Filmy Czechy Przeszukaj katalog

Kiedy oficjalnie przyznajesz, że liczysz swoje orgazmy, w nadziei na udany związek zawieszasz nad łóżkiem mandalę seksu, a wszyscy twoi przyjaciele są singlami, którzy bez powodzenia szukają prawdziwej miłości to znaczy, że trzeba coś w życiu zmienić. Lindę (Tatiana Pauhofová) od bardzo wczesnego wieku zaczęły interesować książki z półki "tylko dla dorosłych". Obecnie, zrażona do relacji damsko-męskich i mająca na swoim koncie bezpowrotnie zakończony długoletni związek, jest współwłaścicielką księgarni z literaturą, której bliżej do "Kamasutry" niż "Krecika". Jej partnerką w interesie i najlepszą przyjaciółką jest Vanda (Klára Issová) – pragnąca przygód nimfomanka, która brzydzi się spotykaniem tego samego mężczyzny dwie noce z rzędu, nie mówiąc już o poznawaniu jego imienia. W prowadzeniu sklepu pomaga im Edzio (Ľubo Kostelný) – ubóstwiający mięsne potrawy gej, który podobnie jak jego dwie koleżanki, w głębi serca pragnie spotkać "tego jedynego". Wszystko zmieni się, gdy do życia grupy przyjaciół wkroczy czterech mężczyzn: wysoki, zadbany i niezwykle wrażliwy (szczególnie na dietę inną niż wegetariańska) Leo (Petr Vaněk), lekko siwiejący i lubujący się w młodszych kobietach profesor uniwersytecki (Krzysztof Tyniec), rozsądny i zabójczo przystojny biznesmen (Michał Żebrowski) oraz romantyczny i czarujący lekarz (Paweł Deląg). Chociaż miłość to same kłopoty, to i tak trójka przyjaciół odda się jej bez reszty.

Trwa II wojna światowa. Eda wraz z ojcem i matką opuszcza Pragę i przeprowadza się na wieś, gdzie mieszkają jego krewni, w tym wujek, który ma w rodzinie opinię czarnej owcy. Chłopca czekają tam zabawy w towarzystwie lokalnych dzieciaków, pierwsze, mniej lub bardziej śmiałe doświadczenia z dziewczynami, przeróżne domowe awantury. Gdzieś w tle nieustannie toczą się krwawe wojenne zmagania, ale nie przeszkadza to zbytnio Edzie w korzystaniu z licznych uroków dzieciństwa.

Młody Hannibal podczas II Wojny Światowej w szokujących okolicznościach traci rodziców oraz siostrę. Ucieka z rodzinnej Litwy zajętej przez komunistów i dociera do Paryża. Na miejscu spotyka Lady Murasaki, która wprowadza go do świata nienagannych manier, wyrafinowanej sztuki i nie tylko. Młody Hannibal niespodziewanie poczuje smak zepsutego dzieciństwa, smak siostry...

Nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na Berlinale "Touch Me Not" nie tylko dotyka tematu ciała, seksualności czy intymności, ale po prostu - dotyka. W jednej ze scen seks-couch uderza pięścią bohaterkę w klatkę piersiową i film Adiny Pintilie jest takim mocnym uderzeniem. Tylko od nas samych, od naszej relacji z własnym ciałem zależy, jak na niego zareagujemy - krzykiem, szlochem, wycofaniem, wstydem. Bohaterami "Touch Me Not" są Laura (Benson, grała m.in. w "Niebezpiecznych związkach"), Tómas (Lemarquis, znany z "Nói Albinói" Dagura Káriego) i Christian (Bayerlein): dojrzała kobieta ukrywająca smutek i gniew w zatrzaśniętej skorupie ciała oraz dwóch młodych mężczyzn. Jeden całkowicie pozbawiony owłosienia, drugi cierpiący na dystrofię mięśniową, poruszający się na wózku.

