Wybitny aktor komediowy i kabaretowy. Urodził się w Moskwie, zmarł w wieku 86 lat w Warszawie. W 1939 roku ukończył PIST Warszawa. Aktor teatrów: Miejskiego w Łodzi (1945), Miniatur "Syrena" w Łodzi (1945-47), Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi (1947-49), oraz teatrów warszawskich: Narodowego (1949-53), Ateneum (1953-56), Wagabunda (1957-58), Współczesnego (1962-66), Ludowego (1966-68, 1970-74), Komedia (1968-70), Kwadrat (1974-79; pełnił także funkcję dyrektora tego teatru). W latach 1954-62 występował w kabarecie "Szpak". W roku 1964 założył (w kawiarni "Nowy Świat") niewątpliwie najwybitniejszy powojenny kabaret "Dudek". Istniał on do roku 1974. Przez 10 lat Dziewoński był jego szefem, autorem wielu tekstów i jednym z głównych wykonawców. Do historii przeszedł skecz "Sęk" wykonywany przez Dziewońskiego z Wiesławem Michnikowskim. W kinie zadebiutował w "Zakazanych piosenkach" rolą gestapowca. Przerażającą kreację stworzył w "Ostatnim etapie" Wandy Jakubowskiej jako obozowy lekarz w Oświęcimiu. Potem przyszła kolej na role komediowe (m.in. "Zezowate szczęście", "Żona dla Australijczyka", "Dzięcioł"), choć miał też w swoim dorobku inne kreacje (np. dziadek Surkont w "Dolinie Issy" Tadeusza Konwickiego). Do historii polskiego kina przejdzie z pewnością jako niezrównany odtwórca tragikomicznej roli "Dzidziusia" Górkiewicza w "Eroice" Andrzeja Munka.