Komedia 1947

Walter Mitty (Danny Kaye) jest skromnym księgowym. Mimo wieku nadal mieszka z matką. Mężczyzna lubi uciekać od prozy życia w marzenia - najchętniej wyobraża siebie jako dzielnego herosa, który musi stawić czoła wielu niebezpieczeństwo. Pewnego dnia jego sny mają szansę się ziścić: Walter dostaje od tajemniczej kobiety małą książeczkę. Zawiera ona listę miejsc, w których ukryte są skarby zrabowane podczas II Wojny Światowej. Wkrótce Mitty, wbrew własnej woli, wplątuje się w międzynarodowy spisek i przeżyje przygody, o których nawet nie marzył...

W czasie imprezy urządzonej przez duży sklep w przeddzień Bożego Narodzenia, aktor, który powinien odgrywać Św. Mikołaja, jest pijany. Reżyser imprezy, Doris Walker (Maureen O'Hara), namawia przechodnia, staruszka Krisa Kringle'a (Edmund Gwenn), by zajął miejsce Mikołaja. Wszystko skończyło się pomyślnie i w nagrodę Kringle otrzymuje pracę w sklepie. Ale kiedy menedżer sklepu pan Shellhammer (Philip Tonge) nakłania, by Kris próbował sprzedawać dzieciom popsute zabawki, staruszek się oburza i zamiast tego odsyła dzieci do innego sklepu, należącego do konkurenta, pana Gimbela (Herbert Heyes). W ten sposób Kringle poznaje Susan Walker (Natalie Wood), samotnie wychowywaną przez matkę. Dorastająca bez ojca Susan próbuje po swojemu zeswatać matkę i ich sąsiada, prawnika Freda Gailey'a (John Payne). Kris próbuje jej pomóc w osiągnięciu tego celu…

Samolot pocztowy musi zawrócić z powodu burzy, więc zrzuca pocztę nieopodal arktycznej placówki, do której trzeba dostarczyć ją saniami. Torba z listami trafia psa Pluto, a ten rusza, żeby ją dostarczyć. Podróż nieustannie komplikuje królik, który na koniec pomaga jednak Plutowi donieść torbę na miejsce.

W pierwszym filmie, który Chaplin nakręcił po wojnie, nie pojawia się już postać sympatycznego włóczęgi. Jego miejsce w czarnej komedii Pan Verdoux zajmuje tytułowy morderca. Wzorując się na głośnej sprawie francuskiego zbrodniarza Landru, mistrz burleski opowiada tym razem o bankierze, który traci pracę w okresie Wielkiego Kryzysu. Aby utrzymać niepełnosprawną żonę i dzieci, Pan Verdoux postanawia mordować starsze, bogate kobiety. Ludzkie życie staje się dla niego warte tyle, ile może na nim zarobić; sam przy tym uważa się za przedsiębiorcę prowadzącego interesy nowocześniejszymi metodami - nożem i trucizną. Złapany i sądzony ostatecznie Verdoux, wypowiada na sali sądowej znamienne słowa, że ten, kto zabija jedną osobę - jest mordercą, a ten kto zabija miliony - wielkim bohaterem. Świeżo po wojnie taka postawa nie przysporzyła reżyserowi zbyt wielu pozytywnych recenzji. Dopiero po latach, postawiono ten film obok największych dokonań Chaplina, uznając wnikliwą ocenę społecznej hipokryzji za mistrzowską.

Przeddzień Bożego Narodzenia, sklepy pełne upominków, pada puszysty śnieg a mieszkańcy miasta zachwycają się światłami choinek. Tylko biskup Henry Brougham (David Niven), marzący o nowym kościele i poświęcający cały wolny czas na szukaniu inwestorów wśród bogatych mieszkańców miasta na jego budowę, nie zauważa przedświątecznej krzątaniny. Także praktycznie nie poświęca uwagi swojej pięknej żonie Julii (Loretta Young) i córce Debby (Karolyn Grimes). Pewnego razu wieczorem przed biskupem pojawia się nieznajomy o imieniu Dudley (Cary Grant), który zapewnia, że jest aniołem, który zstąpił z niebios, by mu pomoc. Przybysz szybko staje się najlepszym przyjacielem Julii i jej córki...

Figaro, kotek Myszki Minnie, próbuje uciąć sobie drzemkę, ale kanarek Frankie ciągle śpiewa. Dochodzi do sprzeczki, podczas której przewraca się klatka Frankiego. Minnie sądzi, że Figaro zjadł Frankiego, ale ptaszek po prostu uciekł. Koniec końców Figaro ratuje Frankiego przed psem sąsiadów, a domowy spokój zostaje przywrócony.

Czy jest coś lepszego niż drzemka w wygodnym fotelu z wiernym psem u stóp? Miki zaczął swój wieczór wolno i spokojnie, ale teraz musi uwijać się jak w ukropie – zadzwoniła do niego zmartwiona Minnie, która czeka na niego na wielkim balu. Na szczęście Pluto pomaga zmusić oporny frak do współpracy i szybko przygotowuje Mikiego do wyjścia. Gdy okazuje się, że Miki nie ma przy sobie biletów, Pluto ratuje sytuację. Teraz tylko muszą przedrzeć się przez miejski ruch, żeby dotrzeć na czas.

Kot Tom rozpoczyna właśnie swój wielki koncert fortepianowy. Utwory najsłynniejszych kompozytorów nie są łatwe do zagrania, zwłaszcza, gdy trzeba co chwila opędzać się od złośliwej myszy Jerry...

Każdego dnia Jerry zakrada się do miski Toma i wypija mu mleko. Kot, mając dość tej sytuacji, postanawia dolać do mleka wszystkich substancji chemicznych, jakie wpadną mu w łapy. Ma nadzieję, że to oduczy bezczelnego gryzonia kradzieży. Rezultat jest rzeczywiście niezwykły... Chociaż jak zawsze mija się z kocimi oczekiwaniami.

Tom postanawia wybrać się na wędkowanie. Przemyka się obok śpiącego buldoga Spike'a, który strzeże wejścia na prywatne łowisko. Oczywiście, jako przynętę wykorzystuje Jerry'ego. Jednak nie jest mu dane łowić w bezpiecznej ciszy. Musi stawić czoła nie tylko rozwścieczonej myszy, ale także wielkiej i bardzo hałaśliwej rybie.