Ondra i Vitek to dwaj czescy sąsiedzi. Obaj są elektrykami, zawsze sobie pomagają, ich żony są najlepszymi przyjaciółkami. Piękny obraz szczęśliwego życia burzy tylko nudne życie seksualne. Wszystko jednak ma okazję się zmienić, bowiem obaj dostają propozycję pracy na Karaibach. Postanawiają zatem zabrać ze sobą żony na wyspy...

Poruszająca filmowa opowieść, która wydarzyła się naprawdę. Antonina Żabińska, żona dyrektora warszawskiego ogrodu zoologicznego, wspólnie z mężem, Janem, ukrywali podczas II wojny światowej dziesiątki Żydów. Osobiście wydostawali ich z getta i pomagali przetrwać w opustoszałych murach ogrodu zoologicznego. Niektórzy ukrywani byli w miejscach przeznaczonych dla zwierząt, inni w willi Żabińskich. W 1965 roku Antonina i Jan zostali odznaczeni przez instytut Jad Waszem tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów.

Jest rok 2016. Polacy żyją mistrzostwami świata w piłce nożnej. Z mediów docierają również coraz bardziej niepokojące wieści na temat konfliktu w Syrii i fali uchodźców uciekających do Europy przez tzw. „szlak bałkański”. Julia i Piotr są dobrze zarabiającą parą z dużego miasta. Po ciężko przepracowanym roku marzą im się wakacje. Nie zajmują ich problemy odległego świata. Sytuacja zmienia się kiedy matka Piotra prosi go o sprowadzenie do Polski jego ojca - uchodźcę, przebywającego w obozie na grecko-macedońskiej granicy. Piotr nie miał z ojcem kontaktu od 30 lat. Jednak mimo swoich wątpliwości i niechęci Julii, decyduje się spełnić prośbę matki. Dystans dzielący ich eleganckie mieszkanie w Warszawie od obozów uchodźców w Grecji i Macedonii to niespełna 2000 km. Julia i Piotr uświadamiają sobie, jak blisko ich komfortowego życia dzieje się to, co dotychczas widzieli tylko w telewizji.

Człowiek znikąd – Eisenheim, wystawia w Wiedniu zdumiewające spektakle, które wzbudzają sensację i plotki o jego nadprzyrodzonych zdolnościach. Wkrótce zaczyna się nim interesować jeden z najbardziej wpływowych ludzi Europy, pretendent do tronu – Książę Leopold. Pewien, że iluzjonista jest jedynie sprawnym kuglarzem, książę zjawia się na jednym z przedstawień Eisenheima, by zdemaskować go w trakcie występu. Na scenę, do asystowania iluzjoniście, wysyła swą piękną narzeczoną, Sophie... Od tego momentu nic już nie jest tym, czym się wydaje...

Główną bohaterką nowego filmu Agnieszki Holland jest mieszkająca w Sudetach, emerytowana inżynierka Janina Duszejko. Astrolożka z zamiłowania i wegetarianka. Pewnej śnieżnej, zimowej nocy odnajduje ciało swojego sąsiada kłusownika. Okoliczności śmierci mężczyzny są niezwykle tajemnicze. Jedyne ślady, które znajdowały się wokół jego domu, to ślady saren. Duszejko, widząc niemoc policji, rozpoczyna własne, niekonwencjonalne śledztwo.

Alicja straciła pamięć. Z dala od domu i rodziny zbudowała nową siebie niezależną i bezkompromisową. Alicja wraca po dwóch latach do swojego poprzedniego życia. Jej rodzina oczekuje, że na powrót odnajdzie się w roli żony, matki i córki. Alicja nie pamięta miłości do rodziny. Mąż i syn nie rozpoznają kobiety, która wygląda znajomo, ale zachowuje się jak ktoś obcy. Czy przypomnienie sobie dawnego uczucia jest niezbędne do bycia szczęśliwym?