Kostiumowy 2001

Starożytny Rzym, czasy cezara Nerona. Winicjusz, młody patrycjusz, zakochuje się w pięknej Ligii, córce poległego w bitwie barbarzyńskiego wodza i chce uczynić ją swoją nałożnicą. Dla Ligii, chrześcijanki, oznacza to ciężki grzech i hańbę. Petroniusz, wuj Winicjusza, esteta i znawca sztuk, z którego zdaniem liczy się Neron, próbuje pomóc siostrzeńcowi w zdobyciu dziewczyny. Po nieudanej próbie porwania Ligii Winicjusz zostaje ranny i przebywa w chrześcijańskim domu. Opiekuje się nim Ligia, której Rzymianin też nie jest obojętny. Nauka chrześcijańska robi na Winicjuszu coraz większe wrażenie. Podczas nieobecności cezara w Rzymie wybucha pożar. Winicjusz wraca pośpiesznie do miasta, by odnaleźć Ligię. Wkrótce też przyjmuje chrzest z rąk apostoła Piotra. W Rzymie wybuchają groźne rozruchy. By uspokoić wzburzenie tłumów, Neron oskarża chrześcijan o wzniecenie pożaru. Chrześcijanie są mordowani, więzieni, rozrywani na arenach przez dzikie zwierzęta. Wśród uwięzionych znajduje się Ligia...

Francja za panowania Ludwika XV. W niewielkiej, odciętej od świata wiosce na południu szaleje "bestia z Gevaudan", monstrualna istota odpowiedzialna za śmierć ponad stu ludzi, głównie kobiet i dzieci. Gdy region ogarnia panika, król wysyła do Gevaudan swych najlepszych żołnierzy polecając im wytropić i zgładzić potwora.

"Afera naszyjnikowa" to film o sławie, miłości, chciwości i żądzy władzy. Wyprzedzając swój czas o całe wieki, Jeanne - bardzo atrakcyjna i nieprzeciętnie inteligentna kobieta - łamiąc wszelkie zasady i konwenanse, przygotowała i przeprowadziła niezwykłą intrygę. Były w nią zamieszane najbardziej wpływowe osoby osiemnastowiecznej Francji...

William Thatcher od kilkunastu lat jeździ ze swoim panem po turniejach, służąc mu jako giermek. Po ostatnich zawodach Sir Ector umiera, a nie chcąc by wygrana nagroda się zmarnowała Wiliam przebiera się w jego zbroję. Wszystko się udaje, a chłopak zawsze chcący zostać rycerzem, postanawia przyjąć fałszywą tożsamość i brać udział turniejach.

Komedia Aleksandra Fredry w reżyserii Wojciecha Pszoniaka z 2001 roku. Prof. Ignacy Chrzanowski, pisał o „Dożywociu”, że jego osnowa „nie jest jedwabna, tylko z pajęczyny, niewiele więcej warta, tak w swoich pomysłach konwencjonalnych słaba, wiotka, mało prawdopodobna. Tak, ale w tej pajęczynie zawisł wspaniały okaz pająka, któremu na imię Łatka”. Rzeczywiście, od tej postaci zależy sukces każdej inscenizacji „Dożywocia”, toteż w dziejach teatru grywali rolę Łatki najwięksi – Wincenty Rapacki, Ludwik Solski, Jacek Woszczerowicz, Tadeusz Łomnicki. Wojciech Pszoniak, odtwórca głównej roli w tym spektaklu, zarazem reżyser i autor adaptacji telewizyjnej, stworzył wizerunek zadziwiająco współczesnego małego człowieka do małych interesów, goniącego za pieniądzem nieustannie i… pechowo.