Brytyjski piosenkarz, kompozytor i pianista początkowo związany z gatunkami rock and roll i psychodeliczny rock, później ewoluujący w kierunku muzyki środka, soft rocka, stał się w końcu gwiazdą współczesnej muzyki pop. Urodził się w Pinner. Uczęszczał do County Grammar School w Pinner do 15 roku życia, kiedy to na niedługo przed egzaminem maturalnym postanowił opuścić szkołę, na rzecz muzyki. Dyrektor zgodził się wypisać Reginalda, jednak pod warunkiem dania słowa, że da sobie radę w życiu. Kiedy Elton zaczął całkowicie poważnie myśleć nad swą karierą muzyczną, ojciec chciał pokierować go na coś mniej ekstrawaganckiego - widział swego syna w roli bankiera. Przyszły showman myślał jednak tylko o muzyce. Uwielbiał grać na fortepianie, do czego z resztą miał niebywały talent. Naukę gry na tym instrumencie rozpoczął w wieku 3 lat, a już rok później zaskoczył swą matkę grając ze słuchu “The Skater’s Waltz” Winifreda Atwella. Niedługo później grą na fortepianie zaczął urozmaicać rodzinne uroczystości, a w wieku 7 lat zaczął pobierać profesjonalne lekcje. Na zajęciach wyróżniał się swymi zdolnościami wraz z umiejętnością komponowania melodii. W wieku 11 lat wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy Of Music. W ciągu następnych pięciu lat, Elton uczęszczał na sobotnie lekcje na Akademii, chodząc równolegle do szkoły w Pinner. Od kiedy tylko zaczął grać, uwielbiał grywać Chopina i Bacha. Śpiewał też w chórze na Royal Academy of Music. Gdy pianista miał 15 lat, jego rodzice rozwiedli się. W wieku 15 lat, dzięki pomocy matki Sheili i ojczyma "Derfa", Reginald Dwight został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills, gdzie grał piątkowymi, sobotnimi i niedzielnymi nocami. Grał country z repertuaru Jim Reevesa: "He'll Have to Go", irlandzkie piosenki takie jak "When Irish Eyes Are Smiling", stare pubowe szlagiery jak "Roll Out The Barrel", ale też utwory napisane przez samego siebie. W 1964 roku uformował swój pierwszy zespół nazwany Bluesology. Jako jeden z niewielu artystów popowych zdołał utrzymać niezmienną popularność przez cały okres swej twórczości. Pomogły mu w tym jego niewątpliwe zdolności kompozytorskie, instrumentalna perfekcja, umiejętność tworzenia scenicznego wizerunku, a przede wszystkim zdolność wyczuwania trendów w muzyce. Był zawsze tam, gdzie toczył się główny nurt muzyki popularnej. Rozpoczął grając muzykę leżącą na pograniczu psychodelicznego i progresywnego rocka. Wraz z The Who wziął udział w nagrywaniu opery rockowej Tommy (słynny Pinball Wizard). Przykładem jego dokonań z tego okresu jest przebój Rocket Man i Goodbye Yellow Brick Road. Wkrótce jednak wybrał lżejsze brzmienie stając się jednym z najbardziej charakterystycznych przedstawicieli glamour rocka w jego lekkiej, popowej odmianie. Z tego okresu pochodzi kiczowaty wizerunek artysty, z którym jest najczęściej kojarzony. Zahaczając o styl disco w końcu lat siedemdziesiątych i nową falę w początku osiemdziesiątych, skończył jako piosenkarz zrównoważonego popu dla dorosłych. W 1994 roku napisał muzykę do filmu "Król Lew" w skład której wchodził jeden z najbardziej znanych utworów na świecie - "Can You Feel The Love Tonight". Jest homoseksualistą. W 1976 podał do publicznej wiadomości, że jest biseksualistą, jednak później to odwołał i przyznał, że jest gejem. 14 lutego 1984, na prośbę swojej matki, poślubił Niemkę Renate Blauel, z którą po trzech latach się rozwiódł. 21 grudnia 2005 po 12 latach związku, zawarł związek cywilny z Davidem Furnishem.