Obyczajowy 1963

Inżynier Jan Wiktus (Zygmunt Kęstowicz) wraca z zagranicy do rodzinnego miasteczka, gdzie czeka na niego stęskniona żona Helena (Ewa Wawrzoń). Wkrótce po powrocie, w domu Wiktusów, pojawia się Paola Campobella, kobieta którą Jan poślubił we Włoszech. Od tej pory rodzina inżyniera znajdzie się w centrum zainteresowania i będzie niewyczerpanym źródłem plotek. O ile mieszkanie we trójkę w zgodzie pod jednym dachem, okazuje się dla Wiktusów możliwe, o tyle dla miejscowej ludności ten stan rzeczy jest nie do zniesienia. Główny zainteresowany nie zamierza poddawać się naciskom opinii publicznej. Przecież kocha obie kobiety.

Andrzej Siennicki (Zbigniew Cybulski) jest lekarzem, pracuje w pogotowiu, od 10 lat jest żonaty z Nitką. Ich małżeństwo nie jest zbyt udane, ciągle się o coś kłócą. Tak jest i tym razem, kiedy mieli jechać na wspólny urlop i znów się pokłócili podczas pakowania, w efekcie czego Nitka zostawia Andrzeja samego w mieście. Pan doktor próbuje leczyć rany przypadkowym romansem z piękną pacjentką…

Akcja filmu dzieje się na wsi. Marcin Szypuła po śmierci żony prowadzi gospodarstwo wraz ze swym dorosłym już synem. Jako wdowiec postanawia ponownie się ożenić, a jego wybranką zostaje Jadźka – kobieta, która nie posiada najlepszej opinii we wsi – jednak jest bardzo bogata. Planom ojca sprzeciwia się syn, który jako przyszłą macochę widziałby Helusię, gospodarną, lecz bardzo biedną wdowę…

Z głębokiej prowincji przyjeżdża do Warszawy siedemnastoletnia Krysia. Jest osamotniona po śmierci matki i liczy na pomoc dalekiej rodziny. Gdy ta zawodzi, „smarkulą” zaopiekuje się para przyjaciół: taksówkarz Florek i lekarz Bogdan. Każdy na swój sposób zajmuje się edukacją Krysi. Florek zapoznaje ją z tajnikami zawodu kierowcy, Bogdan pomaga przygotować się do matury. W niedługim czasie sympatyczną dziewczyną zainteresuje się jeszcze jeden mężczyzna, młody oficer marynarki – Jurek. Ulegając prośbom zakochanego marynarza, Krysia zgadza się na małżeństwo.

Krystyna i Adam są młodymi ludźmi. Bardzo się kochają i wkrótce nadarza się okazja do spędzenia intymnych chwil w samotności. Dostają propozycję spędzenia nocy w pustym mieszkaniu znajomego. Niestety, tej nocy nie spędzą sami, gdyż przyjdzie im wysłuchiwać kłótni małżeństwa, marudzenia ciężarnej kobiety czy też kochanki wyśmiewającej się z ich uczuć...

„Rozwodów nie będzie” to film złożony z trzech nowel, połączonych wspólnym miejscem akcji – Urzędem Stanu Cywilnego w Warszawie. Bohaterami „Zdarzenia I” są Tomek i Alina. Właśnie szykują się do ślubu. Akcja „Zdarzenia II” zawiązuje się na prywatce, gdzie Marek poznaje piękną Joannę, uchodzącą za dziewczynę nie do zdobycia. W „Zdarzeniu III” Kasia i Tadek uciekają z domu, by się pobrać.

Tytułowe wiano to dom spółdzielczy, który buduje Drzemlik, ojciec Bronki. Dziewczyna nie jest zbyt atrakcyjna, a ponadto kulawa. Ojciec chcąc znaleźć dla niej męża, chce ją bogato wywianować. Tak też się staje, Bronką zaczynają się interesować miejscowi kawalerowie. Staszek Stosina, który wrócił do wioski z więzienia, proponuje, by ojciec zapisał jej ponadto w posagu trzy morgi ziemi, na których mogliby gospodarzyć. Drzemlik waha się, gdyż to musiałoby się skończyć wystąpieniem, wbrew swoim przekonaniom, ze spółdzielni…

Czasy powojennej Polski. Kuba powraca z wojska do rodzinnego domu. Tam jednak zastaje tragedię – ojciec jest ciężko chory, a matka żyje z mężczyzną, który wykorzystuje ją i chce przejąć majątek. Wkrótce umiera ojciec i Kuba postanawia przejąć ojcowiznę, jednak w atmosferze złości i zawiści opuszcza go jego piękna dziewczyna Kasia.