Osoba wszechstronnie uzdolniona, zajmował się m.in.: malarstwem, rzeźbą, śpiewem, tańcem, reżyserką, projektowaniem dekoracji i kostiumów. W latach 1923-24 należał do Instytutu Reduty. Później pomiędzy 1924, a 1929 występował na scenach Płocka, Katowic, Warszawy. Kolejne trzy lata przepracował w z Teatrze Ateneum, w którym był aktorem, reżyserem i scenografem. W tych latach pracował także z młodzieżą wiciową ze wsi Glinik. W 1934 powrócił do Warszawy, w latach 1936-1939 był dyrektorem Stołecznego Teatru Powszechnego.
Po wybuchu wojny brał udział w obronie Warszawy, dostał się do niewoli, z której udało mu się uciec. W okresie okupacji był robotnikiem, następnie urzędnikiem Zarządu Miejskiego w Warszawie. Należał do AK, był komendantem organizacji "Wawer" dla obwodu Stare Miasto. Prowadził w tym czasie teatrzyk kukiełkowy o charakterze satyrycznym.
W 1945 został dyrektorem Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie, później przez dwa lata Teatrów Miejskich w Częstochowie (1949-51), Teatru Nowego w Warszawie (1951-52), Teatru im. Węgierki w Białymstoku(1954-55), w 1960 rozpoczął pracę w warszawskim Teatrze Współczesnym i pozostał tam do końca swych dni.
Ważniejsze role:
Truffaldino w "Księżniczce Turandot" - Carlo Gozzi;
Fikalski w "Domu otwartym" - Michał Bałucki;
Ojciec w "Dwu teatrach" - Jerzy Szaniawski.
Zasłynął także z przedstawień plenerowych.
Z powodu choroby serca musiał ograniczać występy.