Niezwykle popularny poeta urdu, wielokrotnie nagradzany scenarzysta i autor tekstów indyjskich. Niektóre ze swoich najbardziej udanych prac napisał w latach 70. i 80. wspólnie z Salim Khanem jako duet scenarzystów Salim-Javed. Urodził się jako Jadoo Akhtar w królestwie Gwalijar (obecne Gwalijar w Madhya Pradesh) jako syn Jana Nisara Akhtara, bollywoodzkiego kompozytora i poety urdu oraz piosenkarki Safiy Akhtar. Imię Jadoo zaczerpnięto z wersu wiersza napisanego przez jego ojca: „Lamba, lamba kisi jadoo ka fasana hoga". Otrzymał oficjalne imię Javed, gdyż było ono najbardziej zbliżone do słowa jadoo. Jego rodowód sięga do siedmiu pokoleń pisarzy. Prace jego wujka, poety Majaza i jego dziadka Muzter Khairabadima są uważane za kamień milowy w poezji urdu. Javed ma również powiązania z Maulaną Fazl-e-Haq Khairabadim, filozofem, poetą i uczonym religijnym, który był jedną z głównych postaci Rewolucji Indyjskiej w 1857 r. i który redagował pierwsze prace Ghaliba. Akhtar ma młodszego brata Salmana Akhtara, który jest psychoanalitykiem w Stanach. Po narodzinach Javeda, jego rodzice przenieśli się do Lucknow w Uttar Pradesh, a następnie do Aligarh. Jego matka wkrótce zmarła. Ojciec przenosił się często z Lucknow do Bombaju i na odwrót, tak więc Javed i Salman spędzali czas głównie z rodziną. W wieku ośmiu lat został przyjęty do szóstej klasy w Taluqdars Kolegium Colvin w Lucknow Stamtąd przeniósł się do Aligarh aby mieszkać z siostrą swej matki. Następnie uczęszczał do Saifiya College w Bhopal, gdzie uzyskał licencjat. W koledżu był zapalonym dyskutantem i często wygrywał nagrodę Rotary Club. Akhtar przybył do Bombaju 4 października 1964 roku. Początkowo pisał tam dialogi do drobnych filmów, a okazjonalnie pracował jako asystent. Pierwszą poważną pracę jako scenarzysta dostał w „Yakeen" (1969). Później razem ze swym przyjacielem Salimem Khanem zostali zatrudnieni jako scenarzyści przez Sippy Films i razem stworzyli bardzo udane scenariusze do popularnych filmów takich jak np. „Andaz" (1971), „Seeta Aur Geeta" (1972), „Sholay" (1975) i „Don" (1978). Akhtar pisał skrypty w urdu, które następnie zapisywał w hindi jego asystent. Inny asystent pisał niekiedy także tłumaczenie w języku angielskim. Jego współpraca z Salim Khanem trwał do lat 80. Po tym czasie Akhtar napisał samodzielnie kilka skryptów do filmów, które odniosły sukces. Akhtar również bardziej poważnie zajął się poezją urdu, którą z powodzeniem wydano, także w formie audiobooka z jego głosem. Akhtar był także sędzią obok Anu Malika, Kailash Khera i Sonali Bendre w czwartej serii indyjskiego Idola. Jest także w radzie doradczej Asian Academy of Film & Television. Javed był żonaty z Honey Irani, scenarzystką filmów hindi. Mają dwoje dzieci - Farhana Akhtar i Zoyę Akhtar, którzy oboje zostali reżyserami. Ojciec i syn współpracowali razem przy filmach takich jak „Dil Chahta Hai" (2001), „Lakshya" (2004) i „Rock On!" (2008). Javed po rozwodzie z Irani, ożenił się ponownie z aktorką Shabaną Azmi, córką poety urdu Kaifi Azmi. W przemówieniu „Spirituality, Halo or Hoax", Javed oświadczył, że jest ateistą. Powiedział, że nie ma on żadnych przekonań religijnych ani wiary w duchowość.