Reżyser, scenarzysta filmowy i aktor. Urodził się w Warszawie, zmarł w wieku 57 lat w Essen. Ukończył PWSFTviT w Łodzi na kierunku reżyserii w roku 1954, z dyplomem w roku 1974. Jako samodzielny reżyser zadebiutował w roku 1960. Tworzył przede wszystkim komedie, wiele jego filmów znalazło się w czołówce polskiej kinematografii. Był również twórcą wielu seriali telewizyjnych. Bardzo często, wzorem Alfreda Hitchcocka, pojawiał się w swoich filmach grając epizodyczne role. W swoich filmach obnażał słabości człowieka wynikające zarówno z jego natury jak i będące wynikiem absurdalnej rzeczywistości PRL, w jakiej przyszło żyć bohaterom filmów Barei. Został pochowany na cmentarzu na warszawskiej Sadybie. 23 września 2006 został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Począwszy od 2005 r. ulica w Warszawie łącząca ul. Światowida z Odkrytą (okolice pętli Nowodwory) nosi imię Stanisława Barei. O takie upamiętnienie reżysera zabiegali mieszkańcy Nowodworów z pomocą Życia Warszawy. W Krakowie imię Barei nosi jest jedno z rond. "Bareizm" - termin charakteryzujący styl twórczości filmowej Stanisława Barei charakteryzującej się absurdalnym poczuciem humoru oraz będący opartą o wnikliwe obserwacje autora satyrą na realia życia codziennego w PRL. Określenie "bareizm" stworzone zostało w latach 80. przez Kazimierza Kutza. W jednym z przemówień Kutz skrytykował poziom artystyczny twórczości Barei, używając neologizmu "bareizm" jako synonimu kiczu. Później za pomocą tego złośliwego określenia, władze i środowisko filmowe atakowały Bareję, zarzucając jego twórczości niską jakość, "antysocjalistyczną wymowę, kłamstwa, brudną propagandę i nienawiść do klasy robotniczej". W odwecie, w "Zmiennikach" znalazł się tekst: dawniej pisaliśmy się Kloc, ale potem mój brat został reżyserem i zmienił pisownię na Klotz, co było nawiązaniem do zmiany nazwiska przez Kutza. W podobny sposób Bareja potraktował prześladujące go środowisko Grunwald w "Alternatywy 4" oraz "Poszukiwanym, poszukiwanej". Z czasem, wbrew pierwotnym intencjom twórcy, określenie to nabrało konotacji pozytywnej.