świadomości Mileny i zaburzają jej poukładany świat. Pewnego dnia podczas sprzątania odkrywa taśmę wideo, stanowiącą dowód obciążający jej męża strasznymi zbrodniami wojennymi. Tajemnica ta zmieni jej życie i ją samą w nieodwracalny sposób.