Wybitna aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Wywodzi się z rodziny hrabiów Komorowskich herbu Korczak. Jest córką Leona hrabiego Komorowskiego i Ireny z Leitgeberów. W 1960 roku ukończyła Wydział Lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W tym samym roku debiutowała na scenie - 30 września 1960 w Teatrze Lalki i Maski "Groteska" w Krakowie. Od roku 1961 związana z zespołem Jerzego Grotowskiego, najpierw Teatrem 13 Rzędów w Opolu, a następnie Teatrem Laboratorium we Wrocławiu. Współpraca ta trwała do roku 1968 (z blisko roczną przerwą, w 1964). W międzyczasie, w 1963, zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Po odejściu z Laboratorium współpracowała z teatrami wrocławskimi: Współczesnym (1968-1970) i Polskim (1970-1972). W 1972 roku przeszła do warszawskiego Teatru Współczesnego, z którym związana jest do dziś. W Warszawie można było oglądać jej wspaniałe kreacje gościnnie w Starej Prochowni, Scenie Prezentacje czy w Teatrze Dramatycznym (tam też doszło do jej spotkania z Krystianem Lupą - przy okazji spektaklu "Ausloeschung - Wymazywanie"). Od 1982 roku wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza - przyznawanej przez redakcję miesięcznika "Teatr" - za sezon 1989/1990, za rolę Letycji Douffet w przedstawieniu "Letycja i lubczyk" Petera Shaffera w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Za początek jej przygody z filmem uznaje się spotkanie z Krzysztofem Zanussim. W 1971 r. aktorka stworzyła u niego dwie diametralnie różne kreacje - w "Życiu rodzinnym" zagrała frywolną Bellę, a w telewizyjnym "Za ścianą" była zakompleksioną niedoszłą panią naukowiec. Te dwie role sprawiły, że Komorowska stała się jedną z najbardziej obiecujących aktorek w Polsce. Występowała w filmach najwybitniejszych reżyserów - Wajdy, Kieślowskiego, Konwickiego, Bajona, ale najwięcej zawdzięcza wieloletniej współpracy z Krzysztofem Zanussim. Była jego muzą - razem zrobili kilkanaście filmów, z których co najmniej kilka należy do klasyki polskiego kina. Od lat bierze czynny udział w życiu społecznym i kulturalnym, np. wspierając budowę warszawskiego hospicjum onkologicznego, Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej czy udział w Kongresach Kultury. Oddzielną kartą w jej biografii jest pomoc internowanym w czasie stanu wojennego (była członkiem Prymasowskiej Rady Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom). Jest częstym gościem ośrodków polonijnych na całym świecie, gdzie występuje z wieczorami poetyckimi. Z tymi spektaklami jeździ także po całej Polsce. Jej ojcem był Leon hrabia Komorowski z Kurmen h. Korczak (1900-1959). Ma brata bliźniaka - aktora Piotra Komorowskiego. W 1959 r. wyszła za mąż za Jerzego Huberta Tyszkiewicza, pochodzącego z rodziny hrabiowskiej. Ma syna Pawła (ur. 26 stycznia 1963 r.). Ma też dwie wnuczki i dwóch wnuków. Napisała książkę 31 dni maja, jest bohaterką książki Barbary Osterloff Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską (2004). 25 stycznia 2008 roku dostała nagrodę od Ministra Kultury "Gloria artis".